دولت و نگرانی از ضربه تلافی جویانه

برای این منظور بد نیست تا کندوکاوی در آثار منفی برگزاری غیرزنده مناظره‌ها داشته باشیم؛ اول اینکه در مناظره ضبطی، ولو اینکه متن آن بی کم و کاست پخش شود، اعتماد صد در صدی مخاطب را جلب نخواهد کرد و باز هم این سؤال را در ذهن او به‌جا خواهد گذاشت که اگر قرار بود این مناظره بی کم و کاست پخش شود، چطور از پخش زنده آن خودداری کردند؟

اشکال دوم در پخش مناظره ضبط شده، از بین رفتن جذابیت و حس تازگی آن است، درست مثل پخش مستقیم و زنده یک مسابقه فوتبال که تماشاچی کاملاً خود را در میدان بازی حس می‌کند ولی بازی بدون تماشاچی یا پخش غیر زنده، نه برای بازیکنان جاذبه دارد و نه مورد استقبال تماشاچی قرار می‌گیرد. ایراد دیگر، احتمال اعتراض یا مخالفت یکی از نامزدها به محتوای برنامه ضبط شده و درخواست حذف بخشی از اظهارات خود یا سایر رقباست که قاعدتاً اعتراض سایرنامزدها را نیز بدنبال خواهد داشت و به روند بحث‌ها نیز آسیب وارد می‌کند . به‌اضافه اینکه همین امر موجب طولانی شدن پروسه تأیید و پخش مناظره یا حتی حذف کامل آن خواهد شد.

تجربه دو دوره گذشته انتخابات ریاست جمهوری، به خوبی گویای تأثیر مثبت برگزاری مناظره‌های تلویزیونی در تعمیق شناخت رأی دهندگان و میزان مشارکت آنها در انتخابات است؛ گرچه برخی جنبه‌های منفی مناظره‌های زنده در سال 88 را نمی‌توان از نظر دور داشت اما در انتخابات 92 این اشکالات تاحدود زیادی برطرف و نامزد پیروز با استفاده مناسب از همین میدان توانست خود را از گمنامی و ناشناختگی برهاند و اعتماد عمومی را برای بدست گرفتن سکان اداره کشور جلب کند.

حالا اما اصرار وزیر کشور بر جنبه‌های امنیتی برگزاری مناظره‌های زنده و دادن نشانی سال 88 به‌جای مناظره‌های سال 92 گویای این نگرانی و ترس جدی است که برنده انتخابات دور قبل، از همان جایی ضربه را دریافت کند که رقیب را از صحنه بدر کرده بود!