چرا کنایه‌های روحانی نگرفت؟
اینكه چرا آقای روحانی در فاصله كمتر از سه ماه مانده به انتخابات، قصد دارد فضای سیاسی را تند و تنش زا كند، جای تأمل دارد.
سرویس سیاسی فردا؛ سید امیر سیاح*: در روزهای اخیر آقای رئیس جمهور مکرراً در جمع‌های محدود و گزینش شده، به همراه آمارها و تحلیل‌هایی نه چندان متناسب با واقعیت‌های جامعه و بازار، سخنان تند و نیش داری بیان می‌کند كه برخی از جامعه را عصبانی و تحریك به پاسخگویی كند.
این كه چرا آقای روحانی در فاصله كمتر از سه ماه مانده به انتخابات، قصد دارد فضای سیاسی را تند و تنش زا كند، جای تأمل دارد. نگاهی به عملكرد دولت فعلی در ماه‌های پایانی فرصت خدمتش، شاید بتواند رازهای این رفتار رئیس‌جمهور را آشكار كند. ركود و بیكاری، صاحبان كسب وكارها را به ستوه آورده، بنگاه‌های بزرگ نظیر هپكو و پلی‌اکریل و... تعطیل شده و بحران بیكاری را تشدید کرده‌اند، برجام نه تنها مشكل آب خوردن و ریزگردها را حل نكرده، بلكه حتی تعاملات بین المللی بانكی كشور را هم عادی نكرده، روابط ایران با همسایگان جنوبی در بدترین دوره بعد از جنگ تحمیلی قرار دارد، اعتبار پاسپورت ایرانی، از سال 92 هم عقب‌تر رفته و خلاصه دست دولت برای نمایش دستاوردهایش خالی است و آمارهایی هم كه آقای روحانی حتی در جمع‌های گلچین شده از كارشناسان اعلام می‌کند، با پچ پچ محو جمعیت مواجه می‌شود.
این رئیس جمهور با این كارنامه كه كمتر از سه ماه دیگر باید از مردم برای بار دوم رأی بگیرد، به‌جز دوقطبی سازی ایجاد تنش و بگومگوهای عصبی در جامعه، چه برگ برنده دیگری دارد؟
در این میان، منتقدان روش و منش آقای روحانی با بی اعتنایی به این کنایه‌های تحریك كننده و تنش زا، نشان دادند دست ایشان را خوب خوانده‌اند. وقتی برای نقد دولت، شواهد و مصادیق عینی و عامه فهم دارند، چرا در دام بازی جنجال و دعوای پرسروصدا و بی منطق بیفتند؟
*صبح نو
دیدگاه تان را بنویسید