ترامپ؛بازیگر آشوب ساز صحنه جهان
الگوی رفتار سیاسی و بین المللی ترامپ بر اساس نشانه‌هایی از پوپولیسم درسیاست‌های داخلی و دیپلماسی اجبار در حوزه سیاست بین الملل پیوند یافته است.
روزنامه صبح نو: الگوی رفتار سیاسی و بین المللی ترامپ بر اساس نشانه هایی از پوپولیسم درسیاست های داخلی و دیپلماسی اجبار در حوزه سیاست بین الملل پیوند یافته است. بخش مشترک چنین سیاسی هایی را می توان در اقواگرایی و تلاش برای آشوب سازی دانست؛ بازیگری که الگو و قواعد سیاسی بین الملل را رعایت نکند طبیعی است که با چالش هایی در حوزه منطقه ای و بین المللی روبرو می شود. آینده سیاست خارجی ترامپ خارج از بحران، جنگ و منازعه نخواهد بود.ترامپ را می توان نماد رفتار ناسیونالیسم های محافظه کار آمریکایی دانست که بخش قابل توجهی از آنان در کنگره آمریکا لانه کرده اند. سیاست خارجی ترامپ با نشانه هایی از رویارویی پرشدت با ایران شکل گرفته است. واقعیت آن است که گروه های محافظه کار نیروی های اسراییل محور تأثیر قابل توجهی بر الگوی رفتاری ترامپ به جا می گذارند نیروهایی که تلاش دارند تا زمینه گسترش بحران در حوزه خلیج فارس را به وجود آورند. چنین نیرو هایی عموماً به عنوان عناصر آشوب ساز در سیاست منطقه ای و نظام بین الملل محسوب می شوند. اگر تاکنون بازیگران منطقه ای و دولت های رادیکال به عنوان نیروی آشوب ساز در سیاست بین المللی و منطقه ای تلقی می شوند، در عصر موجود می توان ترامپ را نمادی از بازیگر آشوب ساز بین المللی دانست بازیگری که از الگو، سازوکارها و رفتارهای غیر متعارف سیاست جهانی بهره می گیرد. چنین بازیگرانی عموماً زمینه ساز گسترش بحران بوده و فاقد هرگونه انگیزه سیاسی، راهبردی برای مدیریت بحرانند.
الگوی رفتاری ترامپ در برخورد با ایران نشان می دهد که آینده محیط منطقه ای، با فراز و نشیب های متنوعی همراه خواهد شد؛ ترامپ از انگیزه لازم برای تساعد بحران برخوردار بوده بر این اعتقاد است که اگر تهدیدات بیشتری را علیه ایران یا جنبش مقاومت ایجاد کند، به نتایج مطلوبتری در نظام جهانی نائل خواهد شد. بخشی دیگر از الگوهای دیپلماسی اجبار در قالب دستور عمل اجرایی رییس جمهور آمریکا را می توان به عنوان نمادی از ریاست آمریکا دانست که زمینه های گسترش بحران و آشوب را امکان پذیر می سازد. تاریخ سیاسی آمریکا نشان داده است که هرگاه افراد ماجراجو وارد عرصه قدرت و رقابت های سیاسی شوند، زمینه برای گسترش بحران وجود می آید به این ترتیب بحران را می توان واقعیت سیاسی و راهبردی آمریکا در دوران ترامپ دانست.
لازم به توضیح است که برخی از محافظه کاران در کنگره آمریکا از سیاست جنجالی ترامپ حمایت به عمل می آورند و چنین رویکردی نشان می دهد که هرگاه کاخ سفید و کنگره اهداف نسبتاً مشترکی را پیگیری کنند، طبیعی است که کشورها درگیر بحران های پایان ناپذیر می شوند. آمریکا، اکنون به دلیل نقش آشوب ساز ترامپ در سیاست بین الملل، نمادی از بحران سازی تلقی می شود. بحران دارای نشانه های گوناگون متنوع و فراگیری است که یکی از این نشانه های بحران را می توان در گسترش تضادهای منطقه ای و بین المللی دانست. ترامپ از این الگو برای نقش یابی بازیگرانی بهره می گیرد که از قابلیت لازم برای گسترش جدال منطقه ای برخوردارند؛ به این ترتیب فضای موجود سیاست جهانی را باید در ارتباط با چالش هایی مورد توجه قرار داد که زمینه ساز بحران خواهند بود. بحران های امنیتی در محیط منطقه ای انعکاس فضای سیاست آشوب زده است.
طبعاً ترامپ تلاش دارد تا فشارهای اقتصادی و محدودیت های بین المللی بیشتری را علیه ایران اعمال کند. همکاری کنگره با ترامپ را باید بخشی از واقعیت سیاسی و روندی دانست که آشوب را به حوزه سیاست بین الملل گسترش می دهد.
بهره گیری از سازوکارهایی برای تحریم اقتصادی ایران و محدود کردن نمادهای انقلابی را باید گام دوم کاهش قابلیت راهبردی ایران توسط آمریکا دانست؛ گام اول در روندی دموکراتیک و نهاد گرایانه حاصل شده است، در حالی که نشانه های گام دوم را باید در قالب بهره گیری از سیاست محال و محدود سازی ایران دانست . در چنین شرایطی،لازم است تا ایران از سازوکارهای مبتنی بر بین الملل گرایی برای محدود سازی دیپلماسی اجبار و فرایندهای مهار ایران استفاده کند. انجام اقدامات متقابل صرفاً بخشی از منافع ایران را تأمین می کند. ترامپ برای سیاست جهان، آشوب سازی می کند؛ بنابراین لازم است تا الگوهای رفتار سیاسی ایران برای مقابله با ماجراجویی آمریکا در دوران ترامپ که بر اساس حمایت کنگره نیز انجام می گیرد، از طریق الگوهای چند جانبه گرایی و بین المللی مقابله شود. اگر ایران در پوسته خود در معرض تحریمات آمریکا قرار بگیرد، آسیب پذیری بیشتری از سیاست های آشوب ساز ترامپ خواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید