روزنامه کیهان: سرگرم شدن مدیریت دانشگاه و سرگرم کردن دانشگاهیان به امور حاشیه‌ای، موجب فرصت‌سوزی و افت علمی کشور شد.
دکتر محمد سلیمانی (استاد دانشگاه علم و صنعت و وزیر اسبق ارتباطات) در این باره در یادداشتی که رجانیوز منتشر کرده نوشت: یکی از عوامل مهم صعود یا سقوط دانشگاه مطمئنا مدیریت عالی و شیوه‌های عملکرد آنهاست. برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌ها در سه سال اخیر عمدتا جنبه کلیشه‌ای پیدا کرده است. برنامه‌هایی که فقط روی کاغذ مانده‌اند و هرگز تحولی ایجاد نکرده‌اند. سرگرم شدن مدیریت دانشگاه و سرگرم کردن دانشگاهیان به امور حاشیه‌ای یا دست چندم بسیاری از فرصت‌ها را سوزاند.
بی‌تفاوتی و یا چوب لای چرخ گذاشتن وزارت و مدیریت‌های بعضی دانشگاه‌ها در پیگیری و تامین بودجه پروژه‌های کلان مصوب، زمزمه کسر مالیات 20 درصد از هیئت علمی، رکود بی‌صدای شورای عالی عتف (علوم، تحقیقات، فناوری) گماردن افراد غیرمتعهد در حوزه پژوهش وزارت که بعضا در دانشگاه خود حتی مشهور به اموری غیرشرعی و ضد مذهبی هستند، نشان از عدم دید عمیق نسبت به پژوهش و جایگاه دانشگاه دارد.
وقتی فکر و ذکر مسئولین پژوهشی و آموزشی کسب درآمد برای حوزه خود (از محل برداشت از سهم هیئت علمی مجری) و به هر قیمتی باشد، معلوم است باید نگران پایین کشیده شدن کرکره پژوهش در دانشگاه بود.
وی می‌افزاید: برخورد تبعیض‌آمیز مدیریت‌های بعضی دانشگاه‌ها در طول سه ساله اخیر آنقدر مصداق دارد که مرور همه آنها حتی به صلاح دانشگاه‌ها نیست. دانشگاهیان در طول این سه سال شاهد انواع و اقسام توهین‌ها، ناروایی‌ها، تحقیرها و خفیف کردن‌های اعضای محترم هیئت علمی پیمانی بودند. بهانه و تهمت‌هایی که در مورد آنها خلق کردند، روی بنی‌اسرائیل را کم کرد. ریاست محترم جمهور لفظا می‌فرمایند دانشگاه نباید امنیتی شود. ولی آیا خبر ندارند در بعضی دانشگاه‌ها تجسس و دخالت در امور هیئت علمی به مسئولان امنیتی واگذار شده است؟ اگر باخبرند واویلا! اگر بی‌خبرند وامصیبتا!
از یک طرف عده‌ای به راحتی ظرف یک سال از استادیاری به استادی ارتقا یافتند و از طرف دیگر پرونده علمی عده‌ای به بهانه‌های مختلف، روی میز مدیران و معاونین اصلاح‌طلب دانشگاه ماند و خاک خورد.
دکتر سلیمانی می‌نویسد: حضور مستمر رئیس هر دانشگاه جزو واجبات امر مدیریت در ایران است. در طول سه ساله اخیر سفرهای مکرر و طولانی مدت بعضی روسای دانشگاه‌ها به خارج از کشور موجب وارد شدن لطمه به حیثیت دانشگاه‌ها شده است. خصوصا اینکه رئیسی بالغ بر 80 روز یعنی حدود 23 درصد از وقت سالانه را در خارج کشور باشد. بودجه این سفرها از کجا تامین می‌شود؟ هر بار با خروج ایشان، عوامل زیردست دسته گل‌هایی را برای دانشگاه به‌بار آورده‌اند که مدت‌ها طول کشیده است تا جبران خسارت گردد.
بود و نبود هیئت امنا برای دانشگاه‌ها یکی شده است. هیچ عضوی از دانشگاه حس و لمسی از هیئت امنا با آن همه اختیارات ندارد. ترکیب اعضا هم که اکثرا هیچ سنخیتی با دانشگاه مربوطه ندارد و کسی هم جوابگو نیست. سربسته گفته شد تا به حیثیت دانشگاه‌ها کمتر خدشه آورده شود.
از یک طرف استادانی با 5 سال سابقه درخشان علمی و پژوهشی ممتاز از دانشگاهی اخراج می‌گردد و از طرف دیگر فردی که 6 سال قبل به دلیل رکود علمی اخراج شده به همان دانشگاه برگردانده می‌شود. از یک طرف برای بعضی‌ها پرونده‌سازی می‌شود و از طرف دیگر حمایت جانانه از هتاک‌ها می‌گردد و هیچ‌گاه دانشگاه حکمی عبرت‌آموز به این هتاکان نمی‌دهد!
دیدگاه تان را بنویسید