روزنامه خراسان: کشمیر و کشتار مظلومانه مسلمانان آن، سناریوی «خاک و مظلومیت» را دوباره به یاد می آورد که همچنان در آن بازنده اصلی «دیپلماسی» است.
درحالی که مجامع حقوق بشری دنیا «نابینا» شده اند، هند با دراختیار داشتن قدرت در این منطقه و دست برتر خود، مسلمانان را می کشد و تنها اقدام پاکستان، صدور بیانیه و تکیه به دیپلماسی است که در موارد مشابه، نشان داده جواب نمی دهد؛ بنابراین، قربانی رویه «عمل گرایانه» هند و «بی عملی» پاکستان، دیپلماسی ناکارآمدی است که زیان دیدگان آن، مسلمانان بی گناه این منطقه هستند.
با نگاهی به پیشینه کشمیر و تبدیل شدن آن به یکی از کانون های بحران در آسیا، وباتوجه به نزدیکی جغرافیایی و فرهنگی این منطقه با خاستگاهِ گروه های افراطی و تکفیری، بی توجهی و اهمال درقبال «بحران کشمیر»، زمینه های تبدیل آن به چیزی شبیه به آنچه در عراق و سوریه در حال وقوع است، را تقویت می کند. اگر تداوم بحران پیش رونده «افراط گرایی» در این حوزه نیز به گونه ای از کنترل خارج شود، برمحیط امنیتی جنوب آسیا و آسیای مرکزی نیز اثرگذار خواهد بود.
اگرچه هند راضی به بین المللی شدن مسئله کشمیر نیست و حتی رضایتی از گفتگو درباره آن با پاکستان ندارد، اما خشم مسلمانانی که در طول ده ها سال در مصاف با سربازان هندی قربانیان بی شماری داده اند، زمینه را برای گسترش بحران فراهم می سازد.
بنابراین قبل از آن که فاجعه انسانی دیگری در منطقه کشمیر به وقوع بپیوندد، اقدامات پیشگیرانه از طریق گفتگو با طرف های درگیر به ویژه توجه به خواسته مسلمانان کشمیری، اجتناب ناپذیر است.
دیدگاه تان را بنویسید