اصلاح‌طلبان بیشتر به روانپزشک احتیاج دارند یا اصولگرایان؟/ تاثیر اختلالات سایکوپاتیک بر رفتار سیاسی دوم خردادی ها!
یک دو هفته نامه اصلاح طلب در جدیدترین شماره خود به بررسی نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی پرداخته و در گزارشی مراجعه به روانپزشک را برای اصولگرایان تجویز کرده است.
سرویس سیاسی فردا: یک دو هفته نامه اصلاح طلب در جدیدترین شماره خود به بررسی نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی پرداخته و در گزارشی مراجعه به روانپزشک را برای اصولگرایان تجویز کرده است.
این نشریه در مصاحبه‌ای با یک روانپزشک مدعی شده است: «گسستن و دو نیمه شدن و افراطی بودن و دو قطبی شدن در ایران ما را به این واقعیت که جامعه سیاسی سالمی نداریم سوق می‌دهد؛ اما به صراحت نمیتوان برچسب این بیماری اسکیزوفرنیک را روی پیشانی سیاسی ایرانی چسباند.» این نشریه به نامزدان اصولگرا که موفق نشدند در انتخابات 7 اسفند به مجلس راه یابند تعدادی روانشناس و روان پزشک معرفی کرده است؛ چرا که به نظر نویسندگان این نشریه هیجانات ناشی از شکست می‌تواند موجب بیماری روانی و بروز ناهنجاری اجتماعی و جامعه‌ستیزی از سوی این افراد گردد لذا توصیه کرده برای درمان اختلالات شخصیتی و جامعه ستیزی به آنان مراجعه کنند. در این گزارش که با عنوان «نسخه رو به رو برای آرام گرفتن آتش شکست محافظه‌کاران» در دو صفحه تنظیم شده است ۱۶ روانشناس و روانپزشک با تخصص‌های گوناگون معرفی شده‌اند. به نظر می‌رسد توصیه خیرخواهانه این نشریه که طراح لوگوی آن را «نرگس موسوی» دختر کاندیدای شکست‌خورده و محصور انتخابات ۸۸ برعهده داشته است بر اساس تجربه ای عملی و به عبارتی نسخه‌ای «امتحان پس داده» باشد. چرا که شکست های پیاپی اصلاح‌طلبان در چندین
انتخابات در نهایت موجب رویارویی تمام قد آن‌ها در مقابل رای مردم شد. شکست خوردگان انتخابات ۸۸ با حضور در خیابان و تخریب اموال عمومی و آتش‌زدن بانک‌ها و ادارات دولتی در ساعات اولیه اعلام نتایج و... نسبت به آرای مردم واکنش نشان دادند و تهران را تا ماه‌ها درگیر آشوب خیابانی کردند که متاسفانه در خلال آن چندین نفر کشته شدند. اوج این رفتار در روز عاشورای ۸۸ با توهین به مقدسات و عزاداری سیدالشهدا بود.
حال مروری کوتاه بر شکست های پیاپی جریان اصلاح طلب در انتخابات های متوالی را می‌کنیم.
انتخابات شورای شهر دوم؛ سال 1381
پس از کشمکش ها و حواشی بسیار و پر هزینه ای که به انحلال شورای شهر اول تهران منجر شد؛ در دومین دوره انتخابات شورای شهر مردم به لیست آبادگران رای دادند. در این انتخابات تمام گروههای سیاسی دوم خردادی با لیست انتخاباتی و تمام توان تبلیغاتی خود حضور داشتند. عدم نظارت بر صلاحیت کاندیداها در این انتخابات به گونه‌ای بود که گروههای ملی مذهبی و نهضت آزادی نیز برای تصاحب پارلمان شهری تلاش می‌کردند. کشمکش‌های طولانی مدت در شورای شهر اول که تمامی آن را اصلاح‌طلبان تشکیل می‌دادند برای انتخاب شهردار و استیضاح شهردار و رئیس شورا بود نهایتا کار را به شورای حل اختلاف رساند و محمدعلی ابطحی رای شورای مرکزی حل اختلاف مبنی بر انحلال شورای شهر تهران را اعلام کرد.
انتخابات مجلس هفتم؛ سال 1382
مجلس پرحاشیه و جنجالی ششم نیز که اکثریت آن در دست اصلاح طلبان بود با اقداماتی ساختارشکنانه همچون نامه جام زهر و تحصن تاریخی جایش را به مجلس هفتم داد. پس از آنکه ماهیت سیاسی کاری مجلس ششم بر همه‌گان روشن شد و مردم دریافتند که این مجلس کمترین توجهی به دغدغه های مردم نداشت و تریبون صحن علنی آن محلی برای نطق های آتشین علیه نظام و پالس های مثبت به دشمنان و بیگانگان شده بود؛ دیگر به لیست‌های اصلاح طلبان اعتماد نکردند و در انتخابات مجلس قاطبه افرادی که به مجلس راه یافتند؛ اصولگرا بودند.
انتخابات ریاست جمهوری نهم؛ 1384
در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 مردم پس از 8 سال که اصلاح طلبان قدرت را در دست داشتند به فردی اعتماد کردند که تا آن زمان چهره سیاسی مطرحی در کشور نبود. نقطه اوج آن دوره انتخابات، کشیده شدن به دور دوم بود که در رقابت میان محمود احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی، احمدی نژاد توانست ششمین رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران شود. اکبر هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، محسن مهرعلیزاده و مصطفی معین کاندیداهای جریان دوم خرداد در این انتخابات بودند.
انتخابات مجلس هشتم؛ 1386
چهارمین انتخابات متوالی که مردم به اصلاح طلبان اعتماد نکردند؛ انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی بود. در این دوره از انتخابات ۴ فهرست از نامزدهای حزبی ارائه شد: جبهه متحد اصولگرایان، ائتلاف اصلاح طلبان، حزب اعتماد ملی و ائتلاف فراگیر اصولگرایان. اما در این انتخابات نیز اکثریت منتخبان مردم را اصولگرایان تشکیل می دادند. اصلاح‌طلبان با احزاب شاخص‌شان نظیر مشارکت با لیست «یاران خاتمی» در این انتخابات حضور داشتند.
انتخابات ریاست جمهوری دهم؛ 1388
انتخابات ریاست جمهوری سال 88 پرتنش ترین انتخابات در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بود. تمکین نکردن از قواعد دموکراسی و جرزنی اصلاح طلبان در این انتخابات بیش از پیش چهره شان را نمایان کرد. بحرانی و ملتهب کردن فضای جامعه آن هم به مدت 8 ماه گناهی نیست که به راحتی بتوان از آن گذشت چه اینکه هنوز تعدادی از اصلاح طلبان مواضعشان را نسبت به فتنه 88 به راحتی اعلام نکرده و در حال حاضر گزینه سکوت را انتخاب کردند. در این انتخابات نیز مردم به روال سال های گذشته به کاندیدای دور اول برای 4 سال دیگر اعتماد کردند و محمود احمدی نژاد مجددا رئیس جمهور شد.
انتخابات مجلس نهم؛ 1390
در این دوره انتخابات اصولگرایان با چندین فهرست آمدند که جبهه متحد اصولگرایان، جبهه پایداری انقلاب اسلامی، جبهه ایستادگی، صدای ملت از آن جمله بود؛ اما اصلاح طلبان با اتحاد دو حزب مردم سالاری و خانه کارگر وارد این دوره از انتخابات شدند.
پس از 6 دوره شکست متوالی در انتخابات های متعدد بالاخره اصلاح طلبان به چرخش قدرت و قواعد دموکراسی که خود سال هاست مدعی آن هستند ایمان آوردند. فهمیدند که برای رسیدن به اریکه قدرت نباید سطل آشغال های خیابان را به آتش کشید، نیازی نیست که جامعه را دوقطبی کنند و مردم را رو به روی هم قرار دهند. اصلاح طلبان یاد گرفتند که به چه صورت از ظرفیت های درون گروهی استفاده کنند که حتی برای گرفتن کرسی ریاست جمهوری حاضر شوند حسن روحانی را به عارف اصلاح طلب ترجیح دهند. به نظر می رسد همه این توفیقات به دست آمده جناح اصلاح طلب حاصل ارتباط مداوم چند ساله با همین دوستان روان شناس و روان پزشک معرفی شده مجله روبه‌رو بوده که سبب شد این مدل رفتارها که در علم روان شناسی با مفهوم سایکوپاتیک یا اختلال شخصیتی جامعه ستیزی نامیده می‌شود تا حدودی از اصلاح طلبان دور شود. اصلاح‌طلبان در دو انتخابات گذشته با شعار اعتدال و به دور از رفتار افراطی سعی در آشتی با مردم داشتند. امری که موجب شد تا لیست مورد حمایت آن‌ها در تهران به مجلس راه یابد.
دیدگاه تان را بنویسید