باراک اوباما: ماجرای ایران با لوبیای سحرآمیز حل نمی شود

سرویس سیاسی فردا ؛ باراک اوباما رییس جمهور آمریکا در مصاحبه با سایت فوروارد گفت، من نگفته ام مخالفان توافق هسته ای با ایران جنگ طلبند آنچه گفته ام این است که رد شدن توافق هسته ای با ایران می تواند در نهایت منجر به جنگ شود. در این مصاحبه، سردبیر فوروارد پرسید: افرادی وجود دارند که حتی برخی از آنها حامیان شما هستند، این افراد احساس می کنند که شما به ایجاد ادبیات انتقادی و جنجالی درباره توافق کمک کرده اید آیا شما اینطور احساس نمی کنید؟ اوباما: به هیچ وجه. ممکن است یک مثال بزنید. سردبیر فوروارد: گفتن اینکه افرادی که برضد توافق هستند افرادی جنگ طلب هستند. اوباما: من اصلا این را نگفته ام. این در واقع جمله ای نیست که من استفاده کردم. آنچه من در سخنرانی خود در دانشگاه آمریکن گفتم و همچنان می گویم یک استدلال منطقی است و غیر احساسی است و آن این است که اگر در واقع ما این توافق را رد کنیم و اگر همه ما توافق داریم که ایران نباید سلاح هسته ای داشته باشد و در این مسئله هیچ شکی نیست! پس گزینه جایگزین چیست؟ گزینه جایگزینی که برخی ارائه کرده اند این است که باید تحریم ها را حفظ کنیم و به اعمال فشار به ایران ادامه دهیم و در نهایت به توافقی بهتر دست پیدا کنیم. توافق بهتر این گونه تعریف شده است که ایران نه تنها برنامه تسلیحات هسته ای را کنار بگذارد بلکه هر گونه برنامه هسته ای را چه صلح آمیز و چه غیر صلح آمیز کنار بگذارد. و آنچه من گفتم و فکر می کنم که همه کارشناسان مسایل ایران و بین الملل نیز تایید می کنند، این است که ایران هیچگاه با آنچه تسلیم کامل قلمداد می کنند موافقت نخواهد کرد و ما در این موضع گیری حمایت جامعه بین المللی را نخواهیم داشت و این بدان معناست که نظام تحریم ها از هم فرو می پاشد. پس این گزینه یک گزینه خوب نخواهد بود و منتقدان به طور موثر و قوی به این نکته پاسخ نداده اند. بنابراین اگر این مسیر مسدود است، همانطور که گفته ام با رد کردن این توافق ما برای خود گزینه های بسیار کمی باقی گذاشته ایم. ایران به طور بالقوه می تواند آنچه پیش از این مذاکرات انجام می داد را ادامه دهد و زمان فرار هسته ای خود را به چند ماه و حتی چند هفته کاهش دهد. ما از اتفاقاتی که درون ایران می گذرد اطلاع نخواهیم داشت و در این شرایط واقع گرایانه ترین گزینه برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای اقدام نظامی خواهد بود. همچنین این گفته یک گفته جنجالی نیست. بسیاری از افرادی که با این توافق مخالفت کرده اند، گفته اند که این کاری است که آمریکا باید انجام دهد. در مکان هایی مانند صفحه سرمقاله وال استریت ژورنال نیز این مسئله مطرح شده است و اکنون آنها این را می گویند این در حالی است که ما اصلا چنین چیزی نگفته بودیم. می توانید در گوگل نیز سرچ کنید. با این حال نکته این است که من هیچگاه نگفته ام که منتقدان توافق، جنگ طلب هستند. آنچه من گفته ام این است که اگر ما توافق را رد کنیم، نتیجه منطقی این است که اگر ما خواستار جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای هستیم، بالاخره حملات نظامی آخرین گزینه باقی مانده خواهد بود. اگر در دولت من این اتفاق نیفتد احتمال این که در دولت آتی این اتفاق بیفتد وجود دارد. و این مسئله ای است که باید در این بحث ها مد نظر قرار گیرد. بنابراین فکر می کنم مهم است که بتوانیم به چالش کشیدن انگیزه افراد را کاملا متوجه شویم. فکر نمی کنم فردی مثل چاک شومر خواستار جنگ باشد. این چیزی نیست که من مطرح کنم. آنچه من گفته ام این است که اگر توافق را رد کنیم باید درباره گزینه های پیش رو واقع گرا باشیم. نباید به دنبال پاسخ های ساده باشیم و اینکه به لوبیای سحر آمیز دست پیدا کنیم و ناگهان این مشکل را حل کنیم یا اینکه یک میانبر وجود دارد که می توانیم به سادگی مشکل را حل کنیم و به کار خود بپردازیم و چینی ها و روس ها و ژاپنی و هندی نیز با ادامه تحریم ها موافق باشند، این درحالی است آنها نیز مانند من بر این باورند که این یک توافق بسیار خوب است و با افرادی که با این توافق موافق هستند هم نظر نیستند. نکته ای که میل دارم به شما و خوانندگان تان و هر کسی که درباره رابطه آمریکا و اسرائیل حساسیت دارد، اطمینان بدهم این است که این درک مشترک حاصل شود که یکی از پایه های اساسی این رابطه این است که موضوعی تک حزبی نیست. حمایت هر دو حزب از اسرائیل برای بقای رابطه ای قوی بین آمریکا و اسرائیل حیاتی است. برخی اقدام هایی که در کنگره اتفاق افتاده مرا ناراحت کرده است چرا که فکر می کنم این اتفاق بیشتر سیاسی بوده است تا سیاست.» سردبیر فوروارد پرسید: «آیا دارید به سخنرانی نخست وزیر (بنیامین نتانیاهو در کنگره آمریکا) اشاره می کنید؟» اوباما پاسخ داد: « خوب، پیشتر هم گفته ام، این کار عاقلانه ای نبود. اگر من به کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) می رفتم و با اعضای کنست به شدت بر سر موضوعی که مخالف موضع نخست وزیر بود به لابی می پرداختم ، فکر می کنم حتما برخی در اسرائیل ابرو در هم می کشیدند (ناراحت می شدند). اما این حقیقت که تعدادی از - در حقیقت بیشتر جمهوریخواهان پیش از آنکه حتی توافق با ایران نهایی شود و آنها فرصت پیدا کنند، متن آن را مطالعه کنند، مخالفت خود را اعلام کردند، نشانگر این نکته است که گاهی وقت ها سیاسی کاری تا چه اندازه در امور دخالت داده می شود و این برای هیچ کس خوب نیست. و ببینید، شاید اگر نبود حمایت باور نکردنی جامعه یهودی، شاید هم اکنون در اووال آفیس (کاخ سفید) ننشسته بودم. جامعه یهودی همیشه از همان نخستین رقابت من در سنای ایالتی در هاید پارک شیکاگو ، رقابت برای مجلس سنا و رقابت ریاست جمهوری از من حمایت کرده است. جامعه یهودیان فقط به من رای نداده است، بیشتر عقاید، ارزش ها و حمایتی را که به من کمک کرد تا آدم کنونی باشم از جامعه یهودی دارم. دوستان زیادی هم در میان افراد این جامعه دارم که تا آخر عمر ادامه خواهد داشت و این شامل دوستانی می شود که با این توافق مخالفند.»