تابستان گرم است و زمستان سرد ؛ سفرهای استانی بماند برای بهار و انتخابات... !

سرویس سیاسی «فردا»: سفرهای استانی یکی از ابتکارات دولت نهم و دهم بود که طی آن توفیق دیدار چهره به چهره با مردم و نزدیکی و همگرایی دولت و ملت حاصل می‌شده است. گرچه بر سر سبک و سیاق این سفرها و محتوا و هزینه‌کردهای آن بحث و جدل فراوان است و شائبه‌های مختلف سیاسی و غیر سیاسی نیز در آن وجود دارد؛ اما نفس عمل امری قابل توجه بود. همان‌طور که رهبر انقلاب نیز بر این عمل تاکید کرده و می‌فرماید: «انسان تعجب می كند از برخی افراد كه چگونه چنین اقدام خوب و ارزشمندی را زیر سؤال می برند در حالی كه با سفرهای استانی، دولت از نزدیك با حقایق و مشكلات نقاط مختلف كشور آشنا می شود ... اینكه در برخی از شهرها، مردم كه تا آن زمان یك مدیركل را هم ندیده بودند، از نزدیك با رئیس جمهور دیدار كنند، كار مهمی است بنابراین باید این حركت مبارك به درستی تا انتها ادامه یابد و نتایج آن را مردم لمس كنند.» اما این حرکت که در طول دولت محمود احمدی نژاد به یک روند ثابت تبدیل شده بود، بهار سال گذشته از حرکت باز ایستاد و آخرین سفر استانی رئیس جمهور در سفر به خراسان رضوی (بهار 1391) خلاصه شد. بعد از آن، این سفرهای استانی تحقق نیافت تا امروز که اخباری مبتنی بر سفر استانی رئیس‌جمهور به استان سمنان منتشر شده است. آقای احمدی نژاد قصد دارد، در حدود یک سال وقفه و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم سفرهای استانی خویش را از سر بگیرد. حدود 80 روز پس از آخرین سفر استانی هیئت دولت به خراسان رضوی و در شرایطی که خبری از سفر بعدی نبود، ثمره هاشمی ـ دستیار ارشد رئیس‌جمهور ـ نیمه مردادماه 91 اعلام کرد که «سفرهای استانی رییس جمهور به هیچ عنوان متوقف نشده است و قبلا نیز بر آن تاکید شده است. با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان امکان سفر استانی برای هیئت دولت در ماه مبارک رمضان فراهم نبود، شما بگویید آیا می توان در این زمان سفر کرد؟ سفرهای استانی رییس جمهور پس از ماه مبارک رمضان آغاز خواهد شد.» ثمره هاشمی چندی بعد و در ابتدای شهریور ماه، بار دیگر در این باره گفت: «دور جدید سفرهای استانی دولت با توجه به ماه مبارک رمضان، گرمای بسیار بالای تابستان در برخی استان ها و در پیش بودن اجلاس جنبش غیرمتعهدها در تهران با تاخیر روبرو شد. سفرهای استانی هیات دولت پس از شانزدهمین اجلاس سران جنبش غیرمتعهدها و در فرصت مناسب آغاز می شود». این در حالی بود که حمید بقایی معاون اجرایی رییس جمهور از انجام حداقل یک سفر استانی جدید تا ماه مبارک رمضان (یعنی در فاصله‌ای حدوداً دو ماهه) خبر داده بود، اما این سفر هم انجام نشد. پس از این وعده‌ها و عدم تحقق آنها، در مهرماه سال گذشته مرتضی دادخواه ـ دبیر ستاد سفرهای استانی هیئت دولت ـ در این رابطه عنوان کرد: «برای تعیین زمان آغاز سفرهای استانی منتظر نظر رییس جمهور هستیم. هم اکنون مقدمات برگزاری دو تا سه سفر در استان های مختلف آماده و منتظریم تا زمان آن قطعی شود.» همچنین پیش‌تر از آن نیز محمد رضا رحیمی ـ معاون اول رئیس‌جمهور ـ در جریان سفر به استان مازندران از آغاز مجدد سفرهای استانی احمدی‌نژاد پس از بازگشت از نیویورک خبر داده بود. با این وجود و در شرایطی که به گفته خود دولت، مقدمات سفرهای استانی فراهم بوده است، این سفرها تا پایان سال 91 نیز تحقق نیافت تا شبهه‌ها پیرامون آن قوت بگیرد. در نهایت در روزهای پایانی اسفندماه سال گذشته، رییس دفتر رییس جمهوری اعلام کرد: سفرهای استانی دولت با مساعد شدن هوا و انجام برنامه ریزی های لازم آغاز می شود. این اظهار نظر در شرایطی است که گویی در سال‌های پیش از آن در فصل‌های پاییز و زمستان هیئت دولت سفر استانی نمی‌رفته است!! همچنین در همان تاریخ حمید بقایی هم اشاره کرده بود که آقای رئیس‌جمهور هر هفته دو سفر پروژه‌ای می‌روند و این هم به نوعی سفر استانی محسوب می شود. با در نظر گرفتن شرح ماوقع فوق و با اعلام کنونی سفر استانی رئیس جمهور به استان سمنان، وقفه‌ای که نزدیک به یک سال شده است بیشتر رخ می‌نمایاند. در شرایطی که تنها دو ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی است، گویا هیئت دولت تصمیم گرفته است که سفر استانی خویش را از سر گیرد و فاصله یک ساله را ظرف چند ماه پر کند. ایام پیشِ رو و نزدیک به انتخابات 92 به یقین ایامی است که افکار و اندیشه‌های عموم ملت درگیر جریان‌های سیاسی و انتخاب رئیس‌جمهور خواهد بود. ماحصل سفرهای استانی رئیس‌جمهور در شرایط کنونی چه خواهد بود؟ آیا احتمال تهییج افکار عمومی و ایجاد جو هیجانی در بدنه مردم شهرستان‌ها زیاد نیست؟ با توجه به اینکه گزینه‌های دولت برای نامزدی در انتخابات آتی نیز چندان بعید به نظر نمی‌رسند، احتمال فوق، قوت بیشتری می‌یابد. از این رو، این سؤال که «تحقق سفرهای استانی پس وقفه معماگونه یک ساله چه اهدافی را به دنبال خواهد داشت؟» چالش جدی‌ای است که باید درباره آن تامل کرد.