دیپلماسی ایرانی با اسفندیار مشایی!/ سفر مصر؛ فرصتی که نباید به تهدید بدل شود + فیلم

سرویس سیاسی «فردا»: اقتضائات دیپلماتیک و سیاست بین‌الملل بر اساس هر رویکرد و هر ساختار اجتماعی، شرایط خاصی دارد. در جمهوری اسلامی نیز دیپلماسی از جنبه‌های مختلف با اهمیت است؛ به همین دلیل سازوکارهای متعددی باید در آن لحاظ گردد تا بهترین برآیند حاصل گردد. در دولت نهم و دهم اما رویکرد معمول دیپلماسی جمهوری اسلامی تا حدی دستخوش تغییر شد و رفتارها و عملکردهای رئیس قوه مجریه به عنوان مقام عالی کشور در مجامع بین‌المللی و سفرهای خارجی قابل تأمل بوده است. احمدی‌نژاد رویکرد متفاوتی نسبت به رؤسای قبلی دولت در کشورمان داشته است و البته رویه‌ی او در پاره‌ای از موارد با انتقاداتی نیز همراه شده است. آقای رئیس جمهور در سفیر اخیر خود به مصر نیز حواشی تازه‌ای را به مجموعه عملکرد دیپلماتیک خویش افزود. حواشی‌ای که دیگر مرزهای داخلی ندارند و چهره جهانی به خود می‌گیرند. از جمله همسفران محمود احمدی‌نژاد در این سفر، اسفندیار رحیم‌مشایی و عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر معزول کار هستند. همراه شدن شیخ الاسلامی با رئیس جمهور در این سفر جالب توجه است. او که دو روز پیش از سفر رئیس جمهور، توسط مجلس از وزارت کار عزل شده بود، امروز با عنایت خاص رئیس جمهور در سفر مصر به سر می‌برد. از سوی دیگر همگام شدن رحیم مشایی با احمدی نژاد گرچه مسبوق به سابقه است اما این سفر نخستین سفر رسمی و قابل توجه او پس از کنار رفتن از سمت رئیس دفتری رئیس دولت است. یکی از نکات حائز توجه این سفر نیز همین است. در خبرها آمد که اسفندیار رحیم‌مشایی که رییس‌جمهور را در جریان سفر به مصر همراهی می‌کند، در مورد دیدار رییس‌جمهور با شیخ‌الازهر در جمع خبرنگاران به ارایه‌ی توضیحاتی پرداخت؛ به عبارت دیگر یعنی اسفندیار رحیم‌مشایی در قالب سخنگوی هیئت ایرانی در آمده و برنامه‌ها را تشریح می‌کند. اما مگر شخص مشایی چه پتانسیلی دارد که او باید در این سفر رئیس جمهور را ملازمت کند؟! رحیم‌مشایی که در خود ایران کمتر در کنار رئیس دولت حاضر می‌شود و حاشیه را دوست‌داشتنی‌تر یافته است، ناگهان در یک سفر مهم و استراتژیک به همراه رئیس جمهور حضور می‌یابد و نقش‌های کلیدی نیز ایفا می‌کند. مطلب دیگری که اینجا جای تأمل دارد، واکنش‌ها و حواشی‌ای است که در این سفر چند روزه حادث شده است و چه بسا همچنان ادامه داشته باشد. احمدی نژاد به دانشگاه الازهر رفت و در شرایطی در این دانشگاه حضور یافت که بر علیه جمهوری اسلامی و بر علیه مکتب والای تشیع کلمات متعددی از سوی عضو الازهر جاری شد. اما مشاهده کردیم که آقای رئیس بر این رفتارها چشم بست و فقط تهدید به ترک کنفرانس خبری کرد. اما آن رفتارها قطع نشد و صحبت‌ها به گونه‌ی دیگری و درمورد مسأله سوریه تکرار شد. به نظر می‌رسد سفر آقای رئیس جمهور به مصر باید همان‌قدر که بر وحدت و همگرایی دو کشور (دو قطب جهان اسلام) تاکید می‌کند، بر صلابت و اصالت ایرانی و اسلامی خویش نیز تاکید نماید. نباید از ایران یک چهره سازشی و منفعل ساخته شود تا در دنیایی که به سمت بیداری اسلامی رهسپار است، جمهوری اسلامی ایران جایگاه حق خویش را از دست دهد. احمدی نژاد، آخرین روزهای دولت خویش را طی می‌کند و باید تلاش کند در بُعد سیاست خارجی آنچه در بُعد اقتصادی و سیاسی برای دولتش رخ داده، به وقوع نپیوندد.