زندان «تورا» از خانواده مبارک انتقام می گیرد!

روزگاری داستایوفسکی- نویسنده سرشناس روس- عنوان کرد: «هنگامی می‌توانید به میزان تمدن در جامعه‌ای پی ببرید که چند روزی در زندان‌های آن کشور بسر برید». در حال حاضر حسنی مبارک و پسران او از چنین فرصت برخوردارند تا دست پخت ۳۰ ساله خود در مصر را بچشند و تمدن سازی خود را در این کشور از نزدیک ببینند.

به گزارش «فردا»، جوشوا کیتینگ (یکی از وبلاگ نویسان وب سایت فارن پالیسی) در مطلبی به زندان‌های مصر و شرایط زندانیان در آن‌ها پرداخته است. بر اساس خبر‌ها جمال و علاء مبارک- پسران حسنی مبارک، رئیس جمهور سابق مصر- به زندان «تورا» منتقل شدند، جایی که شخصیت‌های وفادار به مبارک نیزاین روز‌ها را در این مکان بسر می‌برند.

حسنی مبارک نیزکه به زندان منتقل شده بود، بواسطه بیماری قلبی خود به بیمارستان شرم الشیخ منتقل شد و در حال حاضر در آنجا تحت مراقبت شدید نیروهای امنیتی بسر می‌برد. از قرار معلوم مبارک در جریان بازجویی‌ها دچار حمله قلبی شده است. پدر و پسران به فساد اقتصادی، سیاسی و استفاده از خشونت در برابر مردم در طول تظاهرات‌های خیابانی متهم شده‌اند.

زندانی شدن خانواده مبارک، به طور بهت انگیزی برخلاف خواسته و پیش بینی‌های آن‌ها صورت می‌گیرد، زیرا مکان‌هایی را که آن‌ها سابقا برای مخالفان خود ایجاد کرده بودند، اکنون به محل زندگانی آن‌ها تبدیل شده است. زندان «تورا» - مجموعه‌ای متشکل از ۵ زندان در ۱۴ کیلومتری جنوب قاهره- محل نگهداری مخالفانی چون ایمان نور در دوران مبارک بوده است. زندانی که سابقا محل نگهداری و شکنجه‌گاه مخالفان مبارک بود.

زندان «تورا» محل جنایات بسیاری نیز بوده است، برای مثال در سال ۱۹۹۷، بر اساس گزارش سازمان ملل مشخص شد که مقامات این زندان از ارائه خدمات بهداشتی به زندانیان سرباز می‌زده‌اند. به طور مثال عبدالرحمان عبدالفتاح- یکی از بنیان گذاران اخوان المسلمین- که در سال ۱۹۹۶ درگذشت از جمله قربانیان این شرایط بوده است. عبدالفتاح در سن ۵۳ سالگی، سه روز پیش از مرگش به بیمارستان منتقل شد. دلیل مرگ او نیز لخته شدن خون اعلام شد که به دلیل شرایط بد بهداشتی در زندان به آن مبتلا شده بود.

از سوی دیگر گروه دیگری که به واسطه شیطنت در کشتی به این زندان منتقل و یک ماهی را در آنجا آب خنک می‌خوردند، در گفته‌های خود عنوان کردند «این زندان محل بسیار کثیفی بود، آن‌ها ما را مجبور کردند که بر روی زمین‌های زندان بخوابیم. ما ازکفشهای خود به عنوان بالش استفاده می‌کردیم... مامورین زندان با تهییج زندانیان آن‌ها را به کتک زدن ما ترغیب می‌کردند... در زندان آبی وجود نداشت و ما همیشه برای نظافت خود با کمبود آب مواجه بودیم...»

امریکایی ها-متحدان اصلی مبارک- نیز در این کشور بودند و به آن‌ها کمک می‌کردند. برای مثال سیا در سال ۲۰۰۳ عامل دستگیری ابوعمر بود. یکی از ناظران بین المللی حقوق زندانیان در بازدید از این زندان و شرایط ابو عمر عنوان می‌کند «در سال ۲۰۰۳، ابو عمر- یکی از روحانیون مخالف مبارک- از ایتالیا توسط نیروهای سیا و همکاری ایتالیا ربوده و به مصر منتقل شد. در این زندان او برای چند سال زیر شکنجه افسران مصری بود. ابو عمر از سلول‌های سرد به سلول‌های گرم منتقل می‌شد و سپس بر روی صندلی الکترونیکی نشانده می‌شد. شکنجه گران با نصب گیره‌های الکترونیکی به نقاط حساس بدن او اعم از زیر بغل، لاله گوش و... او را شکنجه می‌دادند. پس از دو سال او توانایی راه رفتن را از دست داد و حتی در ملاقات با مادرش قادر نبود او را در آغوش بگیرد. آن‌ها حتی او را مجبور می‌کردند تا تمام کف سلول خود را لیس بزند و...»

به گزارش «فردا» این‌ها تنها نمونه‌های کوچکی از شرایط زندانیان مخالف مبارک در این دوران ۳۳ ساله بوده است. این روز‌ها که پسران مبارک به این زندان‌ها منتقل شده‌اند وقت کافی خواهند داشت تا به اقدامات خود فکر کنند و حتی لحظه‌هایی نیزاین شرایط را تجربه کنند.