دولت موفق نمی‌شود، چون من در دولت نیستم!
یک روزنامه اصلاح‌طلب به بهانه این ادعا که کابینه پزشکیان به طور کامل اصلاح‌طلب نیست، پیش‌بینی کرد که دولت مسعود پزشکیان دولت موفقی نخواهد شد. از نگاه اصلاح‌طلبان تندرو، موفقیت فقط در اصلاح‌طلبی و تندروی است!
یک روزنامه اصلاح‌طلب به بهانه این ادعا که کابینه پزشکیان به طور کامل اصلاح‌طلب نیست، پیش‌بینی کرد که دولت مسعود پزشکیان دولت موفقی نخواهد شد. از نگاه اصلاح‌طلبان تندرو، موفقیت فقط در اصلاح‌طلبی و تندروی است!
آن‌ها البته این انحصارطلبی اصلاح‌طلبانه را در پوشش ادبیات دلسوزی برای دولت و مردم و کشور بیان می‌کنند، اما در واقعیت، موضوع جدال آن‌ها سهم صد در صدی در کابینه است.
روزنامه همدلی در یادداشتی با طرح این ادعا که کابینه چهاردهم توان ایجاد تغییر و محقق کردن انتظارات مردم را ندارد، نوشته «هر کدام از وزرا دارای اختیاراتی است که باید برای پیشبرد امور و رسیدن به اهداف سازمانی خود از آن اختیارات استفاده کنند. باتوجه به رویکرد سیاسی خود تصمیم می‌گیرد و اقدام می‌کند. حال اگر این وزیر راستگرا باشد و بخواهد براساس رویکرد اصلاح‌طلبانه رئیس‌جمهور عمل کند، آزادی عمل نخواهد داشت و به تبع آن خلاقیت در او از بین می‌رود و به جای یک مدیر استراتژیک تبدیل به یک بله قربان‌گو می‌شود و بخش عمده‌ای از وقت و انرژی رئیس‌جمهور صرف تصمیم‌گیری و رفو کردن تصمیمات وزرا می‌شود؛ به این ترتیب از وظایف اصلی خود باز می‌ماند. حال اگر وزیری که از پشتوانه رأی مجلسی که همفکر و حامی اوست بخواهد براساس دیدگاه خود عمل کند، در قالب بخشنامه و آیین‌نامه‌هایی که منبعث از رویکرد فکری سیاسی خودش است، به اقداماتی دست می‌زند که ممکن است با رویکرد رئیس‌جمهور و افکار عمومی همخوانی لازم را نداشته باشد. در این صورت اختلافات بروز می‌کند و مشکلات یکی پس از دیگری هویدا و علنی می‌شود. این فرض دوم محتمل‌تر است.»
این روزنامه با اشاره به اینکه با توجه به روحیه انعطاف‌پذیری و همکاری و همدلی و مناعت طبع رئیس‌جمهور تا حدی با چانه‌زنی و ریش گرو گذاشتن و گله‌گزاری و با لحن آرام و حاکی از همدلی و همکاری می‌توان از بروز اختلافات و علنی شدن آن جلوگیری کند، تصریح کرد «اگر این اختلافات ماهوی و بنیادین و در حوزه‌های مختلف و با وزرای متعدد باشد، دیگر با ریش سفیدی و گفتگو و شیوه‌های کدخدامنشانه قابل حل نخواهد بود. طرح اتحاد و اتفاقی که با روحیه و رویکرد رأی‌دهندگان کمتر همخوانی داشته باشد، منجر به شکست می‌شود.»
همدلی با تصریح بر اینکه بهترین شیوه وفاق در کابینه این بود که رئیس‌جمهور شیوه انعطاف و تساهل و تسامح را درخصوص وزرای تخصصی به کار می‌برد نه وزرای سیاسی که نماد رئیس‌جمهور و دولت حاکم است، عنوان وفاق ملی برای این کابینه را زیر سؤال برد و نوشت: «اگر وزرا اصلاح‌طلب بودند و وزرای کلیدی همفکر رئیس‌جمهور و کابینه رأی می‌آورد، آنگاه می‌توانستیم بگوییم مجلس صدای ملت را شنید و به آن تمکین کرد و جای بسی امیدواری بود که با درک واقعیات از طرف دولت و مجلس وفاقی خوشایند صورت گرفت. اگر چنین می‌شد با قاطعیت می‌توانستیم نام آن‌را دولت وفاق و یک فرصت برای کشور قلمداد کنیم، اما چون این ترکیب کابینه با رأی مردم تناسب چندانی ندارد به نظر می‌رسد که تغییر و تحول در خور توجه ایجاد نخواهد کرد.» همدلی در ادامه به جای عبارت «وفاق ملی» از عبارت «وفاق دولتی» استفاده می‌کند: «این دولتی که رئیس‌جمهور از آن به‌عنوان وفاق ملی یاد می‌کند وفاقی دولتی است.» اصلاح‌طلبان بی‌توجه به آغاز فعالیت رسمی دولت چهاردهم همچنان در موضوع وزرای پیشنهادی متوقف مانده و به رغم سهم خواهی‌ها و تعلق پست‌های قابل توجهی از کابینه به اصلاح‌طلبان، همچنان در حال مطالبه‌سازی بوده و می‌کوشند تا وفاق ملی مورد پزشکیان را با چالش مواجه سازند.
منبع: روزنامه جوان
دیدگاه تان را بنویسید