نقدهای تند علیه کابینه پیشنهادی ریشه در تمامیت‌خواهی دارد

گروه سیاست سایت فردا: پس از انتشار اسامی وزرای پیشنهادی موجی از انتقادهای تند اصلاح‌طلبان به سمت مسعود پزشکیان روانه شد. آیا این نقدها طبیعی بود؟

جواد آرین‌منش، فعال و تحلیلگر مسائل سیاسی، درباره این موضوع به «فردا» گفت: «آقای پزشکیان با شعارهای مشخصی وارد عرصه شد و نام دولتش را هم وفاق ملی گذاشت. در تشریح دیدگاه‌های خودش هم مسائلی مانند تحقق سیاست‌های ابلاغی رهبری، توجه به مشکلات مردم، ایجاد دولتی فراجناحی که متشکل از انواع سلایق سیاسی باشد و تشکیل دولتی متخصص را مطرح کرد. طبیعی بود که برای تحقق این شعارها باید توجهی به منویات و نطقه‌نظرات رهبر انقلاب داشته باشد و هم نگاهی به دیدگاه‌های اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها به عنوان حامیان اصلی‌اش و نگاهی هم به نظرات اصولگرایان داشته باشد. دولت پزشکیان باتوجه به مشکلات عدیده اقتصادی، سیاسی، دیپلماتیک و اجتماعی مواجه است و البته بحران‌های منطقه‌ای باید دولتش تشکیل می‌شد که ملاحظات گوناگون در نظر گرفته می‌شد».

او ادامه داد: «هیچ کابینه‌ای نمی‌تواند به طور مطلق همه ملاحظات را محقق کند و مورد قبول یک جریان سیاسی باشد؛ مثلا اصلاح‌طلب یا اصولگرا یا اعتدال‌گرا. به همین دلیل آقای پزشکیان ترجیح داد که کابینه‌ای مبتنی بر وفاق ملی باشد و دیدیم که از هر سه جریان موجود در کشور چهره‌هایی در لیست پیشنهادی دولت حضور دارند».

این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «اگر تمامیت‌خواهی مورد توجه هر یک از جریان‌های سیاسی باشد، تعدادی از اعضای کابینه مورد پسند نیستند؛ بنابراین به نظر می‌رسد که  نقدهای تند علیه کابینه پیشنهادی ریشه در تمامیت‌خواهی دارد. این ترکیب کنونی کابینه پیشنهادی ویژه و کم سابقه است و باید به آقای پزشکیان هم حق داد به دلیل محدودیت‌هایی که در پیش رو داشته است. اصلاح‌طلبان باید بپذیرند که این کابینه باید از مجلسی اصولگرا رأی اعتماد بگیرد. مثلا کنار کشیدن آقای ظریف مصلحت‌جویانه بود برای گرفتن بهانه‌هایی که ممکن است با مطرح‌کردن ظریف برخی بخواهند دولت را تضعیف کنند».

آرین‌منش در پایان گفت: «به نظرم اصلاح‌طلبانی که اعتدالی‌تر فکر می‌کنند حتما ملاحظات و محدودیت‌های پیش روی آقای پزشکیان را درک می‌کنند، بعید است از این فرصت به وجود آمده در جهت احیای جریان اصلاحات صرف نظر کنند و از دولت آقای پزشکیان فاصله بگیرند».