جوان: آن صوت کذا نامش «ظریف - روحانی - التماس به امریکا» بود!

اردیبهشت ۱۴۰۰ یک فایل صوتی از محمدجواد ظریف در اینترنشنال منتشر شد که در آن، او به انتقاد از شهید قاسم سلیمانی، سیاست‌های منطقه‌ای ایران و ادعای کارشکنی‌های روسیه در مسیر پرونده هسته‌ای ایران پرداخته بود. ظریف در این سخنان، میدان را مانعی برای دیپلماسی دانسته بود. زمان مصاحبه مربوط به دو ماه قبل، یعنی اسفند ۹۹ بود. 

موجی از بهت و انتقاد در فضای مجازی و رسانه‌ای علیه ظریف به راه افتاد. او تا وقتی قاسم سلیمانی در حیات دنیوی بود، چنین نمی‌گفت و حالا یادش افتاده بود حرف‌های مثلاً نگو را بازگو کند. وزارت خارجه اعلام کرد سخنان تقطیع شده است. محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد بود که «انتشار فایل صحبت خصوصی ظریف کاری مثل دزدیدن اسناد هسته‌ای توسط اسرائیل است.»، اما این ادعا‌ها چیزی را تغییر نمی‌داد و ظریف واقعاً آن سخنان را گفته بود. صحبت‌ها هم خصوصی نبود، بدین معنا که بدانند حرف شخصی و بین دو نفر است، بلکه بخشی از برنامه‌ای با عنوان تاریخ شفاهی دولت تدبیر و امید و از جمله مصاحبه‌هایی بود که زیر نظر مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری به‌مدیریت حسام‌الدین آشنا با مدیران دولت روحانی انجام گرفته بود و طبعاً دیر یا زود قرار بود منتشر شود. بنابراین، این توجیهات نمی‌توانست ظریف را تطهیر کند. 

نکته بعدی این بود که سخنان به قول خودشان خصوصی ظریف چطور سر از اینترنشنال درآورده بود! ظریف همواره وجود نفوذی در وزارت خارجه و دولت را رد می‌کرد. حتی سریال گاندو را کاملاً دروغ می‌دانست، پس فایل صوتی خصوصی‌اش چگونه سر از اینترنشنال درآورده بود؟

دولت روحانی خود را مدعی موضوع نشان داد که مثلاً پیگیر موضوع چگونگی سرقت این فایل صوتی است. همان زمان دادسرای عمومی و انقلاب تهران اطلاعیه داد که «در پی انتشار فایل صوتی طبقه‌بندی شده از وزیر امور خارجه از حیث جنبه عمومی جرم با دستور دادستان تهران، پرونده قضایی در دادسرای امنیت تهران تشکیل گردیده است. اتهام اصلی مطرح در این پرونده انتشار و قرار دادن اطلاعات طبقه بندی شده کشور در اختیار افراد فاقد صلاحیت می‌باشد که حسب مورد طبق ماده ۵۰۱ قانون مجازات اسلامی و قانون مجازات انتشار و افشای اسناد محرمانه و سری، مباشران و معاونان این اعمال تحت تعقیب کیفری قرار می‌گیرند و برخورد قاطع صورت خواهد گرفت.»

در عمل، اما هیچ اتفاقی نیفتاد و صرفاً حسام‌الدین آشنا استعفا داد. 

حالا سعید لیلاز سؤال خبرنگار روزنامه شرق را تأیید می‌کند که در میانه گفتگو پرسیده: «به نقل از شما شنیده بودم که انتشار فایل گفت‌وگوی چندساعته‌تان با محمدجواد ظریف هم نوعی پالس مثبت تهران بود؟ خودتان چنین چیزی را تأیید می‌کنید؟» و می‌گوید: «دقیقاً همین‌گونه است.»

و بعد توضیح می‌دهد که «من از گفتن جزئیات خودداری می‌کنم. فقط این را سربسته می‌گویم که ماجرای انتشار آن فایل مصاحبه چند‌ساعته من با محمدجواد ظریف، بدون آنکه بگویم چه کسی چه کاری کرد، یکی از اهداف و دلایل و جنبه‌های افشاگری آن با هدف ارسال پالس مثبت به طرف امریکایی بود که اگر دولت بایدن می‌خواهد برای احیای برجام کاری بکند، در همین ماه‌های منتهی به پایان عمر دولت روحانی باشد که احیای برجام بتواند به جریان همسوی دولت روحانی برای تداوم قدرت کمک کند و دولت بایدن متأسفانه حتی همین کمک را هم نکرد.»

از این عبارات دو نکته دریافت می‌شود:

اول اینکه انتشار فایل صوتی ظریف تعمدی و از طرف دولت روحانی بوده است؛ دوم اینکه آن‌ها امید داشته‌اند با انتشار این فایل صوتی و تخریب محور مقاومت از سوی ظریف، امریکایی‌ها برای انتخابات ماه بعد ریاست جمهوری به دولت روحانی کمک کنند!

دومی حتی از اولی هم سخیف‌تر است که برای پیروزی در انتخابات داخلی، سراغ کمک گرفتن از دولت خارجی و آن هم دشمن بروی!

البته همان زمان تحلیل‌گرانی بودند که اصرار داشتند انتشار این فایل صوتی اتفاقی نبوده است، گرچه نتایج تحقیقات نهاد‌های امنیتی و قضایی در این زمینه هیچ گاه روشن نشد.

منبع: روزنامه جوان