سیاه‌نمایی در میان مناقشه با اسرائیل به سبک دولتمردان روحانی!

گروه سیاست سایت فردا: اخیرا سید رضا صالحی  امیری، وزیر فرهنگ و ارشاد دولت حسن روحانی، به تازگی در سخنانی عجیب ادعا کرده است که 60درصد مردم ایران میل به مهاجرت دارند و اگر همه آنها مهاجرت نمی‌کنند دلیلش این است که نمی‌توانند بروند. او در ادامه با ذکر اینکه آمارهایی که ارائه می‌دهد «رسمی» است، می‌گوید که در بین دانشجویان تمایل به مهاجرت 67درصد است. صالحی امیری همچنین با صدای بلند و لحنی طلبکارانه می‌گوید که چه کردید که با جامعه که به این میزان میل به مهاجرت دارد؟ او در نهایت مقصر را «نظام حکمرانی معیوب» می‌داند.

بر سخنان صالحی‌امیری چند نکته به ذهن می‌رسد: نخست آنکه او باید دقیقا مشخص کند که این آمارها را از کجا به دست آورده که می‌گوید رسمی است؟ اگر  جمعیت ایران را حدود 90میلیون نفر در نظر بگیریم، به گفته او حدود 54میلیون نفر یعنی 60درصد میل به مهاجرت دارند؟ پر واضح است که این عدد خیالی است و هیچ قرابتی با آمارهای دقیق در حوزه مهاجرت ندارد.

دومین مسئله آن است که گویا صالحی‌امیری از سیاره دیگری آمده است که همه مشکلات را بر گردن «نظام حکمرانی معیوب» می‌اندازد. با نگاهی خوشبینانه اگر منظور او از نظام حکمرانی، حاکمیت نباشد و به شیوه اداره کشور نقد وارد می‌کند، گفتنی است مهمترین ایرادات در شیوه  مدیریت کشور در دوره هشت‌ساله اعتدالی‌ها و اصلاح‌طلبان بوده است. به یاد داریم که در دوره روحانی وضععیت معیشت مردم به کجا رسید؛ به نحوی که زمینه بسیاری از مشکلات در همان دوره ایجاد شد و تا امروز هم ادامه دارد. دولتمردان روحانی به جای ارائه سخنان طلبکارانه توضح دهند که چه‌طور برجام به عنوان سند افتخار دولتشان آنقدر بی‌ضمانت اجرا بود که آمریکا به راحتی توانست از آن خارج شود و در پی‌اش تحریم‌های یک‌جانبه سنگینی را علیه کشور وضع کند. آیا فشار تحریم‌ها ناشی از شیوه حکمرانی دولت متبوع  صالحی امیری نبوده است؟ آیا بعد از خروج آمریکا از برجام دولت داوزدهم به کلی عرصه حکمرانی را رها نکرد؟ آیا روابط ایران با کشورهای شرق آسیا و مشخصا چین را تا سرحد قطع روابط نبرد؟ آیا نرخ دلار در دوره اعتدالی‌ها چندین برابر نشد؟ مخاطب همه این پرسش‌ها حسن روحانی و دولتمردان دولت او است؛ از جمله شخص سید رضا صالحی امیری که حالا طوری سخن می‌گوید که انگار مردم ایران عملکرد آنها را فراموش کرده‌اند.

نکته سوم و پایانی هم آن است که گویا صالحی امیری نمی‌‌‌داند کشور در چه شرایطی قرار دارد. در شرایطی که مدتی است کشور درگیر مناقشه نظامی با رژیم صهیونیستی است، چرا او باید همه  سعی‌اش را بر سیاه‌نمایی به کاار بگیرد؟ چرا فضای موجود را طوری جلوه می‌دهد که انگار بیش  از نیمی از مردم دچار یأس مطلق  شده‌اند؟ بی‌تردید اگر حتی قصد باطنی صالحی امیری اقدام  علیه امنیت ملی نباشد اما مواضع اخیر او ولو ناخواسته در جهتی مخالف امنیت ملی قرار دارد؛ به ویژه اینکه اکنون که دشمن خارجی رویاروی ایران ایستاده است و همه وظیفه دارند مردم را امیدوار به آینده کنند،  سخنان غیرمستند صالحی امیری بسیار جای تعجب دارد.