کاوشگرهای فضایی حامل محموله زیستی با پرتابگرهای حامل ماهواره چه تفاوتی دارند؟
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع گفت: پرتاب ماهواره‌برهای حامل ماهواره با حامل انسان‌ها متفاوت است که از جمله این تفاوت‌ها قابلیت اطمینان پرتابگر، حجم و تعداد تست‌ها، سیستم نجات و قابلیت تحمل شتاب و شوک است.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع گفت: پرتاب ماهواره‌برهای حامل ماهواره با حامل انسان‌ها متفاوت است که از جمله این تفاوت‌ها قابلیت اطمینان پرتابگر، حجم و تعداد تست‌ها، سیستم نجات و قابلیت تحمل شتاب و شوک است.
سیداحمد حسینی‌مونس؛ سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در گفت‌و‌گو با خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم دررابطه با اهمیت حوزه "زیست فضا" و تفاوت پرتاب و ماهواره‌برهای حامل ماهواره و حامل انسان اظهار کرد: در حوزه زیست فضا، بسیاری از فناوری‌ها مشابه فناوری‌های ماهواره‌برها و ارسال ماهواره است اما در چندین پارامتر فنی، تفاوت‌های قابل‌توجهی وجود دارد.
حسینی‌مونس با بیان اینکه تفاوت مهم اول، قابلیت اطمینان پرتابگر است، گفت: در اینجا صحبت از ارسال موجود زنده یا اعزام انسان به فضاست و لازم است که فناوری‌ها، به‌ویژه فناوری "پیش‌رانشی" که در ماهواره‌بر استفاده می‌شود از قابلیت اطمینان کافی برخوردار باشد.
وی تصریح کرد: ماهواره‌برها یا پرتابگرهایی که در دنیا برای ارسال انسان به فضا استفاده می‌شود از لحاظ حجم و تعداد تست‌هایی که در زیرمجموعه آن انجام می‌شود تا به قابلیت اطمینان مناسب برسد چند ده برابر تست‌هایی است که در ماهواره‌برهای معمول، این تست‌ها انجام می‌شود، بنابراین از لحاظ درصد قابلیت اطمینانی که بایستی به پرتابگر داشته باشیم، تفاوت اساسی وجود دارد.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع تأکید کرد: ما باید به‌سمت استفاده از "سیستم‌های نجات" حرکت کنیم چراکه در پرتاب‌هایی که تا امروز داشتیم محموله انسان نداشتیم و اگر بخواهیم به‌سمت انسان حرکت کنیم باید از سیستم‌های نجات استفاده کنیم.
حسینی‌مونس خاطرنشان کرد: شتاب و شرایطی که محموله یا موجود زنده با آن مواجه می‌شود، بایستی تحت کنترل قرار بگیرد. زمانی که محموله شما، ماهواره یا فضاپیما است، قابلیت تحمل شتاب و شوک بالاتر است.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع گفت: زمانی که از موجود زنده صحبت می‌کنیم، باید یک پرواز نرم داشته باشیم، شتاب‌های کمی به محموله وارد شود و همچنین طرح‌ریزی خاصی به‌روی مسیر پروازی انجام شود و درواقع مراحل و فرامینی که در طول مسیر پروازی داریم، متفاوت خواهد بود و همه اینها تفاوت‌های بین یک کاوشگر یا حامل محموله زیستی با حامل‌های معمولی است.
در راستای عزم دولت مردمی سیزدهم برای احیای بخش‌های مختلف صنعت فضایی کشور و تثبیت دانش کسب‌شده در حوزه زیست فضایی، ساعاتی پیش جدیدترین کپسول زیست فضایی کشورمان با پرتابگر بومی سلمان، با موفقیت پرتاب شد.
این کپسول زیستی محموله علمی، پژوهشی و فناورانه در راستای تحقق نقشه‌راه طرح اعزام انسان به فضاست که به‌منظور توسعه و اکتساب فناوری‌های موردنیاز در این راستا، به ارتفاع 130کیلومتری از سطح زمین پرتاب شد.
با پرتاب موفق این کپسول 500کیلوگرمی که به‌سفارش سازمان فضایی ایران و توسط پژوهشگاه هوافضای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ساخته شده است، توسعه فناوری‌های مختلف طرح اعزام به فضا شامل پرتاب، بازیابی، سامانه‌های کنترل سرعت و سپر ضربه‌گیر، طرح آیرودینامیک کپسول و چتر، سامانه‌های مربوط به کنترل و پایش شرایط زیستی و... مورد آزمایش قرار گرفت.
پرتابگر این کپسول که سلمان نام دارد هم اولین نسخه از این کلاس پرتابگرهاست که قابلیت پرتاب کپسول‌های زیستی با وزن نیم تن را داراست و ویژگی‌هایی متعدد و پیشرفته در حوزه پیشران، ایرودینامیکی و کنترل دارد و توسط سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع ساخته شده و تماماً بومی است./تسنیم
دیدگاه تان را بنویسید