تحلیل فوربس درباره معامله تسلیحاتی روسیه و ایران

فوربس عنوان می‌دارد: ایران عنوان کرده است که به زودی بزرگ‌ترین خرید سخت‌افزار نظامی خود را از روسیه در بیش از 30 سال گذشته دریافت خواهد کرد. تکمیل فروش بموقع می‌تواند برای مسکو و تهران به یک برد برد تبدیل شود

این هفته نامه مشهور آمریکایی می‌افزاید: ژنرال مهدی فرهی معاون وزیر دفاع ایران روز سه شنبه عنوان کرد: تمهیدات خرید جنگنده‌های چند‌منظوره سوخو-35، بالگردهای تهاجمی می-28 و جت‌های آموزشی یاک-130 برای نیروهای مسلح عادی این کشور نهائی شده است.

در ادامه این یادداشت عنوان شده است: حداقل از سال 2021، گزارش‌های مکرر حاکی از آن بود که ایران حدود 22 فروند سوخو 35 را که روسیه قبلاً برای انجام سفارشی از مصر ساخته بود، خریداری خواهد کرد. از زمانی که روسیه در فوریه 2022 حمله سرنوشت‌ساز خود به اوکراین را آغاز کرد، مسکو مشارکت دفاعی بی‌سابقه‌ای با تهران ایجاد کرد.

این رسانه آمریکایی در تکرار اتهام زنی‌های واهی غربی‌ها با عنوان صادرات پهپاد از ایران به روسیه برای استفاده در جنگ اوکراین عنوان داشت: برخلاف گذشته که این تسلیحات عمدتاً از تهران به مسکو می‌رفت و ایران هزاران مهمات سرگردان (پهپادهای منفجره که در اصطلاح عامیانه به آنها پهپادهای «انتحاری» یا «کامیکازه» گفته می‌شود) برای استفاده علیه اوکراین تأمین می‌کرد. فقط در این ماه، روسیه بزرگ‌ترین حمله پهپادی خود را به کیف تا به امروز با استفاده از 75 مهمات شاهد ساخت ایران انجام داد.

در ادامه اظهار شده است: این در حالی است که گزارش شده، روسیه میلیون‌ها دلار پول نقد به ایران تحویل داده است و ظاهراً تسلیحات غربی را که تهران می‌توانست مهندسی معکوس کند، مانند موشک ضد‌تانک جاولین را به ایران ارسال کرده ولی پیش‌تر هیچ نشانه‌ای از جنگنده‌ها وجود نداشت.

فوربس خاطرنشان کرد: کاخ سفید در اواخر سال 2022 اعلام کرد که روسیه می‌تواند ظرف یک سال این تحویل مفاد قرارداد را آغاز کند. یک مقام ایرانی حتی گفته است که اولین جنگنده می‌تواند در اوایل مارس 2023 و در زمان جشن سال نو ایرانیان وارد شود.

فوربس در ادعایی واهی مدعی شد: در تابستان، گزارشی توسط به نقل از مقامات ایرانی منتشر شد که مدعی شد تهران قبل از جنگ اوکراین 50 فروند Su-35 را سفارش داده و هزینه آن را پرداخت کرده است اما هیچ هواپیمایی دریافت نکرده است.

با این وجود، برخی نشانه‌ها وجود داشت که روسیه در اوایل سپتامبر با تحویل دو جت، گام‌های کوچکی برای تحقق پایان توافق برمی‌داشت. آنها سوخوهای 35 مورد انتظار نبودند، اما اولین یاک-130هایی بودند که تهران سفارش داده بود. این تحویل نشان داد که سوخو 35 سوپرفلنکر در نهایت می‌تواند نهائی شود.

فوربس در ادامه اظهار داشت: آخرین اظهارات سرتیپ فرحی جالب است زیرا روشن می‌کند بالگردی که ایران در نهایت انتخاب کرده بالگرد میل 28 است، همان‌طور که در ژانویه در این فضا پیش‌بینی شده بود. احتمالاً میل 28 به کاموف 52 ترجیح داده می‌شود که در اوکراین متحمل خسارات قابل توجهی شد. مصر نیز همچنین از 46 فروند کاموف 52 که در سال‌های اخیر سفارش داده بود، ناراضی بود.

فوربس می‌افزاید: در بیانیه ژنرال فرحی روشن نشد که آیا ایران دفاع هوائی جدیدی نیز دریافت خواهد کرد یا خیر. گزارش‌های مکرر همچنین نشان می‌دهد که تهران اس 400 یک سامانه موشکی دفاع هوائی پیشرفته‌تر از (اس 300 پی‌ام یو 2 )را که در سال 2016 از مسکو دریافت کرد، به عنوان بخشی از قرارداد تاخیری که در ابتدا در سال 2007 امضا شد، دریافت خواهد کرد.

در ادامه عنوان شده است: با این حال، به نقل از مقامات ناشناس آمریکایی، وال استریت ژورنال در اوایل نوامبر گزارش داد که ایالات متحده اطلاعاتی در اختیار دارد که نشان می‌دهد گروه واگنر روسیه قصد دارد به نمایندگی اصلی منطقه‌ای ایران یعنی حزب‌الله لبنان، یک سیستم دفاع هوائی میان‌برد پانسیر اس 1 ساخت روسیه ارائه کند. تحلیل مؤسسه واشنگتن اشاره کرد که این انتقال ادعایی می‌تواند از نظر سیاسی نشان‌دهنده «آخرین نشانه همگرایی سیاست روسیه و ایران در قبال اسرائیل و ایالات متحده» باشد.

فوربس مدعی است: در صورت تایید، این ترتیب کاملاً بی‌سابقه نخواهد بود. در سال 2015 گمانه‌زنی‌های گسترده‌ای وجود داشت مبنی بر اینکه ایران از فرصتی برای خرید 300‌تانک اصلی جنگی تی-90 از روسیه برای ارتش عادی خود استفاده خواهد کرد.

این هفته نامه همچنین خاطرنشان کرد: اگر ادعای ژنرال فرحی به زودی تایید شود، این تحویل می‌تواند به نفع نخبگان سیاسی در تهران و مسکو باشد.

در انتهای این یادداشت تصریح شده است: برای تهران، ورود سوخو 35 جدید و چابک‌، سوء‌ظن فزاینده مبنی بر اینکه ایران به روسیه بیشتر از آنچه در ازای آن دریافت می‌کند، می‌دهد را برطرف می‌کند و همچنین به نیروهای مسلح متعارف خود یک ارتقاء تجهیزات بسیار مورد نیاز را ارائه می‌دهد. برای مسکو، فروش این تسلیحات پیشرفته ثابت خواهد کرد که با وجود مشکلات متعدد زنجیره تامین که از زمان حمله به اوکراین با آن مواجه بوده، همچنان می‌تواند قراردادهای صادرات تسلیحات جدید را تضمین کند. از سوی دیگر، اگر قرارداد با تأخیر طولانی یا نامحدود دیگری مواجه شود، دوباره کاستی‌های اتحاد بی‌سابقه نظامی-فنی ایران و روسیه را برجسته می‌کند و حتی بیشتر ایرانی‌ها را به این نتیجه می‌رساند که این یک رابطه غیرمتقابل یا حتی استثماری است.