خشم نشریه آمریکایی از نزدیکی فرانسه به چین

نشریه آمریکایی فارین‌پالیسی با ابراز خشم نسبت به روابط مستقل اروپا با چین، مواضع اخیر رئیس‌جمهور فرانسه را نفاق‌آلود و احمقانه توصیف کرد!

فارین‌پالیسی نوشت: در چند هفته گذشته، رئیس‌جمهور چین به‌دلیل دیدار با مقام‌های اروپایی سروصدا به پا کرده است. نخست‌وزیر اسپانیا اولین سیاستمدار اروپایی بود که پس از دیدار شی با ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در مسکو؛ با رئیس‌جمهور چین دیدار داشت. «امانوئل مکرون» هفته گذشته همراه با «اورسولا فون در لاین» رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا به‌دنبال آن با شی دیدار کردند. تنها برنده ملاقات‌های صورت گرفته شخص شی بوده است. او نه‌تنها در مورد هیچ موضوعی که برای منافع اروپا حیاتی است از جنگ روسیه گرفته تا روابط اقتصادی امتیازی به طرف مقابل نداد، بلکه مقام‌های اروپایی با نمایشی از نفاق اروپایی در خدمت اهداف و مقاصد شی عمل کردند و درواقع هدیه‌ای استراتژیک را در یک سینی نقره‌ای به او ارائه نمودند.

مکرون به جای تمسخر و تحقیر چین قاطعانه به توهمات متقابل در روابط اقتصادی با چین پایبند باقی ماند. گویی که از گذشته درس نیاموخته بود. مکرون در مورد روسیه تعهداتی را که اساسا فراتر از بیانیه‌ای که شولتز در ماه نوامبر از شی دریافت کرد یعنی بیانیه‌ای علیه استفاده از تسلیحات هسته‌ای از شی دریافت نکرد.

همچنین، مکرون تلاش نکرد تا نشان دهد که حمایت چین از جنگ روسیه علیه اوکراین ناقض منافع اروپا برای همکاری با چین است. مکرون در ماه نوامبر با هیئتی تجاری متشکل از ۵۰ نفر، چهار برابر بیش از تعداد اعضای هیئت همراه شولتز به دیدار شی رفت و البته مورد انتقاد قرار گرفت.

در مورد تایوان مکرون بیشترین آسیب را موجب شد. هنگامی که در پکن در مورد دیدار بین «تسای اینگ ون» رئیس‌جمهور تایوان و «کوین مک کارتی» رهبر اکثریت مجلس نمایندگان آمریکا از مکرون پرسشی مطرح شد او گفت: «من نه تایوان هستم و نه ایالات متحده و صرفا می‌توانم به آنچه به من بستگی دارد و مربوط است کنار بیایم. لازم نیست آدمی همه چیز را با هم مخلوط کند».

مکرون در بازگشت از سفر خود در گفت‌وگو با نشریه «پولیتیکو» به اصطلاح یک کارت سفید برای شی در مورد تایوان ارسال کرد چرا که در مصاحبه خود گفت که تایوان بحرانی است که متعلق به ما نیست و توصیه کرد که اروپایی‌ها باید از آن دور بمانند و نباید از آمریکا دنباله‌روی کنند.

علی‌رغم آنکه شی جین پینگ عزم خود را برای کنترل تایوان با اقدامات تهاجمی‌تر نشان داده به نظر می‌رسد مکرون ایالات متحده را تنها مسئول افزایش تنش‌ها در تنگه تایوان می‌داند.

به نظر می‌رسد مکرون احمقانه تصور می‌کند که اروپا می‌تواند از خود در برابر جنگ بین چین، تایوان و ایالات متحده محافظت کرده و مصون باقی بماند و بنابراین نیازی به تلاش برای بازداشتن پکن از استفاده از زور ندارد.

با این وجود، اروپایی که حتی نمی‌تواند بدون کمک ایالات متحده در جنگ‌های بسیار کوچک‌تر نیز با تهدیدات مقابله کند راهی برای فرار از پیامد‌های بسیار بزرگ‌تر جنگ ایالات متحده و چین ندارد. او اعتبار فرانسه و امضای بیانیه کلیدی نشست جی-۷ در مورد تایوان در آگوست ۲۰۲۲ میلادی را با اظهارات اخیر خود تضعیف کرده است.

شاید موضوع نگران‌کننده‌تر این باشد که به نظر می‌رسد مکرون هیچ تعریف مثبتی از منافع ملی فرانسه و اهداف استراتژیک در مورد ثبات در تنگه تایوان فراتر از تبعیت نکردن از ایالات متحده

ندارد.

طنز ماجرا این است که مکرون درست می‌گوید که اروپا باید مسیر خود را در مورد چین براساس منافع خود ترسیم کند و روی توانایی‌های خویش سرمایه‌گذاری کند تا به آنچه او «حاکمیت اروپا» می‌خواند دست یابد. با این وجود، او با ارائه رویکرد خود به‌عنوان موضعی کاملاً ضد آمریکایی این کار را انجام می‌دهد. او با موضع‌گیری اخیر خود رویکرد «حاکمیت اروپایی» را در نظر بسیاری به‌ویژه در مرکز و شرق اروپا که پیش‌تر نسبت به آن بدبین بودند بیش از پیش بی‌اعتبار ساخت. اروپایی تقسیم‌شده تنها به نفع دشمنان اروپاست.

به همین خاطر است که اکنون اروپا باید به سوی کنترل آسیب حرکت کند. علی‌رغم آن که اظهارات مکرون تحریک‌آمیز قلمداد شد دیگر رهبران اروپایی هیچ نفعی از دامن زدن به بحث‌های عمومی نخواهند برد.

در عوض، آنان باید با آرامش اصول کلیدی در مورد تایوان که از سوی اتحادیه اروپا در بیانیه‌های جی-۷ امضا شده‌اند را بیان کنند. آلمان در این جبهه‌ها نقش اساسی دارد. شولتز و وزیر خارجه‌اش باید تلاش کنند تا سایر نقاط اروپا را نیز به آرامی پشت چنین دستورکار بازدارنده‌ای علیه پکن در مورد تایوان قرار دهند.

ایجاد سیاستی منسجم از سوی اتحادیه اروپا در مورد چین پس از سفر تاسف‌بار مکرون به پکن دشوارتر شده است. با این وجود، این تنها راهی است که اروپا به تعبیر مکرون می‌تواند حاکمیت خود را مورد تایید قرار دهد. با این وجود، واقعیت است که تا زمانی که شی می‌تواند روی مکرون به‌عنوان بهترین متحد خود در برابر اروپای مستقلی که منافع خود را در برابر پکن متجاوز نشان می‌دهد حساب باز نماید به سادگی می‌نشیند، آرام می‌گیرد و از تماشای نمایش لذت می‌برد./کیهان