روحانی، اصلاح‌طلبان و انتخابات مجلس

به گزارش سایت فردا، روزنامه »صبح نو» نوشت: «من آدمی نیستم که در نظام نبودم و هفت سال آمدم و می‌خواهم حکومت کنم و بعد هم بروم یک جایی بروم و مرتب مصاحبه کنم . آدم اینجوری نیستم، از اول نظام بودم، همیشه مسئولیت داشتم، از روز اول که انقلاب و نهضت شروع شده از سال ۴۱ در نهضت بودم و بعد از انقلاب هم همیشه مسئول بودم.» این جملاتی بود که روحانی در 24 آذرماه 1399 در جمع خبرنگاران بیان کرد و به نظر می‌رسد روحانی از همان روزها، عزم خود را برای ماندن در عرصه سیاسی جزم کرده بود. 
اگرچه برخی فکر می‌کنند حسن روحانی این روزها در پی وضعیت اقتصادی کشور، به فکر حضور در عرصه قدرت افتاده است اما به نظر می‌رسد این شیخ «اعتدال‌گرا» از همان ابتدا تصمیمی برای خالی کردن عرصه به رقیبانش نداشته و حالا در تلاش است تا به امتحان شانس مجددی که ندارد، بپردازد. در همین راستا در هفته‌های اخیر تحرکات او علنی‌تر شده است و برخی این مساله را درباره حضورش درباره انتخابات مجلس جدی می‌دانند. 
اولین تحرک انتخاباتی روحانی بعد از ترک پاستور، دیدارش با تنی چند از اهالی رسانه نزدیک به اصلاح‌طلبی صورت گرفت. روحانی در این دیدار سعی کرده مواضع خود را معطوف دو حوزه داخلی و خارجی کند. او در بُعد داخلی، مدعی غیررقابتی شدن انتخابات شده و در بُعد خارجی تلاش کرده ناکامی خود در اداره امور اقتصادی کشور را تماما به گرده آمریکا و خروج ترامپ از برجام بیندازد.
بعد از آن نیز خبرهایی از آغاز به کار سایتی منسوب به روحانی منتشر شد و به نظر می‌رسد اعتدال‌گرایان، حالا امیدوارتر از قبل به دنبال احیای کلید «تدبیر و امید» با هدف ایجاد صدای متفاوتی هستند تا اقبال مردم را به دست آورند.
همچنین خبری از تشکیل یک ائتلاف وسیع توسط نخبگان اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا به گوش رسیده بود. ائتلافی که علی مطهری آن را خبری کرد. اظهارات مطهری درباره ضرورت شکل‌گیری «شورای میانه‌روها»، شاید خبر از پشت‌صحنه‌ای بود که بازیگرانش با گعده‌گیری‌های متناوب، به دنبال فرصتی جهت عرض‌اندام رسمی در سپهر سیاسی کشور بودند . شورایی که عناصر تشکیل‌دهنده آن سیدمحمد خاتمی، حسن روحانی، علی لاریجانی، علی‌اکبر ناطق‌نوری و سیدحسن خمینی هستند و شاید تنها کسی که قدرت مانور سیاسی در این جمع داشته باشد و بتواند نقش محوری بازی کند، حسن روحانی است.
 هرچند تحلیل بلندپروازانه حسن روحانی نشان می‌دهد که تقلیل فعالیت‌های او به عرصه انتخابات مجلس اشتباهی راهبردی است و او برنامه‌های متعددی را برای خود در نظر گرفته است. از همین رو در سال گذشته و امسال، دیدارهای مکرری را با اعضای ستادی و وزرای دولت خود انجام داده است. هرچند اخیرا یکی از خبرگزاری‌ها تدوین خاطرات دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی را به عنوان گام اول وی برای ورود به انتخابات آتی مجلس دانسته و این مساله را منوط به برنامه‌ریزی او برای انتخابات اخیر کرد. کتابی که محمد قوچانی، مسئولیت تنظیم و تدوین آن را به عهده دارد. در این خبر همچنین اعلام شد که روحانی، جلسات انتخاباتی خود را از چند ماه پیش آغاز کرده و جلسات اخیر خود را به‌صورت هفتگی برگزار می‌کند. این خبر با قطعی دانستن نقش‌آفرینی روحانی در انتخابات مجلس تصریح کرد: «برخی نزدیکان وی گفته‌اند که باید برنامه‌ای منظم برای ارائه یک لیست واحد انتخاباتی با محوریت و حمایت آقای روحانی تدارک دیده شود.» همچنانکه بهروز نعمتی پیش از این در گفت‌وگو با «صبح نو» درباره روحانی این نکته را متذکر شده بود که «یک سیاستمدار هیچ‌گاه بیکار نمی‌نشیند.»
حال با توجه به دیدارهای منظم روحانی با دولتمردانش طی یک‌سال‌ونیم گذشته و اعلام مواضع در برهه‌های حیاتی، برنامه‌ریزی او و یارانش (مشخصا در حزب اعتدال و توسعه) برای فتح مجلس آینده، اصلا دور از ذهن نیست. با این وجود برخی از اصلاح‌طلبان حمایت مجدد از حسن روحانی را به دلیل عملکرد پیشین دولت او رد می‌کنند و عقیده دارند که رفتار روحانی هیچ‌گاه در حمایت از اصلاح‌طلبان نبوده است؛ همچنانکه علی صوفی در گفت‌وگو با «صبح نو» معتقد است که اصلاح‌طلبان به هیچ‌وجه به حضور انتخاباتی روحانی، واکنش مثبت نشان نخواهند داد و به‌زعم او، رفتن اصلاح‌طلبان به سمت روحانی، یعنی از بین رفتن سرمایه اندک اجتماعی اصلاحات. محمدعلی نمازی نیز بیش از این به «صبح نو» گفته بود که « نمی‌توانید به زور بگویید که آقای روحانی نامزد ما بودند.» 
در چنین شرایطی سوال این است که آیا از خاکستر اعتدال دوباره فرصتی برای این طیف سیاسی پدید می آید؟