چرا سوپر انقلابی‌ها و اصلاح‌طلبان رادیکال مخالف نوسازی حکمرانی هستند؟

گروه سیاست سایت فردا: هر زمان که سخن از اصلاح شیوه حکمرانی به میان می آید، سوپر انقلابی ها و اصلاح طلبان رادیکال شمشیر را از رو می بندند که گویی آنها اساسا با هرگونه اصلاح مخالف اند. برخی مدعیان انقلابی گری می کوشند با فرافکنی هر تغییر و تحول سیاسی و اجتماعی را متهم به دورشدن از آرمان های انقلابی کنند؛ در صورتی که پاسخ نمی دهند دقیقاً آن ارزش های انقلابی که خود را موصوف به آنها می دانند، چیست و کدام یک از آموزه های امام، رهبری و انقلاب اسلامی با اصلاح شیوه ها، رفتارها و منش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مغایرت دارد؟ چه آنکه اتفاقا در هر یک از شاخص های مذکور ضرورت بازیابی روش های مثبت حکمرانی دیده می شود. از این رو باید بررسی کرد که چرا نیروهای مدعی انقلابی‌گری در هر بزنگاهی علیه اصلاحات واقعی می شورند؟

در کنار این طیف، اصلاح طلبان رادیکالی هم وجود دارند که خود را قیم اصلاحات می دانند و جدا از آنکه به دنبال اصلاحات فراتر از قانون اساسی هستند، هرگونه تغییر غیر از این را مردود می شمارند.

سوپر انقلابی ها هرگونه اصلاح را مرتبط با اصلاح طلبان می دانند و هر کس که خارج از محدوده اصلاح‌طلبان سخنی از اصلاح به میان آورد را نزدیک به آنها قلمداد می کنند و با این مقدمه غلط نتیجه ای غلط تر می گیرند؛ آنکه اصلاحات برابر است با اصلاح طلبان در صورتی که از قضا یکی از دلایل مطرح شدن اصلاح شیوه حکمرانی، جبران کاستی ها و ناکارآمدی هایی است که اصلاح طلبان و نیروهای نزدیک به آنها طی سال های گذشته بر کشور و مردم تحمیل کردند؛ از این رو اتفاقا اصلاح شیوه حکمرانی به نوعی در نفی اصلاحات شعاری و رادیکالی است که اصلاح‌طلبان مطرح می کردند اما گوش سوپرانقلابی ها به این حرف‌ها بدهکار نیست و شاید نه آنکه آن ها چنین گزاری را درک نکنند، بلکه نمی خواهند درک کنند زیرا در صورت تایید این گزاره محرز، دستشان برای جولان دادن در عرصه سیاسی خالی می شود.

در این نقطه است که رادیکال های دو جناح بر هرگونه ادبیات تغییر و تحول در چارچوب فلسفه سیاسی جمهوری اسلامی حمله می کنند تا بتوانند با تداوم دوقطبی سازی هویت و حیات سیاسی خود را حفظ کنند.

اکنون سوپر انقلابی ها باید بگویند که در تمام این سال ها چه دستاوردی در حوزه های مختلف داشته اند که امروز همه را به غیر از خود غیر انقلابی و به دور از ارزش ها می دانند؟ که اگر بخواهیم با سختگیری قضاوت کنیم باید بگوییم چه بسا بسیاری از مواضع رادیکال آنها خدشه به ارزش‌ها و منافع انقلاب اسلامی وارد کرده است؛ از این رو اگر کسی بخواهد سخن از انقلابی گری و تمسک به ارزش‌های انقلاب اسلامی بزند، حتما این، آنها نیستند.

علاوه بر همه اینها نکته حایز اهمیت دیگران آن است که سوپر انقلابی ها چرا نمی خواهند فضای سیاسی کشور رو به آرامش برود؛ آرامشی توأم با حفظ ارزش ها، چارچوب ها و منش های سیاسی؟ وقتی سخن از اصلاح شیوه حکمرانی زده می شود به این معنی است که برای قوام نظام اسلامی باید روش هایی که منجر به مشکلات کنونی شده است را اصلاح کرد تا با سرعت بیشتر به سوی آرمان ها حرکت کرد؛ نکته‌ای که همواره در سخنان رهبر انقلاب نیز مشاهده شده است؛ مشخصا ایشان در سخنرانی اخیر خود در خصوص امر حجاب مواضع روشنگرایانه ای داشتند که شاید اگر سخنان ایشان از زبان دیگر شخصیت ها بیان می شد، همین مدعیان انقلابی گری علیه چنین مواضعی می تاختند که همین موضوع نشان می دهد اتفاقا نوع نگاه سوپرانقلابی ها با خط و مشی حقیقی انقلاب اسلامی زاویه دارد.