مرزبندی با بیانیه موسوی نشانه عقلانیت سیاسی

گروه سیاست سایت فردا – چند هفته‌ای از انتشار بیانیه اخیر و تند میرحسین موسوی گذشته اما این به معنی فراموش شدن آنیست. هرچند که بسیاری از سیاسیون در جریان اصلاحات تصور کردند با نادیده گرفتن آن حرف‌ها می‌توان از کنار آن به آرامی گذر کرد و گزندی هم ندید. سایر نیروهای سیاسی در ایران اما چنین فکر نمی‌کنند. به ویژه که به چشم برهم زدنی موسوم انتخابات مجلس هم خواهد شد و احتمالا همین آقایان ساکت از خاتمی و سیدحسن خمینی گرفته تا ناطق نوری به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بر جهت گیری‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان اثرگذاری خواهند کرد.  

بدیهی است که اگر یک جریان سیاسی اساس حاکمیت را همچون میرحسین موسوی قبول نداشته باشد و آنچنان دیدگاهی داشته باشد؛ نمی‌تواند و نباید در که در قدرت هم سهمی داشته باشد. البته این نباید به معنی حذف آنها از سیاست ورزی نیست بلکه از این رو است که مردم آگاه و از قضا بسیار سیاسی ایران، به چنین افرادی اقبال نشان نمی‌دهند. البته این هم به شرطی است که مردم از مواضع و دیدگاه‌های سیاسیون در جبهه اصلاح‌طلبی دقیقا مطلع باشند. در راستای همین ایجاد شفافیت نیز دیدیم که برخی فعالان سیاسی و رسانه‌ای اصولگرا دست به قلم شده و خطاب به سران اصلاحات و اعتدال نامه نوشته و خواستار مرزبندی آنان مواضع اخیر موسوی شدند. جالب اینکه آنهایی که پای این نامه را امضا نکرده‌اند اما با آنها هم‌نظر هستند و این مرزبندی را ضروری می‌دانند. مثلا، محمدصادق کوشکی، فعال سیاسی اصولگرا نیز از جمله کارشناسانی است که تاکید دارد چنین مرزبندی ضرورت دارد و با امضاکنندگان این نامه از نظر فکر همراه است.

 او در گفت‌وگو با «فردا» گفت: «گاهی اوقات اختلاف نظر بین جریانات سیاسی درباره روش‌های داخلی حاکمیت یا روش‌های متفاوت در حوزه سیاسی است و وجود آن طبیعی است. نیازی هم نیست که همه دیدگاه‌ها هماهنگ شوند اما وقتی که بحث امنیت و منافع کشور باشد، تنها جناحی حق فعالیت سیاسی دارد که به خطوط قرمز امنیت و منافع ملی پایبند باشد».

وی افزود: «اگر جناحی احیانا باشد که خطوط قرمز امنیت و منافع ملی را رعایت نکنند، طبیعتا صلاحیت فعالیت سیاسی در داخل کشور را ندارند. این یک قاعدتا عمومی است و در همه جهان حاکم است».

کوشکی گفت: «بیانیه‌ای که اخیر از سوی آقای میرحسین موسوی منتشر شد، در موارد متعددی این خطوط قرمز امنیت ملی را زیرپا گذاشته بود. لذا دیگر بحث اختلاف نظر سیاسی در مسائل داخلی مطرح نیست. مواردی که در این بیانیه آمده بود دقیقا مواردی بود که در یک دهه اخیر از سوی نظام‌هایی مثل سعودی شنیده‌ایم. یا مواردی که بعضا از سوی گروه تروریستی مجاهدین خلق مطرح شده بود. حتی برخی از موارد آن موضوعاتی است که توسط رژیم صهیونیستی مطرح شده بود. در واقع این بیانیه خیلی به مواضع دشمنان جدی منافع ملی و امنیت ملی ما از جمله سعودی‌ها، رژیم صهیونیستی یا تروریست‌های مجاهدین خلق نزدیک بود. طبیعتا این توقع وجود دارد که همه فعالان سیاسی و نه حتی فقط اصلاح‌طلبان، با توجه به اینکه پای امنیت ملی و منافع ملی در میان است، مواضع خود را مشخص کرده و از خطوط قرمز امنیت و منافع ملی کشور دفاع کنند».

وی تاکید کرد: «بر همین اساس همه فعالان سیاسی اصلاح‌طلب باید موضع خود را مشخص کنند. البته من فکر میکنم ، بخش زیادی از آنان با این بیانیه موافق نبودند چون این بیانیه بیش از آنکه از سوی یک شخصیت ایرانی صادر شده باشد، به نظر می‌رسد که از سوی یکی از دولتمردان سعودی یا فعالان سیاسی رژیم صهیونیستی صادر شده است. به همین خاطر فکر می‌کنم که خیلی از اصلاح‌طلبان نیز نقد جدی به آن داشته باشند اما احتمالا به واسطه منافع جناحی و گروهی خود این مخالفت را ابراز نمی‌کنند. اینجا اما عقلانیت سیاسی ایجاب می‌کند که این افراد بین خودشان و چنین حرکتی فاصله ایجاد کنند چون سکوت آنها در برابر چنین بیانیه‌ای به این معنا است که مخالفتی نداشته‌اند!»

این فعال سیاسی اصولگرا خاطرنشان کرد: «مخالفت نکردن با چنین حرکت و رویکردی، نشان می‌دهد که این‌ها صلاحیت و عقلانیت لازم برای ادامه فعالیت سیاسی را ندارند. به همین خاطر لازم است که به هر شکلی که می‌توانند در قالب فردی یا گروهی با این بیانیه و مطالبه فاصله‌گذاری کنند و نشان دهند که باور آنها اینگونه نیست چون موضوع امنیت ملی و خطوط قرمز کشور است».