‌ اصلاح‌طلبان لیلاز را هم تحمل نکردند!

لیلاز در گفت‌وگوی هفته گذشته‌اش با روزنامه اعتماد گفته بود که ««من مخالف خروج اورانیوم‌های غنی‌شده ایران هستم. من شعار نمی‌خواهم بدهم، حرف احساسی نمی‌خواهم بزنم... جهان باید بپذیرد که براساس تجربه قبل... هیچ چیزی جز لوله توپ نمی‌تواند ضامن ثبات شما باشد... آرامش از لوله توپ در می‌آید نه از توافق. کاغذ چیزی به تو نمی‌دهد، حتی اگر کنگره امریکا تصویب کند، کار ۱۰ دقیقه است که رئیس‌جمهور امریکا بخواهد به همش بزند. من کاملاً زمینی و عینی به موضوع نگاه می‌کنم. الان قیدی که امریکا برای عدم حمله به ایران دارد، هزار بار سنگین‌تر از قید اسرائیل است. امریکا به فکر متحدانش در امارات، کویت، عربستان سعودی و عراق و آتش نگرفتن منطقه خلیج‌فارس و نیروهایش در منطقه است، اما اسرائیل اصلاً دغدغه‌ای ندارد... ایران یک سپر ژئوپولیتیک برای بازدارندگی می‌خواهد، کشوری است که تنهاست، نه مثل کره‌شمالی که به چین و روسیه متکی است.» وی در واکنش به حضور سرمایه بعد از امضای برجام هم به گفتن «هیچ» اکتفا می‌کند: هیچی، هیچی آقا...، دروغ گفته هرکی این را به شما گفته...!».

اما مواضع لیلاز به مذاق رفقای اصلاح‌طلبش خوش نیامده است. آن‌ها که یک عمر جماعتی را با شعار «زنده باد مخالف من» سرکار گذاشتند، حالا یک تفاوت موضع با رفیق هم‌فکرشان را برنمی‌تابند و همه علیه او و برای اثبات نادرستی موضعش بسیج شده‌اند.

محسن امین‌زاده می‌گوید: «در شرایطی که تندرو‌ها در تل آویو، واشنگتن و تهران، آخرین تلاش‌هایشان را برای پیشگیری از توافق برجام دنبال می‌کنند، سخنان دوست عزیزم سعید لیلاز درباره قدرت هسته‌ای ایران عجیب بود. سخنانی که با باور غالب اصلاح‌طلبان نیز در تعارض است... اگر سعید تصور می‌کند که بدون اقتدار اقتصادی مبتنی بر تعامل با جهان که پایه تجربه موفق همه پدیده‌های نو توسعه از جمله چین است و بدون قدرت نرم و دیپلماسی مقتدرانه و موثر و بدون خردمندی در حکمرانی، ملتی می‌تواند در زیر لوله توپ و موشک و کلاهک هسته‌ای به آرامش برسد باید راهی پیدا کنیم که سری به کره‌شمالی بزند.» و بعد توصیفاتی عجیب و غریب از کره‌شمالی ارائه می‌کند که یعنی عاقبت ایران هم همان‌گونه خواهد شد.

فیاض زاهد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز در نقدی به مصاحبه لیلاز در روزنامه اعتماد نوشت: «سعید لوله توپ را عامل تضمین می‌داند و در جای دیگری تلویحاً معتقد است که دستیابی به بمب اتم تضمین امنیت ژئوپولیتیک ایران است؛ اما سعید نمی‌گوید که اگر ما شرکت‌های بزرگ امریکا و اروپایی را در پروژه‌های بزرگ نفت و گاز، پتروشیمی، مسکن و خودرو و هاب منطقه‌ای و ده‌ها پروژه دیگر درگیر کنیم، باز هم از برجام خارج می‌شوند؟ او جواب این نکته را می‌داند، اما چرا چنین تحلیل می‌کند رمز و راز ماجراست! من با این نظریه منسوخ مخالفم.»

فیاض زاهد گویا آن بخش گفت‌وگوی لیلاز را ندیده که گفته سرمایه‌گذاران غربی، پس از برجام به ایران نیامدند و در آینده هم نخواهند آمد.

سعید شریعتی از اعضای جبهه مشارکت هم صحبت‌های لیلاز را «مغالطه» و «تجاهل» نامید و بر همان مبانی قدیمی اصلاح‌طلبان مبنی بر صلح با جهان تأکید کرد و نوشت: «شرط لازم امنیت پایدار توافق و صلح با جهان است.»

در این بین عباس عبدی ضمن آنکه نقد‌هایی را متوجه لیلاز کرد، اما در مقابل به منتقدان مصاحبه او نیز خرده گرفت و به منتقدان اصلاح‌طلب لیلاز از اینکه حرف‌های او خلاف گرایش سیاسی آنهاست انتقاد کرد و نوشت: «تحلیل ربطی به اصولگرا، اصلاح‌طلب و برانداز ندارد، هر تحلیلی از یک چارچوب منطقی تبعیت می‌کند، این‌گونه نمی‌توان تحلیل را بی‌اعتبار کرد و اگر منسوب به جریان اصلی اصلاحات هم باشد معتبر نخواهد شد؛ این چه انتظاری است که گمان می‌کنیم تحلیلگران باید در چارچوب گرایش‌ها حرف بزنند؟ نکته بعدی اینکه یک جریان اگر اعتماد به نفس داشته باشد از حرف‌های متفاوت نمی‌ترسد؛ حتی استقبال می‌کند، چون اگر تحلیل جریان را قبول داشته باشد، از شنیدن حرف‌های متضاد با خودش استقبال می‌کند نه آنکه آن را تخطئه کند.»

محمد عطریانفر، عضو دیگر شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران، نیز درباره اظهارات اخیر لیلاز مبنی بر حرکت به سمت دانش ساخت بمب اتمی گفت: «شخصاً صحبت‌های آقای لیلاز را دنبال نکرده‌ام، اما اگر این اظهارات جزو پرداخت‌های ذهنی او باشد، باید بگویم الان نیرو‌های نظامی ایران هم به چنین نظریه‌ای قائل نیستند. این نظرات یعنی کاتولیک‌تر شدن از پاپ.»

منبع: روزنامه جوان