ماجرای کناره گیری مقتدی صدر از عرصه سیاسی عراق

امیر موسوی در ارتباط با تصمیم اخیر مقتدی صدر برای جدا شدن از عرصه سیاسی عراق تصریح کرد: مقتدی صدر از زمان سقوط صدام تا کنون به جز یکی دو سال اول همواره در تشکیلات دولت عراق به صورت مستقیم و غیر مستقیم نقش داشته و افرادی از جریان صدر در عرصه‌های مختلف مدیریتی عراق حضور فعال داشته‌اند.

وی با بیان اینکه صدر معتقد است در طول این سال‌ها مسئولیت در عراق را کسانی بر عهده گرفته‌اند که در دوران صدام خارج از عراق بوده‌اند. در حالی که این حق کسانی است که در زمان صدام در داخل عراق بودند و سختی‌ها و زجرهای آن دوران را کشیده‌اند از جمله بیت شهید صدر ادامه داد: با توجه به این نگاه ، مقتدی صدر خواهان این امتیاز است و در زمانی که نتایج انتخابات پارلمانی عراق اعلام شد و با توجه به پیروزی نسبی جریان صدر در جریان این انتخابات، صدر مصمم بود که این جریان دولت آتی عراق را تشکیل دهد و بر این موضوع تاکید داشت که با شیعیانی که در دولت‌های قبلی عراق حضور داشتند همکاری نکند ، مگر افراد خاصی که او انتخاب می‌کند.

این کارشناس مسائل عراق با اشاره به اختلافات جریان صدر و گروه هماهنگی شیعیان افزود: در طی این مدتی که از برگزاری انتخابات در عراق گذشته است صدر تلاش کرد که با ائتلاف با کردها و اهل تسنن ائتلاف اکثریت در پارلمان  عراق را تشکیل دهد ولی این اصرار او بی نتیجه ماند و دیگر گروه‌های شیعه روند او را قبول نکردند و بر این موضوع تاکید کردند که نخست وزیر عراق باید توسط اکثریت گروه‌های شیعی انتخاب شود. آنها در این راستا اعلام کردند که اگر به این موضوع توجه نشود آنها در جلسه پارلمان ، برای انتخاب رئیس‌جمهور و نخست وزیر عراق  شرکت نمی‌کنند.

امیر موسوی با بیان اینکه در پی این تحولات و عدم توفیق در تشکیل ائتلاف اکثریت ، مقتدی صدر از نمایندگان جریان صدر در پارلمان عراق درخواست کرد که از پارلمان استعفا بدهند و خود او نیز اعلام کرده که می خواهد از صحنه سیاسی عراق کناره گیری کند، افزود: البته این بار اولی نیست که آقای صدر این کار را انجام داده است. او تا کنون چندین بار قهر کرده و از صحنه سیاسی عراق کناره گیری کرده ولی بعد از مدتی بازگشته است.

موسوی با بیان اینکه به نظر می‌رسد که صدر با هدف کسب امتیازات بیشتری این کار را انجام داده و  احتمالا بعد از کسب امتیازات مورد نظرش به صحنه سیاسی عراق باز می‌گردد، افزود: ایشان فکر می‌کند با توجه به این که از مهمترین بیت شیعیان عراق است، در همین چارچوب باید رهبریت عراق را بر عهده بگیرد .

این کارشناس مسائل عراق با اشاره به ویژگی های شخصیتی مقتدی صدر افزود: آقای مقتدی صدر در برخورد با تحولات و مسائل از سعه صدر لازم برخوردار نیست. لحظه‌ای و هیجانی تصمیم می‌گیرد و حتی برخی از نزدیکان و دوستان ایشان نیز می‌گویند که نمی‌توان به تصمیمات صدر اعتماد کامل داشت .

این کارشناس مسائل عراق با بیان اینکه مقتدی صدر دارای پایگاه مردمی، محبوبیت و نیروی اجرایی در عراق است و به نوعی خیابان‌ها را در  عراق در اختیار دارد، اظهار کرد : صدر نیروی اجرایی خوبی دارد و با استفاده از این نیرو می‌تواند عرصه  تقابل با دولت آتی عراق را  در صورت تشکیل به خیابان آورد.

وی با بیان اینکه ایران تلاش می‌کند که وی را آرام کند و توافقی بین وی و دیگر گروه های شیعی عراق ایجاد شود، ابراز عقیده کرد : در حال حاضر از اختلافات موجود بین گروه‌های شیعه در عراق، جریان اهل سنت و کردها بهترین استفاده را می‌کنند و بعضا هماهنگی‌هایی را نیز با برخی از کشورهای خارجی انجام می‌دهند.

موسوی با بیان اینکه یکی از انتقادهای آقای صدر به گروه‌های شیعه فساد  موجود بین آنها است، گفت : آقای مقتدی صدر به اشتباه فکر می‌کند که فساد فقط در بین گروه‌های شیعه است، در حالیکه در بین اهل تسنن و کردها نیز متاسفانه این فساد وجود دارد؛ فساد کل عراق را در بر گرفته و این یک مشکل عمده است.

وی با اشاره مجدد به پایگاه مردمی، نیروی اجرایی و محبوبیت مقتدی  صدر در عراق  افزود: به نظرم باید عقلای عراق، نگرانی‌های آقای مقتدی صدر را برطرف کنند و او را قانع کنند چرا که جدایی او به نفع دیگر گروه‌های عراقی نیز نیست.

موسوی با بیان اینکه دوستان شیعه در چارچوب ائتلاف هماهنگی شیعیان در عراق باید روش برخورد خود با مقتدی صدر را عوض کنند، افزود: به نظرم ایران نیز باید در شیوه‌های ارتباطی  خود با مقتدی صدر و اشخاصی که با وی در  ارتباط هستند ، تجدیدنظرهایی انجام دهد.

وی با بیان اینکه پیش از این مقتدی صدر از اینکه به صورت مستقیم دولت تشکیل دهد خودداری می‌کرد و بیشتر ترجیح می‌داد که در سایه حضور داشته باشد، تصریح کرد : ولی به نظر می‌رسد که در این دوره قول‌هایی از سوی برخی از کشورها از جمله امارات، آمریکا و عربستان به وی داده شده است و اینکه او توانسته امتیازاتی را بگیرد ولی به نظرم آقای صدر نباید به این قول‌ها اعتماد کند چرا که اینگونه قول‌ها قبلا به آقای کاظمی نیز داده شده است ولی در موقع اجرا کشورهایی که قول داده بودند آن را اجرایی و عملیاتی نکردند.