سلیمینمین: به دعایی انتقادهایی داشتم اما با او صمیمی بودم
عباس سلیمینمین در گفتوگو با سایت «خبرسراسری» گفت: افراد به راحتی میتوانستند با آقای دعایی ارتباط برقرار کنند، خبرنگاران نیز بدون تشریفات می توانستند با ایشان صحبت کنند. خود او نیز بسیار سادهزیست بود و راننده و محافظ نداشت و از این جهات میتواند برای خیلی از ما نمونه خوبی باشد.
به گزارش سایت فردا، به نقل از سایت خبرسراسری، عباس سلیمی نمین، فعال سیاسی، درباره حیات سیاسی مرحوم دعایی گفت: «مرگ آقای دعایی تلخ و دردآور بود علی رغم اینکه با برخی اندیشههای سیاسی و اجتماعی ایشان خیلی موافق نبودم ولی ایشان را یک شخصیت سادهزیست، گرم و با محبت ارزیابی میکنم که خودش دارای ارزش زیادی است. رفتار ایشان در نوع مواجهه با مسئولین را خیلی مناسب نمیدانستم چون تعریف و تمجید ایشان از رؤسای جمهور گذشته تا همین آخرینبار، مورد انتقاد جدی قرار داشت اما در کنار آن خصوصیاتی در آقای دعایی وجود داشت خیلی آشکار بود؛ از جمله آنکه افراد به راحتی میتوانستند با ایشان ارتباط برقرار کنند، خبرنگاران نیز بدون تشریفات می توانستند با ایشان صحبت کنند. خود او نیز بسیار سادهزیست بود و راننده و محافظ نداشت و از این جهات میتواند برای خیلی از ما نمونه خوبی باشد که میتوان همینگونه زندگی سیاسی کرد و در حصار نباشیم. همچنین ایشان آدمی بود که فکر میکنم به لحاظ روابط عاطفی خود را مقید قرار داده بود که روابط عاطفی را حفظ کند. اغلب نیز اختلافات فکری و بینشی یا اختلافات سیاسی موجب دور شدن انسانها از همدیگر می شود اما ایشان با وجود اختلاف سلیقه روابط انسانی را حفظ میکرد».
او در ادامه درباره آینده موسسه اطلاعات افزود: «مؤسسه اطلاعات یک مؤسسه قوی و غنی از نظر امکانات است و در ارتباط با اقدامات مسئولین باید از این امکانات استفاده کند. آقای دعایی در هیچ دادگاهی دیده نشد از سال 60 که در روزنامه اطلاعات مسئول شدند هیچکس از ایشان شکایت نکرد یا حداقل من یادم نیست. به هر حال رسانه باید به مواردی ورود کند و هزینه آن را پرداخت کند و بخاطر مردم از منافع مردم دفاع کند».
این فعال سیاسی سپس نسبت به مهمترین نقش تاریخی دعایی در چهل سال اخیر افزود: «من الان مناسب نمیدانم که وارد این بحث شوم؛ آقای دعایی یک چهره عاطفی بود. شاید خیلی مناسب نباشد الان در روزهای نخستین فوت ایشان در مقام ارزیابی قرار گیریم. من دیدار و بحثهای زیادی با ایشان داشتم و ارتباط خوبی داشتیم در خیلی از جلسات به ایشان ابراز ناراحتی کردم از جمله زمانهایی که به رئیسجمهورهای خیلی توجه میکرد و آنها را به عرش میبرد. در ماه مبارک رمضان عمدتا مسئولین رسانهها به دیدار رئیسجمهور میروند و ایشان به عنوان بزرگتر همواره سخنرانی میکردند اما بجای دفاع از حقوق روزنامهنگاران و افزایش تحمل مسئولین نسبت به انتقاد شروع به تعریف و تمجید زیادی از رئیسجمهور می کرد که من انتقاد میکردم ولی با هم صمیمی بودیم».
سلیمینمین در پایان درباره نوع برخورد مرحوم دعایی با مسئولین گفت: «احترام با کم ظرفیتکردن مقامات خیلی فرق میکند؛ ما باید احترام بگذاریم اما انتقاد خود را نیز مطرح کنیم. این رفتار نیز احترام نبود البته من معتقدم به رئیسجمهور با هر سلیقه باید احترام گذاشت اما هرگز نباید این احترام مانع از نقد شود. ما در روزنامهنگاری امکانات که برای خودمان نیست ما تعهد داریم وقتی در این جایگاه قرار میگیریم وظیفه ما دفاع از حقوق جامعه است چون روزنامه ها زودتر لغزشها و تخلفات را میبینند اما در طول مدیریت آقای دعایی یکبار اطلاعات با کانون قدرت درگیر نشدند مثلا ایشان از آقای جاسبی در اوج دفاع می کرد درحالیکه او تخلفات زیادی داشت و در مورد دیگر مدیران نیز همینطور بود».
دیدگاه تان را بنویسید