هم‌صدایی برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب با رسانه‌های دشمن

کسانی که از آشفته‌بازار شرایط اقتصادی کاسبی می‌کنند، طبیعی است که جلوی اصلاحات اقتصادی دولت بایستند.

روزنامه رسالت در سرمقاله خود، با اشاره به تصمیم دولت برای اصلاحات اقتصادی نوشت: دولت گذشته با اعلام ارز 4200 تومانی به عنوان ارز تک‌نرخی آن‌هم برای همه کالاها قیمت ارز را 8 برابر، قیمت طلا را 10 برابر، قیمت مسکن را 7 برابر، قیمت خودرو را 6 برابر و قیمت بقیه کالاها را تا 300 درصد افزایش داد.

تیم رسانه‌ای دولت گذشته، رفع این بی‌سامانی‌ها را در گرو توافق با غرب می‌دانست . در توافق اولیه برجام هرچه امتیاز غرب می‌خواست داد و حتی یک امتیاز هم نگرفت و در اواخر دوره رئیس‌جمهور، می‌خواست باز تتمه امتیاز درخواستی غرب را بدهد که با مصوبه هوشمندانه مجلس روبه‌رو شد. لذا دولت که تغییر کرد قرار شد اگر مذاکره‌ای شد تحریم‌ها برداشته شود، طرف مقابل تضمین دهد بازی درنمی‌آورد و زیر عهد و پیمان خود نمی‌زند و این دو شرط طی یک دوره راستی‌آزمایی محک زده شود تا از یک سوراخ 10 بار گزیده نشویم. آمریکا امروز متوجه قدرت هوشمند ایران شده است. فعلا پاپس‌ کشیده، دم به تله مذاکرات نمی‌دهد. امروز کسانی که در برابر آشفتگی قیمت‌ها در دولت گذشته سکوت کرده بودند زبان باز کردند و هرچه می‌‌خواهند علیه دولت نوپای رئیسی می‌زنند که جمع جبری حرف‌های آن‌ها را در سرمقاله مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی و توییت‌های محمد مهاجری سردبیر خبرآنلاین می‌شود رصد کرد.

برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب هم‌صدا با رسانه‌های دشمن از تکنیک بزرگ‌نمایی مشکلات، کوچک‌نمایی توفیقات دولت، تکنیک سیاه‌نمایی و تکنیک تزریق ویروس ناامیدی و بدبینی زیر پوست جامعه همچنان استفاده می‌کنند.

نقد غیرمنصفانه دولت، نشان می‌دهد این دسته از منتقدین از حریم و حرم انقلاب حداقل حمایت از جمهوریت نظام مهاجرت کردند و برای ارتش رسانه‌ای آمریکا و رژیم صهیونیستی و قارون‌های عرب در ایران‌اینترنشنال خوراک تهیه می‌کنند. این جماعت چشم خود را از تورم جهانی و خصومت‌ورزی آمریکا علیه ملت ایران در تشدید تحریم‌ها، اثرات ناشی از جنگ اوکراین، قاچاق کالا از کشور به بیرون از مرزها و ارث و میراثی که دولت قبل از خزانه خالی نه بلکه از بدهی‌های نجومی برای دولت رئیسی به جای گذاشته می‌بندند. کمکی که به دولت و مسئولین نمی‌کنند چوب لای چرخ دولت هم می‌گذارند. در این میان نفوذی‌های آنها در دولت که هنوز جای خود را به مدیران جدید نداده‌اند در ناکارآمد نشان دادن دولت، سنگ‌تمام می‌گذارند. این جماعت بر طبل مطالبه‌گری خوارجی، خیال‌انگیز، کاریکاتوری و غیراخلاقی می‌کوبند، حاضر نیستند مصالح و منافع باندی، حزبی و گروهی خود را فدای مصالح و منافع ملی کنند.

کسانی‌که از این اوضاع آشفته کاسبی می‌کنند بی‌تردید جلوی اصلاحات اقتصادی می‌ایستند دولت باید با کرامت و بزرگواری از آنها عبور کند.