اما و اگرهای حزب مشترک ناطق، خاتمی و روحانی

گروه سیاست سایت فردا: چندروز پیش خبری منتشر شد مبنی بر جلسه مشترکی میان سید محمد خاتمی، علی‌اکبر ناطق‌نوری، حسن روحانی و سید‌حسن خمینی. این خبر را جواد امام، از نزدیکان خاتمی تأیید کرد اما گفت که محتوای این جلسات سیاسی نیست و صرفا دیدوبازدید است. دیدار اخیر این شخصیت‌ها را می‌توان ادامه ادامه پیشنهادهایی دانست که برخی اصلاح‌طلبان چندماه پیش مبنی بر تشکیل اتاق فکری با حضور همین شخصیت‌ها البته به علاوه لاریجانی ارائه می‌دادند. از ابراهیم گرامی‌مقدم گرفته تا احمد شیرزاد و... که به‌وجود آمدن چنین اتاق فکری را ایدآل می‌دانستند.

حالا اما محسن رهامی، یکی دیگر از شخصیت‌های اصلاح‌طلب گفته است که ضمن عادی‌دانستن جلسات خیر سخن از ائتلافی میان خاتمی و ناطق زده است. او به پایگاه خبری «قرن نو» گفته است: «نوعی ائتلاف نانوشته بین این آقایان از مدت‌ها قبل وجود داشته و خصوصا در انتخابات سال ۹۲ این ائتلاف و هماهنگی با مدیریت مرحوم هاشمی، حمایت و همراهی دیگر نیروهای سیاسی اصلاحات و اعتدال منجر به پیروزی آقای روحانی گردید».

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که اخیرا آذر منصوری، دبیرکل حزب اتحاد ملت، گفت که خاتمی گفته است نمی‌خواهد دیگر رهبر اصلاحات باشد و هیچ وقت چنین ادعایی نداشته‌ام. موضع‌گیری اخیر خاتمی متعاقب انتقادهای گسترده‌ای است که طیف‌های زیادی از اصلاح‌طلبان نسبت به عملکرد چندسال اخیر او داشته‌اند. مشخصا حزب کارگزاران سازندگی که هم خاتمی را رهبر اصلاحات نمی‌داند و هم عملکرد او را مبتنی بر کار تشکیلاتی قلمداد نمی‌کند؛ این موضع را از گفت‌وگوی دو سال پیش کرباسچی با روزنامه سازندگی و بعدش با روزنامه جهان صنعت می‌شود دریافت تا مصاحبه چندی پیش مرعشی با روزنامه شرق. افزون بر کارگزاران طیف‌های دیگری از اصلاحات هم نه به این تندی اما می‌گویند که کارکرد لیدری در جبهه اصلاحات باید روشن شود و دیگر نمی‌شود یک جریان سیاسی را محفلی اداره کرد. در چنین شرایطی که جایگاه خاتمی در میان اصلاح‌طلبان بیش از پیش متزلزل شده است، مشخص نیست برگزاری جلسات مشترک میان ناطق، خاتمی، روحانی و سید حسن خمینی چه پیامی می‌تواند داشته باشد؟ آیا آنها می‌خواهند لیدری جمعی در میان اصلاح‌طلبان پدید آورند یا به قول جواد امام صرفا این جلسات دیدوبازدیدهای دوستانه است؟

البته یک گمانه دیگر هم مطرح است؛ اینکه اینها با محوریت خاتمی و ناطق حزبی تازه تأسیس کنند و بتوانند همه اصلاح‌طلبان را زیر سایه آن حزب بیاورند که این گزاره هم چندان دست‌یافتنی نیست زیرا چنین انسجامی در میان همه اصلاح‌طلبان وجود ندارد و از طرفی همه اصلاح‌طلبان خاتمی و ناطق را به عنوان قطب خود در نظر نمی‌گیرند؛ چنانکه اخیرا مرعشی گفته بود گرچه به خاتمی احترام می‌گذاریم اما ما اصالت‌های خود را داریم. رهامی هم در گفت‌وگوی اخیرش تشکیل چنین حزبی را بعید می‌داند و می‌گوید: «بعید است در این شرایط و اوضاع و احوال آنان بسمت ایجاد حزب واحدی حرکت کنند».

به هر روی باید منتظر ماند و دید که اصلاح‌طلبان در شرایط سخت فعلی‌شان چه تصمیمی می‌گیرند و چه راهبردی برای آینده سیاسی خود در نظر خواهند داشت.