«کارگزاران» رو به افول یا در مسیر بازسازی؟/ماجرای استعفا‌های پذیرفته‌نشده

کارگزاران سازندگی به لحاظ کار حرفه‌ای حزبی و تشکیلاتی، فعالیت سیاسی و تن ندادن به قهر‌های غیرحرفه‌ای و سیاسی اصلاح‌طلبان و داشتن ارگان رسمی و تشکیلات منظم، شاید بیشتر از هر حزب دیگری در ایران، حزب بوده است، با این حال شاید شکست دولت روحانی و آوار این عدم‌موفقیت بر احزاب حامی و بعد شکست‌ها در سه انتخابات اخیر (مجلس، ریاست‌جمهوری و شوراها) و نیز اختلافات و جدایی‌ها رمق این حزب را گرفته باشد. باید دید کارگزاران در آینده مسیر بازسازی را می‌رود یا رو به افول است.

روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی دیگر منتشر نمی‌شود. غلامحسین کرباسچی که تا همین هفته گذشته دبیر کل حزب کارگزاران بود، چهار دلیل برای انتشارنشدن این روزنامه بیان کرده است. او طی پستی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشته است: «علل توقف انتشار روزنامه سازندگی: ۱- استعفای سردبیر در تاریخ ۱۸/۸/۱۴۰۰، ۲- عدم‌همراهی و احیاناً مخالفت ارکان حزب با انتشار روزنامه،

۳- عدم‌وجود کاغذ، ۴- بدهی سنگین».

این تنها تغییر در حزب کارگزاران طی روز‌ها و بلکه هفته‌های اخیر نیست. پس از انتخابات ریاست جمهوری خرداد امسال این حزب با جدا شدن‌ها و زمزمه‌هایی همراه شد که در نهایت بروز تغییرات را ناگزیر کرد. هفته گذشته بود که محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران، خبر از تغییراتی در شورای مرکزی این حزب داد؛ تغییراتی که بیش از نیمی از اعضا را شامل می‌شد. او توضیح داد: «با رأی شورای مرکزی، «محسن هاشمی» رئیس این شورا باقی ماند و فاطمه سعیدی به عنوان نایب رئیس اول، علی جمالی نایب رئیس دوم، حامد منتظری منشی اول و کامبیز مشتاق گوهری به عنوان منشی دوم انتخاب شدند. علت این تغییرات این بود که اعضای قبلی برای این دوره، داوطلب حضور در هیئت رئیسه نشدند»، اما خبر مهم‌تری که او اعلام کرد، پایان دبیرکلی کرباسچی در این حزب بود. عطریانفر ابتدا از اصرار همیشگی اعضای حزب برای دبیرکلی کرباسچی گفت و دلیل این اصرار را «جامعیت و وجاهت» کرباسچی عنوان کرد که به همین دلیل هم از ابتدای تشکیل حزب، او این مسئولیت را بر عهده داشته است. عطریانفر سپس گفت: «کرباسچی در دو تا سه سال گذشته به دلایلی کاملاً قابل‌فهم و موجه، چون شرایط سیاسی موجود، بزرگ شدن حزب، توسعه تشکیلاتی در استان‌ها و تغییر ذائقه اعضا می‌خواست نسبت به انتخاب دبیرکل جدید اقدام کند که با مخالفت و اصرار آن‌ها مواجه می‌شد. او در آخرین کنگره حزب در بهمن گذشته، بار دیگر بر این موضع پافشاری کرد و حتی گفت که این آخرین دوره‌ای است که به عنوان دبیرکل مسئولیت حزب را بر عهده می‌گیرد.» عطریانفر سپس از غیبت کرباسچی در این جلسه و انتخاب «حسین مرعشی» به رغم مقاومت برای پذیرش چنین مسئولیتی خبر داد. او استعفا‌ها در حزب را هم تکذیب کرد.

ماجرای استعفا‌های پذیرفته‌نشده

استعفای تعدادی از اعضای اصلی این حزب خبری بود که شهریور امسال از سوی فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی این حزب که خودش هم استعفا کرده است، اعلام شد. طبق این خبر شهربانو امانی و یدالله طاهرنژاد هم استعفا کرده‌اند که این استعفا‌ها هنوز مورد پذیرش قرار نگرفته است.

فرزانه ترکان درباره چرایی استعفای خود گفته بود که «من به دلیل زاویه‌ای که با برخی سیاست‌های حزب کارگزاران خصوصاً در انتخابات اخیر پیدا کردم، از عضویت در حزب کارگزاران استعفا کردم و چند تن از افراد صاحب رأی و بزرگان حزب هم علاوه بر من از عضویت در حزب کارگزاران استعفا کردند.»

ترکان تأکید کرده بود: «مشکل ما در حزب و در جامعه بزرگ‌تر یعنی اصلاح‌طلبان این است که با زاویه بسته خودشان و فقط به جهت اینکه در قدرت جایی داشته باشند، وارد سیاست شدند و به مشکلات جامعه نگاه کردند، در صورتی که فکر می‌کنم برای حل مشکلات باید برنامه‌ریزی صورت می‌گرفت.»

جدی نبود، حل می‌شود!

محسن هاشمی هم درباره بحث‌ها و اتفاقات اخیر در حزب گفته که «درگیری جدی نبود» و مباحثی صرفاً برای «اتفاق افتادن تغییرات» روی داده است. هاشمی تأکید کرده است: «اختلاف و چیز مشکل‌داری» نبود، اما با این حال گفته که «حرف‌هایی پراکنده در گروه (مجازی) منتشر می‌شد» و «به مرور همه چیز حل می‌شود.»

روزنامه اعتماد از رسانه‌های اصلاح‌طلب هم تلاش کرده است وجود اختلاف در حزب کارگزاران را ساخته و پرداخته رسانه‌های اصولگرا بداند، اما در عین حال گفته که نه مرعشی و نه هیچ یک از اعضای حزب حاضر به اعلام کاندیداتوری برای سمت دبیرکلی (جایگزین کرباسچی) نبوده‌اند.

قسمت دیگری از گزارش اعتماد هم جالب توجه است، وقتی همزمانی تغییرات در حزب با توقف انتشار روزنامه سازندگی را بی‌ارتباط می‌خواند: «در حالی که تغییر مهم رأس حزب کارگزاران سازندگی همراه شد با انتشارنشدن روزنامه سازندگی، شایعاتی در خصوص اختلاف در این حزب مطرح شد، اما عطریانفر می‌گوید مشکل این روزنامه ربطی به مسائل مربوط به تغییر دبیرکل حزب ندارد»، البته چنانچه در ابتدای گزارش گفتیم، خود کرباسچی دلایل توقف انتشار روزنامه را بیان کرده که یکی از آن‌ها «عدم‌همراهی و احیاناً مخالفت ارکان حزب با انتشار روزنامه» بوده است.

اعتماد حتی برای عادی‌سازی فضا از قول عطریانفر بیان کرده است: «از این پس کرباسچی ریاست کمیته سیاسی حزب را بر عهده خواهد داشت؛ کمیته‌ای که به گفته این عضو ارشد کارگزاران سازندگی، مهم‌ترین و سیاسی‌ترین کمیته حزب است»، اما نکته‌ای که اضافه می‌کند، تلاشش برای عادی‌سازی را بر باد می‌دهد: «هر چند عطریانفر با اشاره به غیبت کرباسچی در نشست شامگاه سه‌شنبه، اذعان کرده که کرباسچی هنوز این تصمیم شورای مرکزی در خصوص سپردن مسئولیت ریاست بر کمیته سیاسی به او را نپذیرفته است» و بعد خود با نگرانی نوشته که: «با این همه باید دید طی روز‌های آینده چه سرنوشتی در انتظار این تشکل سیاسی اصلاح‌طلب است»، لذا اعتماد خود ادعایش را مبنی بر نمایش اختلاف در حزب توسط رسانه‌های اصولگرا رد کرده است!

هستند و نیستند!

محمدعلی نجفی، اسحاق جهانگیری، حسین مرعشی، فائزه هاشمی رفسنجانی، محمد هاشمی‌رفسنجانی، غلامحسین کرباسچی و محمد عطریانفر، عطاءالله مهاجرانی و مصطفی هاشمی‌طبا از اعضای ارشد حزب کارگزاران بودند که اکنون بسیاری از این نفرات به رغم اینکه در قید حیات هستند، ولی دیگر نه در جلسات حزب شرکت می‌کنند و نه بعضاً خود را جزئی از این حزب می‌دانند.

در مشاجره اقتصادی و سیاسی مکتوب میان حزب کارگزاران و نوبخت در سال ۹۷، یک منبع نزدیک به معاون اول رئیس‌جمهور گفت که «اسحاق جهانگیری بیش از سه سال است از حزب کارگزاران خارج شده و هیچ ارتباطی با این حزب ندارد و در جلسات آن نیز شرکت نمی‌کند.» جهانگیری دیگر معاون اول رئیس‌جمهور نیست، اما همچنان از حزبی و کارگزارانی بودن دوری می‌کند.

محمد هاشمی رفسنجانی برادر مرحوم هاشمی‌رفسنجانی هم از حزب جدا شد. مخالفت با گرفتن حق عضویت از اعضا و نیز پیوستن یک فرد خاص به حزب، از دلایل جدایی او ذکر شد.

هاشمی‌طبا هم از اعضای جدا شده است و می‌گوید: «آقای مهاجرانی به رغم پیشنهادی که در مورد باز نگه داشتن دوره‌های ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی مطرح کرده بود، در حزب معتقد بود ما نباید حرف آقای هاشمی‌رفسنجانی را گوش کنیم. جالب این است که همان موقع حزب کارگزاران به دو گروه تقسیم شده بود! بعضی‌ها می‌گفتند هر چه آقای هاشمی‌رفسنجانی می‌گوید را باید انجام دهیم و برخی دیگر معتقد بودند ما هر چه آقای هاشمی‌رفسنجانی می‌گوید را نباید انجام دهیم. این اختلاف‌ها باعث شد دیگر من در حزب حضور پیدا نکنم. در واقع موضع آقای مهاجرانی در درون کارگزاران، مخالفت با آقای هاشمی‌رفسنجانی بود.»

مهاجرانی هم که پس از فتنه ۸۸ و نقش‌آفرینی پررنگش در آن وقایع، از ایران رفت و همین آغاز جدایی‌اش از حزب بود.

نجفی هم قبل از ماجرای قتل همسر دومش ارتباطش با حزب را قطع کرده بود و حتی نظر حزب بر عدم‌پذیرش سمت شهرداری تهران از جانب او بود که البته نجفی از این دستور حزبی سر باز زد./ روزنامه جوان