تعریف مدعیان اصلاحات از مذاکره

روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی نوشت: «از بزنگاه برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم تاکنون گذشت، واکاوی کنیم و کمی در نوع موضع‌گیری اصولگرایان نسبت به برجام و مذاکرات و حتی فراتر از آن، کلیت رابطه جمهوری اسلامی با دولت‌های جهان و جامعه جهانی دقیق‌تر شویم، درخواهیم یافت که حتی آن تعبیر «دلواپسان» هم دیگر توصیف روشنی از رویکرد و راهبرد محافظه‌کاران به دست نمی‌دهد. آنان دیگر نه‌تنها نابرجامی نیستند و هیچ ضدیتی با مذاکره با قدرت‌های جهانی ندارند، بلکه به‌روشنی گاردشان را پایین آورده و نسبت به آنچه روزگاری مصداق خیانت به ملت و مملکت می‌خواندند، دلواپس نیستند.»

چنین ادعایی از سوی مدعیان اصلاحات در حالی مطرح می‌شود که رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه دولت سیزدهم صراحتا تاکید کرده‌اند «مذاکره برای مذاکره سیاست ایران نیست و مذاکره باید معطوف به تأمین منافع مردم ایران باشد»، موضعی که از آغاز مذاکرات هسته‌ای مورد تاکید منتقدان برجام بوده است.

این درحالی است که مذاکره مورد نظر جریان مدعی اصلاح‌طلبی که طی 8 سال گذشته جز نابودی اقتصادکشور و معیشت مردم و اضافه شدن صدها تحریم دیگر به تحریم‌های قبلی دستاوردی نداشت‌، دادن امتیازات یکطرفه به طرف غربی در ازای وعده‌های پوچ است.

برجام اگر اعتبار و آبرویی داشت، باید اجرایی می‌شد تا تحریم‌ها برداشته شود و از این جهت دلیل نداشت که یک دور مذاکرات دیگر تحت عنوان مذاکرات وین برای بازگشت طرف عهد شکن برگزار شود. وقتی جنازه متعفن برجام روی زمین مانده، هیچ دلیلی ندارد که نظام بخواهد آن عبرت پرخسارت را دوباره تکرار کند. البته حساب شیدائیان یا مأموران آمریکا که بخواهند این دیوانگی دوباره (تعبیر آقای روحانی) را تجویز کنند، جداست. لذا رویکرد دولت جدید و حامیان آن در باب مذاکرات کاملا روشن است، دولت آمریکا قبل از هر اتفاق دیگری، باید تحریم‌ها را به طور روشن و واقعی لغو کند، تا دوباره بتواند به میز ۵+۱ در برجام برگردد؛ البته آنجا هم قرار نیست کسی مجدداً درباره برجام یا تعهدات فراتر از آن، مذاکره جدیدی انجام دهد. حساب انتقام بانیان و عاملان جنایت علیه شهیدان سلیمانی و ابومهدی مهندس هم، حساب جدایی است و مشمول مرور زمان یا نحوه رفتار آمریکا با برجام نمی‌شود./ کیهان