پایداری‌ها چه خوابی دیده‌اند؟

گروه سیاسی فردا؛ از یک سال پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 مشخص و محرز بود که سیدابراهیم رئیسی شانس نخست رأی آوری در این انتخابات است. پایداری ها با وجود علم بر این واقعیت، مسیرهای فرعی را طراحی کردند تا نبض معماری صحنه رقابت را به دست بگیرند و در کنار رئیسی، نامزدهای منتسب به این تفکر برجسته باشند باشند تا بعد بتواند از رئیس جمهور منتخب امتیازگیری کنند.

شکست سناریوی انتخاباتی پایداری

پایداری ها از زمستان سال گذشته در دو میدان فعالیت می کردند، گروهی در داخل مجلس به لیدری مرتضی آقاتهرانی مشغول جمع آوری امضا برای دعوت از سیدابراهیم رئیسی بودند و در مقابل گروهی نیز با سعید جلیلی بستند. البته پایداری فقط به آوردن سعید جلیلی اکتفا نکرد؛ صادق محصولی، نیکزاد و سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی از دیگر نام هایی بودند که خود را برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری گرم می کردند. هرچند محصولی و نیکزاد در نهایت قید کاندیداتوری را زدند، سعید جلیلی و سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی دو کاندیدایی بودند که با تاکتیک "پلیس بد-پلیس خوب" تفکر جبهه پایداری را در میدان انتخابات نمایندگی می کردند.

در نهایت نیز وقتی مشخص شد تفکرات سعید جلیلی خریداری ندارد تا ظرفیتی برای چانه زنی با رئیسی ایجاد کند، در روزهای منتهی به انتخابات اعلام انصراف کرد. سیدامیرحسین قاضی زاده نیز با وجود فشارها برای اعلام کناره‌گیری در صحنه رقابت ماند اما فقط توانست یک میلیون رأی کسب کند. با این اوصاف سناریوی انتخاباتی پایداری ها شکست خورد.

انتظاری که برآورده نشد

با وجود این شکست، پایداری فشارهای زیادی آورد تا پیش از اعلام رسمی اعضای کابینه، چهره های منتسب به خود را در میان مدیران ارشد دولت سیزدهم قرار دهد. هرچند این تصور وجود داشت که کابینه سیدابراهیم رئیسی را نیروهای پایداری می چینند اما روزی که رسما اعضای کابینه به مجلس برای اخذ رأی اعتماد معرفی شدند، یک نکته بسیار برجسته بود، هیچ یک از نیروهای پایداری یا نزدیک به این تفکر سیاسی در ترکیب کابینه نبودند، به همین خاطر بسیاری از سیاسیون همچون محمد عطریانفر معتقدند پایداری نخستین گروهی خواهد بود که تبدیل به منتقد دولت سیزدهم می شود.

آخرین تیر پایداری برای حضور در کابینه سیزدهم

جالب اینجاست که پایداری برای نیل به مقصودش از همه ابزارها و اهرم هایش نیز استفاده کرد اما تا اینجای کار راه به جایی نبرده است. نمونه بارزش تصویب طرح صیانت از کابران فضای مجازی در مجلس بود. حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی اصولگرا گفت «الان پایداری ها معتقدند که باید به نظر آنها در تعیین ترکیب کابینه اهمیت داده شود بنابراین فشار می آورند تا این اتفاق بیفتد. پایداری در موضوع هشتاد و پنجی شدن طرح صیانت از فضای مجازی در واقع خواست وزن سیاسی خود را در مجلس نشان دهد به این معنا که قابلیت آن را دارد، درباره رأی اعتماد به وزرا تلاش اثرگذاری انجام دهد و موافقت یا مخالفت خودش را به کرسی بنشاند.»

امروز برخی رسانه ها نوشتند که ۹ وزیر در لب مرز رای اعتماد قرار دارند و ممکن است نتوانند به صندلی وزارت برسند. وزرای آموزش و پرورش، علوم، ارشاد، صمت، رفاه، نیرو، نفت، بهداشت و ورزش هنوز نتوانسته اند نظر مثبت نمایندگان را جلب کنند. این اتفاقی است که برخی دست پایداری ها را پشت آن می بینند.

غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی در کنایه به سهم خواهی پایداری از دولت رئیسی گفت «خیلی هزینه برای آقای رئیسی پرداخت کردند و حتی تا مرز وکیل الدوله ای پیش رفتند. از 220 نماینده مجلس برای دعوت از سیدابراهیم رئیسی نامه جمع کردند. آقایان وقتی خود، آقای رئیسی را برای ریاست جمهوری دعوت کردند، کربلا و مسلم دیگری ایجاد نکنند. او هم آمد و کابینه اش را معرفی کرد. انتظار می رود مجلس کابینه آقای رئیسی را بپذیرد. عدم پذیرش کابینه یا حذف برخی از وزرای پیشنهادی برای کشور مشکل ایجاد می کند.»

سیدابراهیم رئیسی کابینه خود را به مجلس معرفی کرد و منتظر جلسه رأی اعتماد است. گرچه ترکیب وزرای پیشنهادی با انتقاداتی همراه بوده اما بسیاری از سیاسیون کشور اعم از اصولگرا و اصلاح طلب امیدوارند مجلس به کل کابینه رأی اعتماد دهد. حال باید منتظر ماند و دید جبهه پایداری تا چه حد برای کسب قدرت حاضر است منافع کشور را قربانی سهم خواهی های خودش کند.