ناصر ایمانی: حمایت اصلاح‌طلبان از لاریجانی منافقانه، منفعت‌طلبانه، فرصت‌طلبانه و عوام‌فریبانه تلقی می‌شود/ لاریجانی نمی‌تواند مانند احمدی‌نژاد در 88 و روحانی در 96 عمل کند/ لاریجانی نمی‌تواند هر طور که می‌خواهد به رئیسی حمله کند

گروه سیاست فردا: علی لاریجانی عزم خود را جزم کرده است تا از سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان رأی بگیرد و این در حالی است که او در حال حاضر نه حمایت کامل نیروهای اصلاح‌طلب را با خود به همراه دارد  و نه مخاطبان اصلاحات او را نیرویی اصلاح‌طلب فرض می‌کنند. در این بین اما لاریجانی دست از تلاش بر نداشته است و حالا در کلاب‌هاوس نشان داد که می‌خواهد ادبیات محافظه‌کارانه‌اش را کنار بگذارد به امید جذب مخاطب اما آیا می‌تواند در این مسیر موفق باشد؟

ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی درباره این موضوع به «فردا» گفت: «آقای لاریجانی به لحاظ گفتمانی محدودیت‌های زیادی دارد و دستش باز نیست. آراء خاکستری از او نمی‌پذیرند که مواضعی آوانگارد اتخاذ کند. مسئله اول آقای لاریجانی این است که او در 30سال گذشته در مسئولیت‌های مختلف اعم از 10سال ریاست صداوسیما، 12سال ریاست مجلس شورای اسلامی، دبیری شورای عالی امنیت ملی و تصدی وزارت فرهنگ و ارشاد همواره به نظام خدمت کرده است و نمی‌تواند خارج از مواضع نظام، رویکردی داشته باشد. چارچوب اصلی لاریجانی نظام جمهوری اسلامی ایران است و حتی اگر اشتباه کند یا مشاورانش به او مشورت‌های غلط بدهند و بخواهد چیزی جز آنچه در این 30سال بوده است، نشان بدهد، مخاطب نمی‌پذیرد و اتفاقا نتیجه معکوس به وجود می‌آورد و به ضد خودش تبدیل می‌شود».

او ادامه داد: «البته انتقاد به عملکرد مسئولان در تمام این سال‌ها ایرادی ندارد و می‌شود منتقد عملکرد مسئولان بود اما بیش از این از آقای لاریجانی پذیرفته نمی‌شود».

این فعال سیاسی درباره پاسخ لاریجانی نسبت به حواشی برنامه هویت و چراغ بیان کرد: «آقای لاریجانی 10سال ریاست صداوسیما را عهده‌دار بود و نمی‌تواند بگوید از محتوای برنامه هویت و چراغ اطلاع نداشتم و همین که اکنون ادعا می‌کند من بی‌خبر بودم هم اوضاع را بدتر می‌کند زیرا مخاطب می‌پرسد شما چه‌طور مدیری بودی که نمی‌دانستی چه برنامه‌ای در نهاد تحت مدیریتت ساخته می‌شود؛ بنابراین آقای لاریجانی نباید گذشته خود را انکار کند».

او درباره رقابت لاریجانی با سید ابراهیم رئیسی اظهار کرد: «مسئله بعدی آقای لاریجانی رقیب او است. روبه‌روی آقای لاریجانی، آقای رئیسی ایستاده است و از این جهت دست لاریجانی باز نیست. آقای رئیسی به هر حال جایگاه و شخصیت خاص خود را دارد و به این دلیل لاریجانی نمی‌تواند به هر شکل که می‌خواهد به او حمله کند. در واقع او نمی‌تواند مانند احمدی‌نژاد در سال88 یا روحانی در سال96 عمل کند و در پی حملات خود فضایی دوقطبی ایجاد کند و عرصه انتخابات برای لاریجانی مانند راه‌رفتن بر میدان مین است. او از یک‌سو نمی‌تواند از مواضعش در 30سال گذشته عدول کند و از سوی دیگر هم نمی‌تواند به رقیب خود به هر شیوه‌ای بتازد. وضعیت او واقعا سخت است».

ایمانی در پایان پاسخ به این پرسش که آیا اصلاح‌طلبان در نهایت به سمت لاریجانی می‌روند یا نه، گفت: «اصلاح‌طلبان هم مشکلات زیادی دارند. اولا آنکه آنها نامزدی با معیارهای سنتی اصلاح‌طلبان ندارند و برخی از آنها که هستند، مشخص نیست اصلا اصلاح‌طلب محسوب می‌شوند یا نه، برخی دیگر هم که اصلا محلی از اِعراب ندارند. واقعا مشخص نیست آقای پزشکیان اصلاح‌طلب است یا نه و حتی اگر هم باشد، توان ویژه‌ مدیرتی در او دیده نشده است. حالا فرض کنیم اصلاح‌طلبان از آقای لاریجانی حمایت کنند؛ باز هم مشکل وجود دارد و حمایت آنها از لاریجانی منافقانه، منفعت‌طلبانه، فرصت‌طلبانه، عوام‌فریبانه تلقی می‌شود. همه می‌دانند لاریجانی اصلاح‌طلب نیست و گفته می‌شود پس چرا اصلاح‌طلبان از یک فرد غیراصلاح‌طلب حمایت می‌کنند؟ در صورتی هم که اصلاح‌طلبان در نهایت به این جمع‌بندی برسند که از لاریجانی حمایت کنند و او رأی نیاورد، آش نخورده و دهان سوخته می‌شوند؛ به این معنی که هم انتقادهای گسترده‌ای به آنها می‌شود که سودجو هستید و هم رئیس‌جمهور دلخواهشان وارد پاستور نشده است. اگر اصلاح‌طلبان از لاریجانی حمایت کنند، صرفا در هراس از رئیس‌جمهور شدن آقای رئیسی این کار انجام می‌دهند و هیچ منطق دیگری پشت آن نیست. در واقع در موضعی سلبی قرار می‌گیرند نه ایجابی».