گزارش مرکز پژوهش‌ها از مذاکرات هسته ای وین 2

 خبرگزاری فارس: به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، معاونت مطالعات سیاسی این مرکز در گزارشی با عنوان «مذاکرات هسته ای وین 2 از گفتمان تا واقعیت» آورده است: نشست‌های کمیسیون مشترک برجام در وین با دستورکار گفتگو پیرامون بازگشت آمریکا به توافق هسته‌‌ای درحال برگزاری است. در کمتر از یک ماه گذشته، این کمیسیون یک نشست مجازی و دو نشست حضوری داشته است. بیم و امیدهایی درباره چگونگی برگزاری این نشست‌‌ها و سرانجام آن وجود دارد. محرمانگی مذاکرات و عدم ارائه جزئیات گفتگوها سبب بروز روایت‌‌های گوناگونی از وین شده است. نوع خوانش آمریکا و اروپا از روند مذاکرات با آنچه در ایران بیان می‌‌شود نه تنها چندان همسو نیست، بلکه در برخی موارد در تضاد با یکدیگر است. بررسی تکه‌‌های این پازل نشان می‌‌دهد تصویری که از مذاکرات وین در فضای داخلی ایران درحال ساخته شدن است با آنچه در وین در جریان است تفاوت معناداری دارد و کلید فهم وضعیت کنونی پرونده هسته‌‌ای و تصمیم‌گیری درباره آن در تبیین این تفاوت است.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با بررسی موضوعاتی چون تصویر واقعی از نشست‌‌های وین، انطباق پیشنهاد آمریکا برای رفع تحریم‌‌ها با انتفاع اقتصادی ایران، تصویر درحال شکل‌گیری از نشست‌‌‌‌های وین، بزرگنمایی و افزایش انتظارات افکار عمومی از به نتیجه رسیدن مذاکرات وین، اغراق در آثار تحریم بر مشکلات جاری کشور در بخش سلامت و معیشت، تحریف در معرفی مقصر و مانع واقعی مذاکرات وین و دامن زدن به دو قطبی داخلی و ظاهرسازی منطقی برای عدم اجرای صحیح و دقیق سیاست «حرف قطعی»،‌می‌افزاید؛ یکی از آسیب‌های اصلی در مسیر رفع تحریم‌‌ها، تحریف در بیان حقایق مذاکرات وین است. ایجاد خوش‌بینی کاذب درباره دستاوردهای احتمالی وین نه تنها مردم را مأیوس خواهد ساخت، بلکه به لحاظ مذاکراتی نیز تیم مذاکره‌کننده ایران را در موضع ضعف قرار خواهد داد. ازاین‌رو، قضاوت صحیح درباره وین و تصمیم‌‌گیری درباره چگونگی استمرار آن در گرو ارائه یک روایت واقع‌بینانه از چالش‌‌ها و موانع دستیابی به یک تفاهم مشترک برای بازگشت به برجام و نیز مدیریت آسیب‌‌ها و اشتباهاتی است که تحقق این هدف را تهدید می‌‌کند.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح می‌کند که آمریکا در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در تلاش است تا به گونه‌‌ای فضای روانی را مدیریت کند که در عین مداخله و اثرگذاری بر نتایج انتخابات بتواند یک توافق بد را به ایران تحمیل کند. این هدفگذاری آمریکا ناشی از آن است که این کشور احتمال می‌‌دهد برخی در ایران به‌دلیل نیاز کوتاه‌مدت و در پیش بودن انتخابات بار دیگر برمبنای قاعده خطرناک «هر توافقی بهتر از توافق نکردن است» تصمیم‌گیری کنند. چنین نگاهی به مذاکره و تعجیل در به سرانجام رساندن آن به‌دلیل غفلتی که نسبت به ابعاد و جزئیات مهم رفع تحریم‌‌ها ایجاد می‌‌کند، دریچه انتفاع اقتصادی ایران از هرگونه نتیجه‌‌ای را تنگ‌‌تر خواهد کرد.