خرازی: گزینه ای بهتر از روحانی برای اصلاح طلبان نبود

خبرگزاری فارس: صادق خرازی دبیرکل حزب ندای ایرانیان در نوزدهمین دوره آموزشی تشکیلاتی جهاد اکبر اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل گفت: کنشگران سیاسی اصلاحات سه دسته هستند، دسته ای معتقدند که در هر شرایطی باید در انتخابات فعال بود، دسته‌ای نیز به صورت مشروط در انتخابات شرکت خواهند کرد و دسته سوم نیز رسما انتخابات را تحریم کردند.

وی ادامه داد: ما با دو دسته دوم و سوم کاری نداریم و دسته اول موضوع بحث ما است. در دسته اول نیز اهتمام به همبستگی دیده نمی‌شود.

* هرچیزی که رهبری می‌گویند واجب‌الاطاعت است

خرازی تصریح کرد: در بین علمای سیاسی که می‎‌شناسم، کم‌تر عالم بزرگی است که مانند رهبری دارای قدرت فهم ایدئولوژیک است. تمام زندگی انسان امروز در   تحت قلمرو دانش و بینش است. بینش و دانش وقتی باهم توام شدند انقلاب و رنسانس فکری را در تکنولوژی ایجاد کردند. این انقلاب فکری باید درعلم سیاست نیز اتفاق بیفتد. بنده اولین کسی هستم که مصاحبه کردم که فصل‌الخطاب رهبری است و اگر چیزی می‌گویند واجب‌الاطاعت است.

دبیرکل حزب ندای ایرانیان با بیان اینکه خاتمی سال ۹۲ مخالف کاندیداتوری روحانی بود ولی هاشمی رفسنجانی او را راضی کرد، تاکید کرد: گزینه اول ما آقای روحانی نبود. بخش اصولگرایی جامعه از آقای قالیباف حمایت می‌کردند، بخش خاکستری جامعه و بخش اصلاح طلب نیز به دنبال آقای هاشمی بودند.

وی افزود: آقای هاشمی در شورای نگهبان رد شد که اگر چنین نمی‌شد آقای روحانی اصلا مطرح نمی ‎شد. در بین اصلاح طلبان بعضی از روی نفاق، برخی از روی علاقه  و ... به آقای روحانی رای دادند اما اصل مطلب این بود که گزینه ای بهتر از آقای روحانی برای اصلاح طلبان نبود.

* می‌دانستیم که آقای عارف رای نخواهد آورد

خرازی تصریح کرد: می‌دانستیم که آقای عارف رای نخواهد آورد، قدرت سخن و کلام بسیار مهم است و آقای عارف آن قدرت کلام را نداشت. آقای عارف تقوا و دانش بسیاری داشت و از نخبگان و متدینین کشور است.

وی گفت: آقای فخرالدین حجازی در انتخابات مجلس شورای اسلامی نفر اول شهر تهران شد، این به خاطر این بود که فخرالدین حجازی وقتی پشت تریبون قرار می‎‌گرفت، طوری سخنرانی می‌کرد که انسان را به وجد می‌آورد و می‌توانست در عمیق‌ترین لایه‌های اعتقادی مردم حضور پیدا کند. اما آقای فخرالدین حجازی نه یک متفکر مثل شهید مطهری و بهشتی، نه یک شاگرد طراز اول امام، که تنها یک معلم ساده بود که با کلام و واژه و قلم بازی می‎‌کرد.