آبله میمون تا چقدر مسری است؟

بیماری آبله میمونی اکنون همه‌گیر شده و به سرعت در حال گسترش است، اما راه‌های ساده‌ای برای کاهش خطر ابتلا به عفونت وجود دارد که راهکارهایی برای پیش‌گیری از این بیماری در مقالات مختلف علمی پیشنهاد شده است.

در دنیایی که بیش از دو سال از همه‌گیری ویروس کرونا گذشته است، اکنون بیماری دیگری با نام آبله میمونی، با سرعت بیشتری نسبت به قبل در حال گسترش است.

آبله میمونی یک ویروس بسیار متفاوت از ویروسی است که باعث COVID-19 می‌شود و انتقال آن  به نسبت بسیار سخت‌تر است، با این حال می‌تواند بسیاری از افراد را راهی بیمارستان کند و حتی موجب مرگ و میر بیماران شود.

آبله میمونی، ضایعات پر از چرکی در سطح پوست ایجاد می‌کند که در مواردی باعث اسکارهای دایمی در سطح پوست می‌شوند، در حال حاضر تلاش‌های جهانی برای جلوگیری از گسترش  همه‌گیر آبله میمونی وجود دارد، در این راستا، مقامات بهداشت عمومی واکسیناسیون را به افراد در معرض خطر پیشنهاد می‌کنند.

در مقاله شارون گایناپ  آنچه باید در مورد این ویروس و خطرات این بیماری، راه‌های پیشگیری و اینکه آیا به واکسیناسیون آبله میمون نیاز دارید یا نه آورده شده است.

آبله میمون چیست؟

آبله میمون از دسته آبله‌هایی است که سرایت آن بسیار کم است، یک سرده از 12 ویروس DNA که شامل آبله گاوی و شتری نیز می‌شود.

برنارد ماس، ویروس شناس در موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی ایالات متحده  توضیح می‌دهد که دو نوع ژنتیکی متمایز  از آبله میمونی وجود دارد، یکی، آبله میمونی در حوضه کنگو که از هر 10 مبتلا، یک نفر را می‌کشد و دیگری شیوع کنونی جهانی  این ویروس است که به عنوان دومین گونه آبله  یعنی آبله میمونی غرب آفریقاست که شدت مرگ و میر کمتری دارد، تایید شده است که نرخ مرگ و میر آن کمتر از یک درصد است.

این بیماری یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که توسط حیوانات به انسان منتقل می شود، این ویروس برای اولین بار در سال 1958 در میان میمون‌ها در آزمایشگاه تحقیقاتی دانمارکی کشف شد، تصور می‌شود پستانداران کوچک در جنگل‌های بارانی آفریقا که بومی این منطقه هستند منبع این ویروس هستند، اما می‌تواند بسیاری از پستانداران دیگر را نیز آلوده کند .

از زمان اولین مورد انسانی شناخته شده در سال 1970 - زمانی که یک نوزاد پسر در DRC تشخیص داده شد - بیشتر عفونت‌ها در غرب و آفریقای مرکزی رخ داده است. لوئیس می‌گوید که در اوایل این بیماری، بیشتر از شکار و قصابی حیوانات وحشی آلوده به این بیماری منتج شد، این ویروس از طریق تماس‌های نزدیک افراد انتقال می‌یابد.

آیا این یک بیماری مقاربتی است؟

اگرچه در یکی از موارد اولیه این بیماری، مادری در بریتانیا، پدر و نوزادشان را آلوده کرد، اما شیوع آبله میمونی به طور عمده مردانی را که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند تحت تأثیر قرار داده است.

دیوید هیمن، کارشناس قدیمی بیماری‌های عفونی سازمان جهانی بهداشت، در این رابطه می‌گوید که شیوع این بیماری احتمالاً با رفتارهای جنسی در اسپانیا و بلژیک تقویت شده است،  اما ماس می‌گوید، شواهد نشان می‌دهد که آبله میمون یک بیماری مقاربتی نیست. هنگامی که فردی بیمار است، ویروس از راه تماس پوستی، تماس با ملحفه، حوله یا لباس فرد آلوده منتقل می‌شود.

شیوع‌های قبلی در آفریقا، زنان، کودکان و مردان  را در هر سنی مبتلا کرده است.، آن ریموین، اپیدمیولوژیست بیماری‌های عفونی و استاد دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس، هشدار می‌دهد که هیچ تفاوت و ایمنی برای هیچ یک از افراد وجود ندارد.

این ویروس لزوما متعلق به یک جنسیت یا جمعیت خاص نیست وحتی کودکان را هم مورد تهاجم قرار می‌دهد، او این وضعیت را یک وضعیت اضطراری می‌نامد که باید به دقت هر چه تمام تر کنترل شود.

او می‌گوید که باید چشمانمان را کاملا باز کنیم و آماده واکنش باشیم، آموزش عمومی کلید راهگشاست.

لوئیس می‌افزاید: ما نمی‌خواهیم مردم نگران باشند، اما آگاه بودن  مساله‌ای ست که برای محافظت از خود به آن نیاز داریم. آنچه ما نیاز داریم این است که هر فرد مشکلاتش را بشناسد و آن را مدیریت کند.

آیا آزمایش و واکسن مخصوص این بیماری به راحتی در دسترس است؟

آزمایش‌های مخصوص برای تشخیص  آبله میمونی در ایالت متحده وجود دارد که شامل تکه برداری از ضایعات این بیماری است، با نتیجه مثبت ویروس آبله، بیماران به طور پیشگیرانه تحت درمان قرار می‌گیرند.

علیرغم آزمایش‌های موجود در شبکه آزمایشگاهی ایالات متحده برای بیماری‌های عفونی، بسیاری از افراد از تاخیر در  انجام و نتایج آزمایش شکایت کرده‌اند.

به گفته CDC، تا به امروز، کالیفرنیا، نیویورک، ایلینویز و فلوریدا بیشترین آسیب را دیده‌اند. دریافت واکسن سخت بوده است، اما تغییراتی در روند واکسیناسیون افراد در حال انجام است.

پس از ثبت اولین مورد از بیماری در ایالات متحده ، تعداد واکسن‌های موجود کاهش یافت تا اینکه به سرعت تمام شد.

هیچ درمان تایید شده‌ای به طور خاص برای آبله میمون وجود ندارد، اما به گفته CDC، داروهای ضد ویروسی که برای آبله ساخته شده‌اند ممکن است تا حدی کمک کننده باشند.

آیا باید واکسن آبله میمون بزنم؟

ماس می‌گوید: تا کنون برنامه‌ای برای واکسیناسیون عمومی در نظر گرفته نشده است، در حال حاضر، ویروس فقط در یک جمعیت کوچک در حال گسترش است اما به سرعت منتقل می‌شود و دیگر قابل کنترل نیست.

برخی از کشورها، از جمله ایالات متحده، باید با طرح‌هایی برای توسعه واکسیناسیون افرادی که با خطر مواجه هستند، به سمت واکسن زدن عمومی واکسیناسیون را گسترش دهند.

او می‌گوید: واکسیناسیون بهتر است قبل از ابتلای فرد انجام شود، پس از قرار گرفتن در معرض بیماری، دوره نهفته چهار روز است، اما افراد می‌توانند در طی دو هفته بعد واکسینه شوند.

تفاوت بین دو واکسن آبله میمون چیست و چه زمانی ساخته شدند؟

ادوارد جنر که بنیانگذار واکسن شناسی در غرب می‌باشد، در سال 1796 با استفاده از ویروس واکسینیا از آبله گاوی، یک پسر هشت ساله را با موفقیت در برابر آبله ایمن کرد.

دو سال بعد، محققان اولین واکسن آبله را ساختند. ماس می‌گوید: از آنجایی که ویروس‌های آبله بیش از 90 درصد از لحاظ زنتیکی مشابه هستند واکسنی که علیه هر یک از آنها ساخته می‌شود، معمولا در برابر همه  انواع آنها محافظت می‌کند.

لوئیس می‌گوید برخلاف وضعیت همه‌گیری کووید-19 در سال 2020، خبر خوب این است که ما واکسن‌هایی داریم که علیه آبله میمونی کارمی‌کنند.

دو مورد در ایالات متحده موجود است که سازمان غذا و داروی ایالات متحده ،ACAM2000 را در سال 2007 برای جلوگیری از آبله تایید کرد.

این واکسن شبیه واکسن‌های اولیه است که از ویروس زنده و خفیف واکسینیا استفاده می‌کند و برای چندین دهه توسط ارتش، کارمندان آزمایشگاهی و سایر گروه‌ها استفاده شده است.

گروه‌های خاصی باید از زدن این واکسن اجتناب کنند، این گروه‌ها  شامل افراد باردار و افراد دارای نقص ایمنی یا مبتلایان به بیماری های پوستی هستند و هم چنین این واکسن می‌تواند برای کسانی که مشکلات قلبی دارند خطرناک باشد، زیرا می‌تواند باعث التهاب قلب شود.

واکسن دوم، Jynneos، عوارض جانبی بسیار کمتری دارد و تنها واکسنی است که به طور خاص برای آبله میمون تایید شده است. با این حال واکسن، تنها کلید مهار و کنترل این بیماری است.

آیا این بیماری پیش بینی شده بود؟

لوئیس می‌گوید که شرایط محیطی برای این اتفاق آماده بود، او عواملی را نام می‌برد که خطر انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و دام را از حیات وحش به مردم افزایش می‌دهد، از جمله این عوامل تغییرات آب و هوایی و جنگل زدایی، نیاز به پروتئین وکشتار حیوانات است.

او می‌گوید: همه ما یک سیاره مشترک داریم، از این رو به تحقیقاتی نیاز داریم که به ما کمک کند از بشریت و طبیعت بیشتر محافظت کنیم، تا زمانی که این دو هدف را در ذهن نداشته باشیم، همچنان به مشکل خواهیم خورد./فارس