۶ راهبرد مدیریتی رهبر انقلاب در هدایت پرونده هسته‌اى‏

خبرگزاری فارس: عرصه‌‏ کشمکش هسته‌‏اى ایران یکى از برجسته‌‏ترین عرصه‌‏هاى رویارویى انقلاب اسلامى با مجموعه عظیم استکبار جهانى در دوران پس از رحلت حضرت امام خمینى (ره) بود که هم تجربیات عبرت‏‌آموزِ قبل و پس از برجام دستاوردهاى بزرگى داشت و هم ظرفیت مدیریت نظام در بزنگاه‌‏ها و بحران‏‌ها را در کسوت هدایت داهیانه رهبرى نظام و به طور خاص در این پرونده به نمایش گذاشت.

در مطلب پیش رو، به بهانه نقض عهد جدید ترامپ از یک سو و طراحى توطئه جدید از سوى دشمنان براى اختلاف افکنى در داخل ملت از طریق افزایش فشارهاى سیاسى و اقتصادى و دوقطبی‌‏سازى «برجام دولت - برجام نظام»، مرورى کوتاه و مجمل بر مدیریت بحران هسته‌‏اى رهبر معظّم انقلاب خواهیم داشت تا درستى کلام معظّم‌‏له مبنى بر غیر قابل اعتماد بودن آمریکا به اثبات برسد و تجربه‏‌اى جدید براى ملت ایران که مسئولیتى بزرگ براى مدیریت جهانى بر عهده دارد به دست آید.

دشمنان در صدد بودند از طریق درگیرسازى ما در پرونده هسته‏‌اى با نظام بین‏‌الملل، نه تنها ملت ایران را از حق مسلم خود محروم نمایند بلکه به ‏دنبال بحران‏‌سازى از آن براى پیش بردن راهبردهاى به گل نشسته از بدو انقلاب تا کنون یعنى براندازى نظام، تغییر رفتار یا حداقل مهار و کنترل نظام جمهورى اسلامى بودند که با طراحى گام‌‏هاى راهبردى از سوى نظام اسلامى و راهبرى حکیمانه رهبر معظّم انقلاب نه تنها اجازه شکل‏‌گیرى بحرانى متصل به این چالش را ندادند بلکه از هرگونه دست‌اندازى دشمن به منافع و ضربه به دستاوردهاى اساسى نظام در این عرصه نیز ممانعت به عمل آورده و تهدیدات نهفته در مسیر مذاکره را به نفع فرصت‏‌ها مدیریت کردند.

مدیریت راهبردى رهبر معظّم انقلاب در پرونده هسته‌ای با هدف رعایت مصالح نظام اسلامى و حفظ آرمان‏‌هاى انقلاب اسلامى و تأمین منافع ملى کشور در قالب اصولى روشن، متقن و قاطعانه صورت پذیرفته که به ترتیب زیر دنبال شده است:

الف) پذیرش اصل مذاکره و دیپلماسى براى پیشبرد اهداف نظام‏

طرح موضوع تاکتیکى «نرمش قهرمانانه» از سوى رهبر معظّم انقلاب نقطه آغاز این گام از مدیریت است که ایشان به انحاى مختلف در تبیین این مفهوم براى مردم تلاش می‌کنند. معظم‌له نرمش قهرمانانه را به‏ معناى نشان‌دادن انعطاف و نرمش هوشمندانه، آگاهانه و به هنگام در برابر حریف و اعطاى امتیاز براى کسب امتیازات بیشتر در ادامه‌‏ى رقابت و نهایتاً نیل به مقصود در عین پایبندى به خطوط قرمز و حفظ رابطه‌‏ى تقابلى با دشمن می‌دانند:

ما مخالف حرکت‌‏هاى صحیح و منطقى دیپلماسى نیستیم؛ چه در عالم دیپلماسى، چه در عالم سیاست‏‌هاى داخلى. بنده معتقد به همان چیزى هستم که سال‏‌ها پیش اسم‏‌گذارى شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در یک جاهایى بسیار لازم است، بسیار خوب است؛ عیبى ندارد. اما این کشتی‌گیرى که دارد با حریف خودش کشتى می‌گیرد و یک جاهایى به ‏دلیل فنى نرمشى نشان مى‏دهد، فراموش نکند که طرفش کیست؛ فراموش نکند که مشغول چه کارى است؛ این شرط اصلى است؛ بفهمند که دارند چه‏ کار می‌کنند، بدانند که با چه کسى مواجهند، با چه کسى طرفند، آماج حمله‌‏ى طرف آن‏ها کجاى مسأله است؛ این‏ را توجه داشته باشند. (بیانات رهبر معظّم انقلاب اسلامى در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، ۲۶/۶/۱۳۹۲)

نرمش و انعطاف و مانور هنرمندانه و قهرمانانه در همه‏‌ى عرصه‏‌هاى سیاسى، یک کار مطلوب و مورد قبولى است، لکن این مانور هنرمندانه نبایستى به‏ معناى عبور از خطوط قرمز، یا برگشتن از راهبردهاى اساسى، یا عدم توجه به آرمان‏‌ها باشد؛ این‏ها را باید رعایت کرد. (بیانات رهبر معظّم انقلاب اسلامى در دیدار رئیس و اعضاى مجلس خبرگان رهبرى، ۱۴/۶/۱۳۹۲) از منظر رهبرى این تاکتیک می‌توانست اهداف زیر را براى ما به ارمغان آورد؛

۱- فضاى خصمانه جبهه استکبار بر ضد ایران را بشکند؛ موافقت با این مذاکرات براى شکستن فضاى خصمانه جبهه استکبار بر ضد ایران بود و این مذاکرات باید ادامه یابد... هدف آن‏ها این است که با این بهانه، فضاى بین‌‏المللى را بر ضد ایران حفظ کنند و بر همین اساس بود که با طراحى جدید دولت براى مذاکره درخصوص موضوع هسته‏‌اى موافقت شد تا این جوّ جهانى شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز براى افکار عمومى دنیا مشخص شود. (۲۰/۱/۱۳۹۳)

۲- به‏ منظور کسب تجربه جدید؛ مذاکره در موضوعات خاص اشکالى ندارد؛ منتها گفتم من اعتماد ندارم، خوشبین نیستم به مذاکره، لکن می‌خواهند مذاکره کنند، بکنند؛ ما هم به اذن‏‌الله ضررى نمی‌‏کنیم. یک تجربه‌‏اى در اختیار ملّت ایران است که... این تجربه ظرفیّت فکرى ملّت ما را بالا خواهد برد. (۱۲/۰۸/۱۳۹۲)

۳- براى رفع شرّ شیطان؛ می‌‏گویند ما تحریم کردیم، ایران مجبور شد بیاید پاى میز مذاکره، نه، [این‏طور نیست‏]. ما قبلاً هم اعلان کردیم، قبل از این حرف‏ها هم ما گفتیم [که]نظام جمهورى اسلامى درباره‏ موضوعات خاصّى که مصلحت بداند، با این شیطان براى رفع شرّ او و براى حلّ مشکل، مذاکره می‌کند؛ معناى این آن نیست که این ملّت مستأصل شده است، ابداً. (۱۹/۱۰/۱۳۹۲)

۴- به ‏منظور تأمین منافع عمومى؛ با وجود این‏که من خوش‏بین نبودم به مذاکره‌‏ى با آمریکا، با این مذاکرات موردى، مخالفت نکردم، موافقت کردم؛ از مذاکره‏‌کنندگان هم با همه‏‌ى وجود حمایت کردم، الان هم حمایت می‌کنم. از رسیدن به یک توافقى که منافع ملّت ایران را تأمین کند و عزّت ملّت ایران را حفظ کند، صددرصد من حمایت می‌کنم و استقبال می‌‏کنم؛ این‏ را همه بدانند. (۲۰/۱/۱۳۹۴)

۵- با هدف رسیدن به نقطه مشترک؛ مذاکره معنایش این است که دو طرف سعى کنند به نقطه‌‏ى مشترک برسند؛ خب این معنایش این است که یک طرف نخواهد همه‏‌ى آنچه را مورد علاقه‌‏ى او و مورد توقّع او است تحقّق پیدا کند. (۱۹/۱۱/۹۳)

۶- با تائید منطق بده و بستان بر مذاکرات؛ ما از اوّل، منطقى وارد شدیم، منطقى حرف زدیم، زیاده‌‏خواهى نکردیم؛ ما گفتیم طرف، یک تحریم ظالمانه‏‌اى را تحمیل کرده است، ما می‌خواهیم این تحریم برداشته بشود؛ خیلى خب، این یک بده‌‏بستان است، حرفى نداریم که در این زمینه یک چیزى بدهیم، یک چیزى بستانیم تا تحریم‏‌ها برداشته بشود؛ امّا صنعت هسته‏‌اى متوقّف نباید بشود، لطمه نباید بخورد؛ این حرف اوّل است؛ از اوّل این حرف را زدیم و دنبال کردیم تا امروز. (۲/۴/۹۴)

ب) هدایت کلان مذاکرات‏

۱- با بیان صریح خواسته‏‌هاى ملت ایران؛ بر اساس تجربه و نگاه به صحنه، با دقت و کنجکاوى، برداشت ما این است که آمریکا مایل به تمام شدن مذاکرات هسته‌‏اى نیست. آمریکائی‌ها دوست ندارند گفت‌وگوهاى هسته‌‏اى تمام شود و مناقشه‏‌ى هسته‌‏اى حل شود؛ وگرنه چنان‏چه آن‏ها مایل به اتمام این مذاکرات و حل این مشکل بودند، راه حل، بسیار نزدیک و بسیار آسان بود. ایران در مسأله‏‌ى هسته‌‏اى، فقط می‌خواهد حق غنى سازیِ او که حق طبیعی‌‏اش است از طرف دنیا شناخته شود؛ مسؤولان کشورهائى که مدعى هستند، اعتراف کنند که ملت ایران حق دارد غنی‌‏سازى هسته‏‌اى را براى اهداف صلح‏‌آمیز در کشورِ خودش و به دست خودش انجام دهد؛ این توقعِ زیادى است؟ این آن‏چیزى است که ما همیشه گفته‏‌ایم؛ آن‏ها همین را نمی‏‌خواهند. (۱/۱/۱۳۹۲)

۲- با ترسیم خصوصیات توافق خوب؛

۱/۲- توافقى که در آن عزّت ملت ایران و احترامش محفوظ بماند، منافعش حفظ بشود.

۲/۲- تکریم و حرمت ملّت ایران و مسأله‌‏ى اساسیِ مهمّى که عبارت است از پیشرفت ملّت ایران، محفوظ بشود و بماند.

۳/۲- اگر توافق می‌کنند، جزئیات و کلّیات و همه را در یک‏ جلسه‏‌ى واحد تمام بکنند، امضا کنند. این‏که کّلیات را جداگانه توافق کنند، و بعد بر اساس آن کلّیات بروند سراغ جزئیات، نه، این منطقى نیست.

۴/۲- همه‌‏ى آنچه هم قرارداد بسته می‌شود بین مسؤولین ما و بین طرف مقابل، باید روشن، واضح، غیر قابل تفسیر و تأویل باشد.

۵/۲- باید به‏ معناى واقعى کلمه تحریم از دست دشمن خارج بشود، تحریم برداشته بشود؛ توافقِ به این صورت بشود. (۱۹/۱۱/۹۳)

۳- با اصرار بر تأمین حقوق هسته‌‏اى ملت ایران؛ از آن طرف اصرار دارم بر تثبیت حقوق ملّت ایران، از جمله مسئله‌‏ى حقوق هسته‌‏اى؛ اصرار داریم بر این‏که از حقوق ملّت ایران یک قدم عقب‏ نشینى نباید بشود. ما البتّه در جزئیّات این مذاکرات مداخله نمی‏‌کنیم؛ یک خطوط قرمزى وجود دارد، یک حدودى وجود دارد، این حدود باید رعایت بشود. (۲۹/۰۸/۱۳۹۲)

۴- با تأکید بر عدم اعتماد به طرف مقابل؛ گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید، به لبخند او فریب نخورید، به وعده‏ نقد که می‌دهد وعده‏ نقد، نه عمل نقد اعتماد نکنید، [چون‏]وقتى خرش از پل گذشت، برمی‌گردد و به ریش شما می‌‏خندد! اینقدر این‏ها وقیحند. (۲۰/۱/۹۴)

۵- با ترسیم خطوط قرمز در موارد زیر؛

۱/۵- عدم پذیرش محدودیت‌‏هاى بلند مدت‏

۲/۵- ادامه کار تحقیق و توسعه و ساخت و ساز در زمان محدودیت‏

۳/۵- لغو فورى تحریم‏‌هاى اقتصادى، مالى و بانکى و سایر تحریم‏‌ها در فواصل معقول‏

۴/۵- منوط نشدن لغو تحریم‌‏ها به اجراى تعهدات ایران‏

۵/۵- مخالفت با موکول کردن هر اقدامى به گزارش آژانس‏

۶/۵- مخالفت با بازرسی‌هاى غیرمتعارف‏

۷/۵- مخالفت با زمان‏‌هاى ۱۵ و ۲۵ سال براى اتمام برخى موضوعات‏

ج. حمایت از دولت و اعتماد به تیم مذاکره‌‏کننده‏

۱- مقابله با هرگونه تردیدافکنى در باره مذاکره کنندگان؛ همان‏طور که عرض کردم بنده به مجریان امر اعتماد دارم؛ این‏ را شما بدانید؛ این آقایانى که مشغول کار هستند، این‏ها افرادى هستند مورد اعتماد ما، من در مورد آن‏ها هیچ تردیدى [ندارم در آنچه تا حالا بودند، ان‏‌شاءالله بعد از این هم تردیدى به ‏وجود نخواهد آمد؛ هیچ تردیدى نسبت به آن‏ها ندارم. (۲۰ /۰۱/۱۳۹۴)

۲- رفع اتهام سازشکارى از تیم مذاکره‏‌کننده؛ هیچ‏کس نباید این مجموعه‏‌ى مذاکره‏‌کنندگان ما را با مجموعه‏‌ى شامل آمریکا - همان شش دولت، به ‏اصطلاح پنج به علاوه‏‌ى یک - سازش‏کار بداند؛ این غلط است؛ این‏ها مأموران دولت جمهورى اسلامى ایران هستند، این‏ها بچّه‌‏هاى خودمان هستند، بچّه‏‌هاى انقلابند. (۱۲/۰۸/۱۳۹۲)

۳- با تبیین نقش و ضرورت حمایت از دولت؛ بنده اصرار دارم بر حمایت از مسؤولانى که اجراى کار برعهده‌‏شان است، از همه‏ دولت‌‏ها بنده حمایت می‌کنم، از مسئولان - مسئولان داخلى، مسئولان خارجى - حمایت می‌کنم و وظیفه‏‌ى ما است. (۲۹/۰۸/۱۳۹۲)

۴- با عدم مخالفت براى تمدید مذاکرات؛ بنده با تمدید مذاکرات مخالف نیستم، همچنان‏که و به همان دلیل که با اصل مذاکرات مخالف نبودم. (۶/۹/۱۳۹۳)

۵- با مدیریت نقد و کنترل منتقدان؛ نکته سوّم در مورد منتقدین محترم است. بنده با انتقاد مخالف نیستم، عیبى ندارد، انتقاد لازم است و کمک‏ کننده است، منتها این‏ را همه توجّه داشته باشند که انتقادکردن آسان‏تر از عمل‏کردن است. عیب‏‌هاى طرف مقابل را در آن عرصه‏‌اى که قرار دارد، ما راحت می‌‏بینیم، درحالی که خطرات او، دشواری‌هاى او، نگرانی‌هاى او، مشکلات او را انسان نمی‌‏بیند. این حرف من مانع از انتقاد نشود؛ انتقاد بکنید لکن توجّه داشته باشید که انتقاد‌ها با لحاظِ این معنا باشد که آن طرف مقابل بعضى از عیوبى را که ما در انتقادمان ذکر می‌کنیم ممکن است می‌‏دانند، [امّا]خب به این نتیجه رسیده‌‏اند یا ضرورت‏ها آن‏ها را به اینجا کشانده یا به هر دلیل دیگرى. (۲/۴/۹۴)

۶- همراهى با ابتکار عمل دولت در سیاست خارجى؛ من همواره طرفدار ابتکار در سیاست خارجى و مذاکره بوده و هستم و توصیه همیشگى من به مسؤولان این بوده که در سیاست خارجى و مبادلات بین‌‏المللى هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند، اما نباید نیازمندی‌هاى کشور و برخى مسایل همچون تحریم‏‌ها، به مذاکره گره زده شود. (۲۱/۲/۱۳۹۳)

د. تبیین و روشنگرى افکار عمومى و خنثی‌‏سازى عملیات روانى - رسانه‌‏اى غرب‏

۱- از طریق تنویر نیات واقعى آمریکا از طرح پیشنهاد مذاکره؛ برداشت ما این است که پیشنهاد مذاکره از سوى آمریکائی‌ها، یک تاکتیک آمریکائى و براى فریب دادن افکار عمومى است؛ افکار عمومى دنیا و افکار عمومى مردم‌مان. باید شما ثابت کنید این نیست. می‌‏توانید ثابت کنید؟ ثابت کنید. (۱/۱/۱۳۹۲)

۲- با افشاى شیطنت‏‌هاى آمریکا؛ همین‏ جا من این ‏را بگویم که از جمله‌‏ى تاکتیک‏‌هاى تبلیغاتى این‏ها این است که گاهى شایع می‌کنند که از طرف رهبرى، کسانى با آمریکائی‌ها مذاکره کردند؛ این هم یک تاکتیک تبلیغاتیِ دیگر و دروغ محض است. تا کنون از سوى رهبرى، هیچ‏کس با آن‏ها مذاکره نکرده است. در چند مورد، در طول سال‏هاى متمادى، در دولت‏هاى گوناگون، کسانى بر سر موضوعات مقطعى که ما هم مخالفتى نداشتیم با آن‏ها مذاکره کرده‌‏اند؛ اما مربوط به دولت‏ها بوده است. البته همان‏ها هم مؤظف بوده‏‌اند که خطوط قرمز رهبرى را رعایت کنند؛ امروز هم مؤظفند و باید رعایت کنند. (۱/۱/۱۳۹۲)

۳- رمزگشایى از ادعاهاى دروغین آمریکا؛ می‌گوید در ایران کسانى هستند که نمی‌‏خواهند مسأله‏‌ى هسته‏‌اى با مذاکرات دیپلماسى حل‏ و فصل بشود؛ این دروغ است؛ در ایران هیچ‏کس نیست که نخواهد مسأله‏‌ى هسته‌‏اى حل بشود و با مذاکرات حل بشود. آنچه ملّت ایران نمی‏‌خواهند عبارت است از قبول تحمیل‏‌ها و زورگویی‌‏هاى آمریکا؛ این‏را نمی‏‌خواهد. (۱/۱/۱۳۹۴)

۴- بیان اهداف تهدیدات آمریکا؛ این‏که تهدید می‌کنند به تحریم بیشتر، این‏که در خلال حرف‏ها تهدید می‌کنند به تحرّک نظامى، این‏ها تهدیدهایى است که ملّت ایران را نمی‏‌ترسانَد؛ ملّت ایران ایستاده است و ان‏‌شاءالله با کمال موفّقیّت از این آزمون بزرگ بیرون خواهد آمد؛ البتّه توفیقات الهى می‌تواند ملّت ما را در این‏ راه موفّق کند. (۱/۱/۹۴)

۵- تبیین نیاز آمریکا به مذاکرات هسته‏‌اى؛ دولت کنونى و مدیریّت کنونى آمریکا، به این توافق احتیاج دارد؛ این هم یک طرف دیگر قضیّه است؛ این‏ها نیاز دارند به این؛ یک پیروزى بزرگى براى آن‏ها محسوب می‌‏شود اگر بتوانند به آن مقصود خودشان در اینجا برسند. این در واقع پیروزى بر انقلاب اسلامى است؛ پیروزى بر ملّتى است که داعیه‏‌ى استقلال دارد؛ پیروزى بر کشورى است که می‌‏تواند الگوى کشورهاى دیگر باشد؛ دستگاه مدیریّت آمریکا به این [توافق]نیازمند است. (۲/۴/۹۴)

۶- توجه به لجاجت و فریب دشمن؛ اگر لجبازى آن‏ها نبود، موضوع هسته‌‏اى به راحتى حل می‌‏شد. بار‌ها تا لحظه‌‏ى حل پیش رفتیم، امضاء کردند، آژانس هسته‌‏اى امضاء کرد؛ قبول کرد که این اشکالاتى که وجود داشته، برطرف شده - این‏ها موجود است، این‏ها سند است؛ این‏‌ها که قابل انکار نیست. (۵/۴/۱۳۹۲)

۷- اهداف اصلى غرب از بهانه کردن موضوع هسته‏‌اى؛ قصد واقعى استکبار و غرب در مقابل ایران، جلوگیرى از رشد و اقتدار ملّت ایران است؛ قصد واقعى این است که از عزّت روزافزون ملّت ایران جلوگیرى کنند؛ مسأله‏‌ى هسته‏‌اى یک بهانه است، بهانه‏‌هاى دیگرى هم در کنار این هست. مسأله‏‌ى اصلى این است که استعدادهاى ملّت ایران به تدریج بُروز و ظهور پیدا کرده است، دارد پیشرفت می‌‏کند در همه‏‌ى ابعاد؛ ابعاد سیاسى، ابعاد علمى، ابعاد گوناگون اجتماعى، و دارد اقتدار پیدا می‌‏کند، این‏ها از این ناراضی‌‏اند، از این ناراحتند، جلوى این ‏را می‌خواهند بگیرند؛ تحریم و فشار هم به همین نیّت است. (۶/۹/۱۳۹۳)

۸- تشریح نابودسازى صنعت هسته‏‌اى کشور به‏ مثابه هدف نهایى؛ هرکس روند مطالبات آمریکایی‌‏ها را در این مدّت مطالعه کند و کیفیّت حرف‏‌هاى این‏ها را نگاه کند، به این نتیجه می‌رسد؛ هدف این‏ها ریشه‏‌کن کردن و از بین بردن صنعت هسته‌‏اى در کشور است. (۲/۴/۱۳۹۴)

هـ) برجسته‏‌سازى مشکلات اقتصادى کشور و ارائه راه حل‏

۱- با تبیین نقش تحریم‏‌ها در مشکلات اقتصادى و ضرورت قطع وابستگى به نفت؛ البته من این ‏را بگویم این ‏را یک بار دیگر هم چند ماه قبل از این گفتم که آمریکایی‌ها اظهار خوشحالى کردند و گفتند که فلانى اعتراف کرد که تحریم‏‌ها اثر گذاشته. بله، تحریم‏‌ها بی‌‏اثر نبود؛ می‌خواهند خوشحالى کنند، بکنند. تحریم‌‏ها بالاخره اثر گذاشت؛ این هم یک اشکال اساسى در خود ما است. اقتصاد ما دچار این اشکال است که وابسته‏‌ى به نفت است. ما باید اقتصاد خودمان را از نفت جدا کنیم؛ دولت‏‌هاى ما در برنامه‏‌هاى اساسیِ خودشان این ‏را بگنجانند. (۱/۱/۹۲)

۲- نگاه فرصت به تحریم‏‌هاى اقتصادى؛ یکى دیگر از فرصت‏ها عبارت است از پیشرفت‏‌هاى علمی‌اى که در دوران تحریم به‏ وجود آمده است. یک وقت قدرت‏ها و دولت‏ها و پول‏ها و سرمایه‏‌هاى جهانى و بین‏‌المللى به کمک یک ملّتى می‌آیند؛ یک‏‌وقت همه‌‏ى در‌ها را به‏ روى یک ملّت می‌‏بندند، درعین ‏حال آن ملّت می‌‏تواند در بخش‏هاى مختلف کارهاى بزرگ بکند. امروز شما این کار‌ها را مشاهده می‌‏کنید؛ این‏ها را دست‏‌کم نباید گرفت... این فرصت بسیار بزرگى است، این‏ها را در طول سال‏هاى متمادیِ تحریم - یعنى از سال‏هاى ۸۹ و ۹۰ و ۹۱ و ۹۲ که این تحریم‏‌هایِ به گمان آن‏ها فلج‏ کننده بر کشور سایه می‌‏انداخته است - جوان‏هاى ما انجام دادند، نیروهاى مبتکر ما انجام دادند. این خیلى فرصت بزرگى براى کشور است؛ [پس‏]همین تحریم‌‏ها هم فرصت است. (۱/۱/۹۴)

۳- توجه به نتایج مثبت تحریم‌ها؛ اگر فشار اقتصادى نبود، تحریم اقتصادى نبود، تحریم علمى نبود، استعدادهاى جوان‏هاى ما مجال بروز پیدا نمی‏‌کردند؛ یعنى همه‏ چیز حاضر بود، آماده بود، دنبالش نمی‌‏رفتند، به آن نمی‌‏رسیدند. تحریم کردند، استعداد درونى به جوش آمد، ملت بالا کشید، ملت رشد کرد، این پرچم هى برافراشته‌‏تر شد. (۲۷/۱۱/۱۳۸۹)

۴- با تأکید بر عدم حل مشکلات از طریق مذاکره؛ یکى از ترفند‌ها و خلاف‏‌گویی‌ها این است که این‏جور القا کنند به افکار عمومى مردم که اگر ما در قضیّه‏‌ى هسته‌‏اى، تسلیم طرف مقابل شدیم، همه‏‌ى مشکلات اقتصادى و معیشتى و ... حل خواهد شد؛ این‏ را دارند تبلیغ می‌‏کنند. البتّه تبلیغاتچی‌‏هاى خارجى با شیوه‌‏هاى کاملاً ماهرانه‏‌ى تبلیغاتى خط می‌دهند، در داخل هم بعضى از روى ساده‏‌لوحى و بدون این‏که نیّت سوئى داشته باشند، بعضى هم واقعاً از روى غرض همین را دارند تبلیغ می‌کنند که اگر ما در این قضیّه کوتاه آمدیم و تسلیم شدیم در مقابلِ طرف مقابل، همه‏‌ى مشکلات اقتصادى و مانند این‏ها حل خواهد شد؛ این خطا است. (۱۲/۸/۱۳۹۲)

۵- با تأکید بر اقتصاد مقاومتى و ساخت درونى قدرت براى برون رفت کشور از مشکلات؛ یکى از افراد هیأت مذاکره‏‌کننده چندى پیش حرف خوبى زد، گفت: اگر به توافق هم نرسیدیم، آسمان به زمین نمی‌آید، دنیا به آخر نمی‌‏رسد؛ خب، نشود. حرف درستى است. ما آن‏چنان‏که حالا آن‏ها خیال کردند، ضرر نمی‏‌کنیم؛ تصوّر کردند که اگر چنان‏چه چنین بشود، چنان خواهد شد؛ نه، راه حل وجود دارد، راه حل همین اقتصاد مقاومتى است که ضربه‌‏هاى دشمن را اوّل کم اثر می‌کند، کاهش می‌‏دهد که این مالِ کوتاه ‏مدّت است، در میان ‏مدّت و بلندمدّت به حرکت عظیمِ مردم اوج می‌دهد. اقتصاد مقاومتى این‏جورى است. آن‏ کسانی‌که صاحب‏ نظر در زمینه‏‌ى اقتصادند، بعد از آن‏که ما اقتصاد مقاومتى را اعلام کردیم، قضاوتشان این بود. ما راه حل داریم، آن‏ها راه حل ندارند. (۶/۹/۱۳۹۳)

م) مدیریت فضاى پساآمریکایى در برجام‏

۱- جلوگیرى از نفوذ و حفظ آرمان استکبارستیزى‏

مذاکرات هسته‌‏اى میان ایران و غرب با تمامى ضعف‏‌ها و قوت‏‌هایش به سرانجام رسید و، اما با تغییر دولت و روى کار آمدن شخصیتى مانند ترامپ، درستى پیش بینى رهبرى دربی‌اعتمادى به جبهه‏‌ى استکبار به اثبات رسید. البته این خود دستاوردى براى نظام از باب الطاف خفیه الهى است که هم مشت آن‏ها در نزد افکار عمومى باز شد و هم دیرباروان و نسل جدیدى که حافظه تاریخى عملى از اقدامات آمریکا نداشتند و در اثر تبلیغات مسمومى گفته‌‏هاى داخلی‌ها را توهم توطئه می‌دانستند دید که با چه دشمن غدار و پیمان شکنى مواجه هستیم. مشاهده‌‏ى روند حوادث آتى یقیناً ظرفیت فکرى ملت ایران را ارتقا خواهد داد. لکن مهم‏تر از نفس این توافق، برنامه‏‌ى گسترده‌‏اى بود که آمریکایی‌ها با سوءاستفاده از فضاى پسابرجام به‏ منظور نفوذ در مختصات فکرى و محاسباتى ایرانیان قصد اجراى آن‏را داشتند. آن‏ها می‌خواستند «برجام» در عرصه‌‏ى سیاسى ایران از «رخداد» به «روند» تبدیل شود. یعنى رهبران جمهورى اسلامى بدین باور برسند که نه فقط در مورد فعالیت‏‌هاى هسته‏اى بلکه در سایر مواردِ اختلافى با غرب ازجمله توان دفاعى و موشکى کشور، نقش‌‏آفرینیِ منطق‌ه‏اى ایران و موضوعات حقوق بشرى نیز تنها گزینه‏‌ى پیش‏رو همانا تکرار الگوى برجام و نشستن پاى میز مذاکره با ابرقدرت‏ها و اعطاى امتیاز و عقب‌‏نشینى از مواضع است. رهبر معظّم انقلاب در تبیین طراحى جدید دشمن در پسابرجام اظهار داشت:

در این مقطع زمانى، سیاست‏هاى استکبار و به‏‌خصوص و به‏‌طور خاص سیاست‏هاى آمریکا اقتضا می‌کند که یک تفکرى تزریق بشود در میان ملت ما؛ اول در میان نخبگان جامعه و بعد از آن به ‏تدریج به افکار عمومى منتقل بشود... آن سیاستى که مورد نظر آن‏ها است این است که وانمود کنند ملت ایران بر سر یک دوراهى قرار دارد و چاره‏اى ندارد جز این‏که یکى از این دو راه را انتخاب کند. آن دوراهى عبارت است از این‏که یا باید با آمریکا کنار بیایند، یا باید به ‏طور دائم فشارهاى آمریکا و مشکلات ناشى از آن‏را تحمل کنند. (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در اجتماع زائران و مجاوران حرم رضوى، ۱/۱/۱۳۹۵) متأسفانه در داخل کشور نیز جریان غربگرا به بهانه‌‏ى توفیق ظاهرى مذاکرات هسته‌‏اى، همسو با دشمن‏ بر لزوم دست کشیدن از استکبارستیزى و عادی‌‏سازى مناسبات با ابرقدرت‏ها پافشارى می‌کرد و آشکارا دولت و ملت را به عبور از آرمان‏‌هاى انقلاب اسلامى فرامى خواند. براى مثال یک تحلیلگر سیاسى در اظهارات خود ضمن نفى آرمان ضدیت با استکبار آمریکا و رژیم صهیونیستى چنین می‌گفت: «امروز که این توافق صورت‏ گرفته می‌‏توانیم روابط با آمریکا را به نقطه‌ى صفر برسانیم به شرطى که دیگر شعارهاى ضد آمریکایى داده نشود؛ به شرطى که مسأله‏‌ى اسرائیل به محاق فرو رود و در موردش بحثى صورت نگیرد...، چون همه می‌دانند این آپاندیس غرب در منطقه است و این‏طور نیست که درگیرى با اسرائیل فقط به اسرائیل محدود شود و تنش با تل‌آویو منازعه با کل جهان غرب تلقى می‌‏شود.» (احمد نقیب-زاده، «آمریکا نمی‌گذارد روابط ایران و اروپا بهبود یابد»، جامعه خبرى تحلیلى الف)

همچنین تحلیلگر دیگرى مدعى بود: «هیچ حرکتى به‏ اندازه‏‌ى آمریکاستیزى تیشه به ریشه‌‏ى منافع ملى ایران نزده است.» (صادق زیباکلام، به نقل از روزنامه جوان، شماره ۴۶۶۶، دوشنبه ۱۱ آبان ۱۳۸۴)

در مقابلِ جوسازی‌‏هاى سنگین داخلى و خارجى، رهبر معظّم انقلاب اسلامى هوشیارانه کوشید تا با روشنگرى و تبیین اهداف پنهان جبهه‌‏ى استکبار از مذاکرات هسته‏اى و نیز اعلام صریح مواضع کلان جمهورى اسلامى ایران در دوران پسابرجام، شبهاتِ رخنه ‏کرده در افکار عمومى را بزداید و انقلاب اسلامى را در یکى از حساس‏ترین مقاطع حیات خود از ورطه‏‌ى انحراف برهاند. به نظر ایشان مذاکرات هسته‏‌اى نه مقصود نهایى دشمن بلکه بهانه و ابزارى براى نفوذ خاموش به داخل کشور و سپس تغییر تدریجى رفتار‌ها و ترجیحات انقلابى دولت و ملت ایران و نهایتاً استحاله نظام جمهورى اسلامى بود و لذا علی‌رغم برخى ظاهرسازی‌هاى فریبکارانه ابرقدرت‏ها مبنى بر تمایل آنان به دوستى و تعامل با ایران، جریان خصومت‏ها و فشار‌ها پس از برجام نیز همچنان تداوم خواهد یافت.

۲- اثبات بدعهدى و پیمان‏شکنى آمریکا

پس از انعقاد برجام و زمانى که ایران تمامى تعهدات گسترده‏‌ى خود شامل برچیدن سانتریفیوژها، کاهش یا اکسید کردن ذخایر سوختى، تغییر کاربرى سایت فردو، تغییر ساختار رآکتور اراک و ... را به سرعت انجام داد و نوبت به اجراى تعهدات طرف غربى ازجمله رفع یکباره تحریم‌‏ها رسید، همان‏گونه که از قبل به روشنى پیش‏بینى مى‏شد، آمریکا از انجام تعهدات خود سر باز زد و با مطرح کردن بهانه‌‏هاى واهى، در موارد متعددى اقدام به نقض برجام و اتخاذ تصمیماتى در تعارض کامل با نص صریح توافق هسته‏‌اى کرد. موارد نقض برجام توسط آمریکا به قدرى واضح و مبرهن بود که حتى از رصد نهادهاى رسمى نظام نیز پوشیده نماند تا جایى که کمیسیون امنیت ملّى مجلس شوراى اسلامى در گزارشى از اجراى برجام، هفت مورد نقض عهد و پیمان‏ شکنی‌هاى آمریکا را تشریح کرد که شامل محورهاى ذیل است:

- تحریم ۱۱ شخصیت حقیقى و حقوقى‏

- تصویب و اجراى قانون موسوم به ویزا

- دستبرد ۲ میلیارد دلارى به اموال ایران‏

- امضاى وضعیت اضطرارى علیه ایران توسط اوباما

- مصادره ۸. ۲ میلیون دلارى‏

- محرومیت ایران از مبادله مالى با دلار

- تحریم‌‏هاى ایران به‏ واسطه توانمندى دفاعى، بهانه‌‏هاى حقوق بشرى‏

- تأخیر در صدور مجوز خرید هواپیما و

- استمرار تحریم همکارى بانک‏‌هاى بزرگ دنیا با ایران (خبرگزارى مهر، یکشنبه ۹ آبان ۱۳۹۵)

اقدامات فوق در زمان دولت طرف حساب با ما در انعقاد هسته‌‏اى اتفاق افتاد، اما در زمان دولت جدید ترامپ که برجام را از زمان دوران تبلیغات انتخاباتى فاجعه و خیانت به منافع آمریکا و بسیار بدترین پیمان آمریکا می‌دانست، اقدام به خروج کامل پس از سه دوره امضاى تمدید تعلیق‌‏هاى ظاهرى تحریم‌‏ها نمود و نشان داد که آمریکا پاى هیچ پیمانى نایستاده است.

با این حال جریان غربگراى داخل کشور در اقدامى مُزوّرانه می‌کوشید با توجیه اقدامات آمریکا و طرح مسائل حاشیه‌‏اى، توجه افکار عمومى را از نقض برجام و عمل نکردن طرف غربى به تعهدات خود منصرف سازد. اما رهبر معظّم انقلاب براى مقابله با این جریان و به‏ منظور روشنگرى اذهان مردم در خصوص ماهیت واقعى استکبار جهانى، در سخنرانی‌‏هاى متعدد خود ضمن اشاره‏‌ى مستدل و مُتقن به بدعهدی‌ها و پیمان‏‌شکنى‌هاى آمریکا تلاش داشتند این موارد را به ‏عنوان مصادیقى روشن براى اثبات خطا بودن اعتماد به آمریکا به ملت ایران خاطرنشان سازند:

من چقدر در طول مذاکرات گفتم که این‏ها بدعهدند، این‏ها دروغگویند، این‏ها پاى حرفشان نمی‌‏ایستند؛ حالا ملاحظه می‌کنید!

۳- هشدار به اخذ تضمین‏‌هاى محکم از اروپایى‏ها براى تداوم برجام بدون آمریکا

رهبرى ضمن اعلام این‏که من اروپایی‌ها را نیز مبتنى بر یکسرى تجارب قابل اعتماد نمی‌‏دانیم ولى اگر دولت معتقد است می‌شود با آن‏ها برجام را ادامه داد به شرط تأمین منافع ملت ایران و با اخذ تضمین‌‏هاى محکم از اروپایی‌ها مراقب باشد مانند دوره قبل غافلگیر نشود؛ و الا اتخاذ سیاست‌‏هاى دیگر براى ما محفوظ است که اقل آن خروج از برجام و آغاز روندهاى هسته‏‌اى متوقف شده و معطل مانده است.

جمع‌‏بندى‏

در مجموع می‌توان گفت: عرصه‌‏ى کشمکش هسته‌‏اى ایران یکى از برجسته‌‏ترین عرصه‌‏هاى رویارویى انقلاب اسلامى با مجموعه‏‌ى عظیم استکبار جهانى در دوران پس از رحلت حضرت امام خمینى (ره) بود که هم تجربیات عبرت‏‌آموزِ قبل و پس از برجام دستاوردهاى بزرگى داشت و هم ظرفیت مدیریت نظام در بزنگاه‌‏ها و بحران‏ها را در کسوت هدایت داهیانه رهبرى نظام و به طور خاص در این پرونده به نمایش گذاشت.

رهبرى در این مدیریت، طیفى از اقدامات راهبردى تا تاکتیکى را به تناسب شرایط و اقتضائات به منصه ظهور رساند که شامل هدایت تیم مذاکره‏ کننده به ‏صورت کلان، امید بخشى و اعتماد کامل به آن‏ها، انداختن تقصیر‌ها و ناکامی‌‏ها بر گرده دشمنان غدّار، تبیین و روشنگرى آن به آن براى مردم از وضعیت پرونده به همراه تحلیل شرایط و موقعیت جبهه خودى و دشمن، خنثی‌‏سازى ترفند دشمنان در ناامیدسازى مردم از وضعیت اقتصادى که از بیرون تا داخل تداوم دارند.

ماحصل این اقدامات و قصه پر غصه هسته‏‌اى ایران این حقیقت را به همگان اثبات کرد که ایستادن بر مواضع ضد استکبارى، نهراسیدن از هیبت دروغین ابرقدرت‏ها و مقاومت صبورانه، فعال‏‌سازى ظرفیت‏‌هاى درونى و تقویت ساخت قدرت ملى از طریق اقتصاد مقاومتى، فرهنگ مقاومتى و سیاست مقاومتى یگانه راه غلبه مستضعفان عالم بر مستکبران سلطه‌‏گر است و هرگونه ضعف و وادادگى و اعتماد ساده‌‏لوحانه تنها مجال سلطه‏‌گرى و استضعاف بیشتر را فراهم خواهد ساخت.