هنر محاسبه

روزنامه رسالت؛ محسن پیرهادی نوشت: برای محاسبه، می‌بایست نقش همه اطراف قضیه دیده شود، در غیر این صورت نتیجه محاسبه غلط از آب درمی‌آید. محاسبه، کار هرکسی نیست؛ کسی که غایتش دنیاست و با چرتکه دنیایی حساب‌وکتاب می‌کند، اشتباهات محاسباتی فراوانی خواهد داشت. چرا «لیبرال دموکراسی دروغین و پای‌درگِل غربی» توان محاسباتی ندارد؟ چرا «جزیره ثبات» آمریکایی‌ها ۱۰ روز بعد از اعلام آن، متلاطم می‌شود؟ چرا آن دولتمرد آمریکایی، ساده لوحانه فکر می‌کرد جشن سال ۲۰۱۹ میلادی را در تهران خواهد گرفت و صدسال دیگر هم، اذنابش این‌چنین جشنی را نخواهند دید؟ چرا می‌گفتند بشار اسد رفتنی است، ولی او ماند و آن‌ها رفتند؟ پاسخ روشن است؛ یدالله فوق ایدیهم. چرا امام خمینی (ره) صدای شکسته شدن استخوان‌های مارکسیسم را می‌شنوند، ولی بقیه قدرت استماع ندارند؟ چرا رهبر انقلاب، پیروز جنگ ۳۳ روزه را می‌دیدند و کسی قدرت تصور آن را هم نداشت؟ چرا اسرائیل نابود می‌شود و مقاومت فلسطین به پیروزی کامل خواهد رسید؟ پاسخ بازهم روشن است؛ ایمان به قدرت و وعده الهی. وقتی آن‌ها ایمان‌دارند «وعد الله لا یخلف الله وعده ولکن اکثر الناس لا یعلمون»، خودشان هم صادق الوعد می‌شوند، به‌نحوی‌که همان اکثریتی که قرآن می‌گوید آن‌ها نمی‌دانند، متحیر می‌شوند که چطور ممکن است کسی این‌گونه دقیق و درست، مسائل را پیش‌بینی کند. قدرت محاسباتی و هنر محاسبه، از آن‌کسی است که فقط به بصر، اتکا نمی‌کند و بصیرت دارد؛ یعنی عمق مسائل را می‌بیند؛ برای لایحتسب از جانب الهی و وعده نصرت او به‌صورت ویژه ارزش و اعتبار قائل است. نگرش توحیدی و اسلامی این‌گونه است. باید از خود و دیگران بپرسیم مگر وعده‌های محقق شده امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری را بار‌ها و بار‌ها ندیده‌ایم؟ مگر پیش‌بینی‌های مقام معظم رهبری در مورد لبنان و سوریه، غلط از آب درآمد؟ مگر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایالات‌متحده و جنبش‌های گسترده اعتراضی در قلب اروپا که آیت‌الله خامنه‌ای پیش‌بینی کرده بودند، اتفاق نیفتاد؟ پس شایسته است به‌پیش بینی‌های بعدی ایشان هم اعتماد و چه‌بسا یقین داشت. اسرائیل، حتماً بیست‌وچند سال آینده را نخواهد دید، دولت فلسطینی در تل‌آویو تشکیل خواهد شد و از برجام و جایگزین‌های اروپایی‌اش هم آبی برای ایران گرم نخواهد شد.