برخی ذیل BBC مدعی اخلاق شدند!

روزنامه فرهیختگان نوشت: حسین باستانی در «بی‌بی‌سی فارسی» مستندی ساخته است به نام «بهتان برای حفظ نظام». این اثر باستانی که ظاهرا مدافع «سیاست اخلاقی» است، بر آن است که ج. ا. ا حکومتی است بد و بهتان‌زننده به مخالفان و نه‌تنها در عمل «سیاستی غیراخلاقی دارد» بلکه این سیاست مبنایی نظری نیز دارد که عبارت است از «برداشت امام خمینی از یک روایت» که مبتنی‌بر آن برداشت، بهتان‌زدن به اهل بدعت‌ها و ریب، جایز می‌شود.

هرکدام از مدعیات، مشتمل بر اکاذیبی است که ذیلا به بعضی از آنها اشاره می‌شود:

صوتی از امام که اثر باستانی آن را دلیل «جواز تهمت» معرفی می‌کند، مربوط است به تفسیر امام از روایت «الفقهاء امناء الرسل...». این روایت به چند صورت نقل شده است که امام یکی از این صورت‌ها را در ابتدای بحث خود آورده است.

الفقهاء أمناء الرسل ما لم یدخلوا فی الدنیا. قیل یا رسول‌الله و ما دخولهم فی الدنیا؟ قال:‏‎ اتباع السلطان. فاذا فعلوا ذلک، فاحذروهم علی دیِنکم (یعنی فقهاء امین و مورد اعتماد پیامبرانند تا هنگامی که به مطامع دنیوی نپرداخته باشند. گفته شد:‌ ای پیغمبر خدا، وارد شدن‌شان به دنیا چیست؟‏‎ ‎‏می‌فرماید: پیروی‌کردن سلطان. بنابراین اگر چنان کردند، باید از آنها بر دین‌تان حذر کنید)‏.

«اشکال سر آنهاست که عمامه بر سر‏‎ ‎‏گذاشته و چهار کلمه هم اینجا یا جای دیگر خوانده یا نخوانده و برای شکم یا بسط‏‎ ‎‏ریاست به این دستگاه‌ها پیوسته‌اند. با اینها باید چه کنیم؟‏ ‏‏اینها از فقهای اسلام نیستند. بسیاری از اینها را سازمان امنیت ایران معمم کرده تا‏‎ ‎‏دعا کنند. اگر در اعیاد و دیگر مراسم نتوانست به زور و جبر ائمه جماعت را وادار کند که‏‎ ‎‏حضور یابند، از خودشان داشته باشند تا «جل جلاله» بگویند

اخیرا لقب «جل جلاله» به‏‎ ‎‏او [یعنی به شاه] ‎‏داده‌اند! اینها فقها نیستند؛ «شناخته شده»اند! مردم اینها را می‌شناسند.»یعنی امام حکمی راجع به همه مخالفان صادر نکرده بلکه مساله منحصر است به «جل‌جلاله‌گویان به شاه». اما برای برخورد با آن معممان هم امام اجازه تهمت‌زدن صادر نکرده است (اصلا اشاره امام به آن روایت از جهت دیگری است که در ادامه خواهد آمد)، بلکه روش تجویزی امام برای برخورد با آنها از نظر امام، چنین است:

«‏‏‏باید جوان‌های ما عمامه اینها را بردارند. عمامه این آخوندهایی که به نام فقهای اسلام، به اسم علمای اسلام، این‌طور مفسده در جامعه مسلمین ایجاد می‌کنند باید برداشته شود. ‎من نمی‌دانم جوان‌های ما در ایران مرده‌اند؟ کجا هستند؟ ما که بودیم این‌طور نبود. چرا‏‎ ‎‏عمامه‌های اینها را برنمی‌دارند؟ من نمی‌گویم بکشند؛ اینها قابل کشتن نیستند؛ لکن‏‎ ‎‎‏عمامه از سرشان بردارند. مردم موظف هستند، جوان‌های غیور ما در ایران موظف هستند که‏‎ ‎‏نگذارند این نوع آخوندها (جل‌جلاله‌گوها) معمم در جوامع ظاهر شوند و با عمامه بین‏‎ ‎‏مردم بیایند.

لازم نیست آنها را خیلی کتک بزنند؛ لیکن عمامه‌هایشان را بردارند؛ نگذارند‏‎ ‎‏معمم ظاهر شوند. این لباس شریف است، نباید بر تن هرکسی باشد. عرض کردم که‏‎ ‎‏علمای اسلام از این مطالب منزه هستند و در این دستگاه‌ها نبوده و نیستند(1). و آنهایی که به‏‎ ‎‏این دستگاه وابسته‌اند، مفتخورهایی هستند که خود را به مذهب و علما بسته‌اند؛ و‏‎ ‎‏حساب‌شان اصلا جداست و مردم آنها را می‌شناسند.»(همان، ص149)

به این ترتیب، هرسه ادعای اول، باطل است. نه امام جواز تهمت به مخالفان را صادر کرده، نه این «جواز صادر نشده» مبتنی‌بر روایت باهتوهم است. صوتی که مستند از شهید مطهری آورده است مربوط به جواز بهتان و روایت مشتمل بر «باهتوهم» است که به این ترتیب به روایت مورد اشاره امام مربوط نیست.

اما ادعای چهارم یعنی جواز شرب‌خمر و دروغ برای حفظ نفوس مومنان، اصلا مربوط به بحث دیگری است و ربطی به جواز بهتان به مخالفان ندارد و مختص امام هم نیست بلکه از مباحث رایج در فقه است و کمتر کسی در آن شک و شبهه کرده است. در فقه بحثی هست باعنوان «تزاحم» به این معنی که گاهی در مقام امتثال و اطاعت اوامر و نواهی شرعی، دو حکم داریم که هردو قابل انجام نیستند یعنی مکلف قادر به انجام هر دو در یک زمان نیست.

اثر باستانی یعنی «بهتان»، باطل و نتیجه بافتن رطب و یابس است. اما هنوز نکته‌‌ای است که باید مورد توجه قرار گیرد. این نکته تصریح مسیح علی‌‌نژاد در اصرارش بر اعمال منافی عفت در صفحه اینستاگرامش نیست. درمورد مسلم نبودن محمد مصدق هم باید مطلبی دیگر نوشته شود. در باب قتل‌‌های زنجیره‌‌ای که هم خودش و هم انتشار فیلم‌‌هایی از بازجویی یا مرگ مظنونینش به ضرر نظام تمام شد، هم باید مطلبی مستوفی نوشته شود. اما آنچه اجمالا می‌‌توان به آن پرداخت، این است که جماعت موسوم به روشنفکران‌‌دینی، در نسبت دادن و چسباندن کذب به این و آن، بسیار گشاده‌‌دست و بی‌‌پروایند.

خلاصه چنانکه گفته شد، جماعت روشنفکری دینی از فارابی و آخوند خراسانی و آیت‌الله مومن تا امام، کسی را از اکاذیب خود در امان نگه نداشته‌اند. جالب‌تر این است که در دنیای جدید که سیاست جهانی مستلزم هیچ نحوه اخلاقی نیست، روشنفکران دینی که هواداران «دین عصری» بوده‌اند، ذیل bbc که حتما از اخلاقی‌ترین سیاست‌ها پیروی می‌کنند، مدعی اخلاق و دیانت شده‌اند!