انتقاد تند جلیلی از بایکوت انقلاب توسط برخی هنرمندان

خبرگزاری فارس: فعال فرهنگی- رسانه‌ای جبهه فرهنگی انقلاب، صبح امروز(پنجشنبه ۸ آذر) در نشست "فرهنگ و انقلاب اسلامی؛ رویش‌ها و دستاوردها" که در موسسه فرهنگی- پژوهشی انقلاب اسلامی برگزار شد، با بیان اینکه قصّه هنر انقلاب در جمهوری اسلامی از روز ورود امام به میهن شروع شد، خاطرنشان کرد: زمانی که امام از پله‌های هواپیما پایین آمدند، ابتدا قرآن تلاوت شد بعد سرود خمینی ای امام اجرا شد.

وی ادامه داد: در بهشت زهرا نیز سخنرانی امام با تلاوت قرآن و سرود «برخیزید» شروع می‌شود و در همان سخنرانی کوتاه، در حالی که همه جهان منتظر هستند که امام چه می‌خواهد بگوید، ایشان بحثی را به گذشته و جنایت‌های پهلوی اختصاص می‌دهند و بعد به مسائل روز می‌پردازند که در قالب جمله معروف "من دولت تعیین می‌کنم" در اذهان مانده است؛ و بخشی را به ایران آینده اختصاص می‌ده و یکی از سرفصل‌های اصلی‌ بحث درباره ایران آینده را، موضوع هنر قرار می‌دهند؛ آن هم مدرن‌ترین هنرها؛ یعنی سینما. اگر کسی سال پنجاه و شش و هفت که سینما، مصداقی غیر از فحشا نداشت و اگر کسی سینمای سخیف و نحیف شاهنشاهی را به یاد داشته باشد، تصدیق می‌کند که این جمله امام به عنوان کسی که مرجع تقلید است و عنصر معنوی شناخته می شود، چقدر استراتژیک است

مسئول دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب با بیان اینکه این جمله امام مشخص می‌کند که نگاه امام و انقلاب، نگاهی فرصت‌محور است، تصریح کرد: این نگاه می‌گوید سینما را نجات می‌دهم و نجات هم می‌دهد؛ حالا این را مقایسه کنید با کسانی که ادعای حکومت دینی داشتند؛ مثل طالبان.

جلیلی در تشریح وضعیت هنر در قبل از انقلاب گفت: هنر روشنفکری از سوی شهبانو حمایت می‌شد که جشن شیراز یک نمونه آن است. گفته می‌شود اگر برخی اتفاقات جشن‌های هنر شیراز در اروپا رخ می‌داد، شهرهای اروپا در اعتراض به هنجارشکنی‌های انجام شده، شلوغ می‌شد! اما در ایران هیچ خبری از اعتراض نبود؛ چرا که این اتفاقات در سایه حمایت‌های حکومتی از هنر روشنفکری صورت می‌گرفت.

وی، ترویج هنر مبتذل در پیش از انقلاب را مورد اشاره قرار داد و ضمن اینکه فیلم‌فارسی را مصداق آن دانست، افزود: فیلم‌فارسی در سال ۵۶ نابود شد و در ابتذال، آنچنان افراط کرده بودند که حتی عمر آن به انقلاب هم نرسید و نابود شد. رگه‌هایی از هنر چپ هم متاثر از مارکسیست‌ها وجود داشت؛ هم در حوزه ادبیات و سرود، هم سایر حوزه‌ها.

جلیلی با بیان اینکه قبل از انقلاب، از یک طرف جامعه دینی درهای خود را به روی هنر بسته بود و از آن طرف هم فضای هنر، درهای خود را به روی فضای دینی بسته بود، خاطرنشان کرد: انقلاب از هر دو طرف این درها را گشود؛ هم در مساجد را به روی هنر باز کرد، هم در معارف را به سوی فضای هنری گشود. امروز برکات خدمات متقابل این دو را می‌بینیم؛ بسیاری از معارف به حوزه هنر معرفی شد. تفکر دینی کلیدواژه‌های فراوانی دارد که می‌توانند حوزه هنر را تغذیه کند. در غرب این اتفاق افتاده است و اینطور نیست که هنر آن‌ها ربطی به فلسفه‌شان نداشته باشند. در ایران هم بعد از انقلاب این اتفاق افتاد.

مسئول دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب ادامه داد: در کنار مفاهیم، یکی از کمک‌های انقلاب به هنر، این است که مضامین عینی فراوانی هم به هنر عرضه شده است؛ آیا هیچ چهل سال دیگری را سراغ داریم که به این اندازه قهرمان به عرصه هنر معرفی شده باشد؟! برخی هنرمندان، برای بیش از دویست هزار شهید کشور، یک بیت شعر هم نسروده‌اند اما طرفدار فردوسی هستند که به دنبال معرفی قهرمان‌ها بود. واقعیت این است که دوران ما، رستم‌های زیادی دارد اما فردوسی‌ها کم‌اند.

وی با بیان اینکه شاهد هستیم که داستان‌های واقعی بیشتر از رمان‌ها به فروش می‌رسند، کتاب پرفروش «دا» را مورد اشاره قرار داد و گفت: در جمهوری اسلامی، واقعیت از تخیل هنرمند پیش افتاده است.

جلیلی مشکل هنر روشنفکری را این دانست که از واقعیت‌های انقلاب عقب افتاده است و در ادامه گفت: دعوای برخی‌ها این است که سینمای دینی داریم یا نداریم. بهترین دلیل برای وجود سینمای دینی، آثاری است که خلق شده است؛ از قبیل آژانس شیشه‌ای، آخرین بازمانده و ده‌ها اثر دیگر.

رئیس شورای سیاست‌گذاری جشنواره مردمی فیلم عمّار با بیان اینکه پیش‌بینی من این است که به زودی نسل دوم سینماگران انقلابی رونمایی می‌شود، درباره توانایی‌های کشور در عرصه فیلم گفت: وقتی خودمان را با کشورهای منطقه و جهان اسلام مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که اصلاً قابل مقایسه نیست. بعد از آمریکا و هند که صاحب هالیوود و بالیوود هستند، تنها هفت -هشت کشور در دنیا هستند که تولیدات سینمائی‌شان از ایران بیشتر است و این از توانایی‌های انقلاب است.

وی، نیروهای تربیت یافته در عرصه فیلم و سینما را نیروهایی خلاق، پرکار، امیدوار و پرانرژی دانست که عمدتاً زیر ۳۵ سال سن دارند.

کارشناس مسائل فرهنگی، یک هدیه انقلاب به عرصه هنر را ایجاد مخاطب برای آن دانست و گفت: به عنوان مثال وقتی انقلاب لانه جاسوسی را تسخیر می‌کند، میلیون‌ها نفر در جهان می‌خواهند بدانند این انقلاب چیست.

جلیلی با انتقاد از برخی روشنفکران عرصه هنر گفت: سخن از هنر انسانی به میان می‌آورند و منظورشان این است که در روایت جنگ، فقط وجوه مشترک دفاع مقدس با سایر جنگ‌ها را نشان دهیم و به وجوه ممیز آن نپردازیم.سال گذشته وقتی اولیور استون به ایران آمد، با تعجب گفت چرا درباره انقلاب‌تان فیلم نمی‌سازید؛ در همان حال، یکی از داخل جمعیت خطاب به او گفت حرف سیاسی نزن! این از پارادوکس‌های عجیب فضای روشنفکرانه است. به دلیل خدماتی که انقلاب به هنر کرده است؛ از جمله عرضه مفاهیم، مضامین و مشروعیت‌بخشی به آن، هنر مدیون انقلاب است.

وی عرصه موسیقی را مورد اشاره قرار داد و گفت: برخی از بزرگان موسیقی سنتی بگویند اگر انقلاب نبود آن‌ها کجا بودند و چه از لحاظ حرفه‌ای و چه از لحاظ شهرت و ثروت چه جایگاهی داشتند.

جلیلی با بیان اینکه در هیچ دوره تاریخی به این اندازه هنرمند با هویت که به هویتشان افتخار کنند، نداشته‌ایم، اظهار داشت: همچنین در هیچ دوره‌ای تا این حد بستر برای رویش‌ها فراهم نبوده است.

وی، بایکوت انقلاب توسط برخی هنرمندان را مورد اشاره قرار داد و خاطرنشان کرد: بودند هنرمندانی که به انقلاب نپیوستند و سکوت کردند اما فرزندان انقلاب نگذاشتند لطمه‌ای به هنر انقلاب وارد شود و فلان فرد از گتوند آمد و تبدیل به قیصر امین‌پور شد یا دیگری تبدیل به سلمان هراتی شد.