پارلمانتاریست باهوش

صبح نو: موضوع سوال از یک اصلاح‌طلب، حمایت اصلاح‌طلبان از علی لاریجانی در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری است. جواب به این سوال این‌گونه است: «اگر دوستان اصلاح‌طلب به این اجماع برسند همگی وظیفه داریم از آقای لاریجانی (برای انتخابات ۱۴۰۰) حمایت کنیم.» جوابی که هزاران پرسش را در دل خود دارد.

آقای محمد عطریانفر در گفتگو با باشگاه خبرنگاران درباره حمایت اصلاح‌طلبان از آقای لاریجانی گفته است: «اگر دوستان اصلاح‌طلب به این اجماع برسند همگی وظیفه داریم از آقای لاریجانی حمایت کنیم، اما بهتر بود سؤال را به این شکل طرح کنید که آیا اصلاح‌طلبان درباره وی به اجماع می‌رسند؟ بله محتمل است، اما اکنون برای اظهارنظر قطعی زود است و باید منتظر بمانیم، شاید شخصیت‌های مستقلی را هم بتوانیم وارد گردونه انتخابات کنیم. اگر در سال‌۹۲ هاشمی‌رفسنجانی را داشتیم، به سمت روحانی می‌رفتیم؟ خیر.» او که عضو ارشد حزب کارگزاران است، «جهانگیری» را هم یکی از کاندیدا‌های مورد توجه اصلاح‌طلبان می‌داند البته از صحبت‌های او می‌توان فهمید که اگر آقای معاون اقبال عمومی نداشته باشه آن‌ها به سراغ لاریجانی خواهند رفت. همچنان که در ادامه مصاحبه خود به انتخاب رییس مجلس اشاره می‌کند و در توضیح اینکه چرا از ریاست «عارف» حمایت نکرده‌اند، می‌گوید: «در قضیه ریاست پارلمان به این نتیجه رسیدیم که لاریجانی گزینه مناسب‌تری است، چون هر دو جنبه را در نظر گرفته بودیم؛ در مقام واقع شانس پیروزی عارف را برای ریاست مجلس اندک می‌دانستیم، حتی با همت همه دوستان فراکسیون امید، عارف نتوانست رأی قاطع بیاورد. همچنین باورمان این بود که با توجه به شرایط عمومی کشور اگرچه لاریجانی در تیم اصلاح‌طلبان نیست، می‌توان از رویکرد اعتدالی او دفاع کرد.» آقای صادق زیباکلام هم در این زمینه گفته بود: «مجلسی که لاریجانی در رأس آن قرار بگیرد کارایی، نفود و قدرتش خیلی بیشتر از مجلسی است که عارف در رأس آن قرار گیرد.» پیش از این نیز آقای غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران در ترسیم الگوی رفتاری اصلاح‌طلبان خواهان تاکتیک «یارگیری سیاسی» از بازیگران سیاسی اردوگاه رقیب شده و در توضیح آن گفته بود: «کار ما باید این باشد که در جهت پیشبرد سیاست‌های اصلاح‌طلبانه از همه نیرو‌هایی که به فکر منافع ملی و کشورند، یارگیری کنیم و برای ما مهم نباشد که اگر کسی درگذشته هر اشکالی داشته یا هر موضعی در برابر ما داشته، از او استفاده نکنیم. اگر بعضی از آن‌ها الان به فکر منافع ملی‌اند، ما حمایت می‌کنیم؛ یعنی اگر ما برای منافع ملی از همه افرادی که در جناح مقابل هستند، یارگیری کنیم؛ به موفقیت می‌رسیم. اگر از همه نیرو‌های طرف مقابل یارگیری کنیم، ضرر نمی‌کنیم. در انتخابات‌۹۲ و سیاست خارجی ما همین کار را انجام دادیم. این سیاست درست است به نظر من.» و مسلماً رییس پارلمان در صدر لیست یارگیری قرار می‌گیرد. علی لاریجانی سیاستمداری از تبار فیلسوفان است و با دقت فلسفی منازعات سپهر سیاست را نظاره می‌کرد؛ در این میان آقای محمدرضا خاتمی از همدلی وی با رفع حصر سخن حکایت کرد؛ عضو برجسته حزب منحله مشارکت اظهار داشت: «در‌حال‌حاضر در مسأله مهمی مانند رفع حصر ما می‌بینیم که آقای لاریجانی با اصلاح‌طلب‌ها همدلی و همراهی دارد؛ بنابراین به این جنبه‌ها باید توجه کرد. سیاست هم به معنای واقعی کلمه یعنی بده-‌بستان، هیچ ایرادی ندارد اگر بخشی از نیرو‌های سیاسی که باقدرت همراهی می‌کنند بهره آن را هم ببرند.» آقای کاظم جلالی از نزدیکان رییس مجلس هم که از قبل همین نزدیکی بر صندلی مرکز پژوهش‌ها تکیه زده است در تکمیل پازل «۱۴۰۰ با لاریجانی» در گفت‌وگویی با روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد، لاریجانی را بهترین گزینه ریاست‌جمهوری برای انتخابات سال ۱۴۰۰ معرفی کرد و گفت: «اگر از بنده بپرسید بهترین گزینه برای ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ کیست، می‌گویم آقای دکتر لاریجانی. نه به‌دلایل خودخواهانه یا نزدیکی بنده به ایشان. من با افراد بسیاری از نزدیک کار کردم، اما هیچ‌کس را به برجستگی آقای لاریجانی در فهم مسائل، دلسوزی و وقت گذاشتن و اهمیت دادن به نظرات کارشناسی ندیدم.» در کنار این حمایت‌ها، لاریجانی نیز خیز‌های اولیه را برای انتخابات ۱۴۰۰ برداشته و رفاقت خود را به این حامیان جدید به اثبات رسانیده است. او گام‌های همسو با جریان اصلاحات را با همراهی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم برداشت و سپس برجام، اصلی‌ترین کارویژه دولت یازدهم را به‌سلامتی از خان بهارستان در مدت ۲۰ دقیقه عبور داد. در دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، علی لاریجانی با یاران سیاسی خود در فهرست امید قرارگرفت تا صدارتش در بهارستان را بیمه کند. مأموریت سیاسی علی لاریجانی به همین‌جا ختم نشد؛ او برخلاف جایگاه قانونی خود، در کارزار انتخابات ریاست‌جهوری وعده‌های رأی‌ساز رقبای روحانی را غیر‌امکان‌پذیر دانست و با حمایت تمام‌عیار از کابینه دولت دوازدهم به کاندیدا‌های جریان اصول‌گرا پشت کرد. حاشیه‌ها پیرامون تغییر در الگوی سیاست ورزی لاریجانی با انتشار عکس گفت‌وگوی او با رییس دولت اصلاحات در مراسم وداع با پیکر مرحوم حضرت آیت‌الله راستی کاشانی در حسینیه شماره یک جماران به اوج رسید. پس از آن نیز در ماجرای تصویب لوایح چهارگانه موسوم به FATF برای دولت سنگ‌تمام گذاشت و این خان را به نفع دولت به سلامت گذراند. این همراهی تمام‌قد لاریجانی از دولت روحانی البته با واکنش یاران رییس مجلس همراه بود. همچنانکه آقای بهروز نعمتی در اتمام حجتی به دولتی‌ها، روحانی را مدیون تدبیر لاریجانی دانست. او با بیان اینکه ستاد حامیان اصولگرای روحانی نقش زیادی در رای‌آوری رییس‌جمهوری داشته است، گفت: «در انتخابات ریاست‌جمهوری نمی‌گویم شق‌القمر کردم، اما اگر ستاد اصولگرایان حامی روحانی نبود، قطعاً آقای رییس‌جمهوری هم نبود!» موضوعی که او با طرح آن می‌خواست بگوید حالا نوبت روحانی و حامیان اوست تا از لاریجانی برای انتخابات آتی حمایت کنند. اما اصلاح‌طلبان که این روز‌ها پشیمان از حمایت روحانی‌اند آیا حاضرند مجدداً این تجربه ناموفق خود را تکرار و در انتخابات شرکت کنند. همچنان‌که یاران سیاسی او پس از حضور در فهرست امید در بهارستان، عقد اخوت را برهم زدند و این یک نمونه از خسارت اصلاح‌طلبان از ائتلاف سیاسی با نزدیکان علی لاریجانی بود یا اینکه این حمایت‌ها تله انتخاباتی اصلاح‌طلبان برای علی لاریجانی است تا او را با خواسته هم‌طیفی‌های خود در مجلس همراه سازند؟ حال برای رسیدن به جواب باید منتظر رقابت بین جهانگیری و لاریجانی برای جلب حمایت اصلاح‌طلبان برای کارزار ۱۴۰۰ باشیم.