چقدر توی چشمی آقای وزیر!
به نظر میرسد رسانهها نمیتوانند یک هفته را بدون تصویری از وزیر ارتباطات پشتسر بگذارند. این تصویر میتواند یک عکس تزیینی به مناسبت حرفهای جنجالی او باشد یا تصویری مرتبط با یکی از کارهایی که محمدجواد آذریجهرمی کرده و مورد توجه قرار گرفته است
روزنامه شهروند: آقای وزیر جوان نهتنها سوژههای تصویری برای رسانهها درست میکند، بلکه خودش هم بدش نمیآید جایی که خبری از رسانهها نیست، زحمت ثبت عکس را به دوش بکشد. نخستین بار که او در نبود رسانهها عکسی از خودش منتشر کرد، به عکسی مربوط میشود که آذریجهرمی را در حین چرت عصرانه در کوپه قطار نشان میداد. عکاس مشخص نیست، اما کسی که عکس را در اینستاگرام گذاشت، خود او بود. اگر در ایران به دنیا نیامده و اینجا زندگی نکرده باشید، برایتان عجیب است که چنین عکسی سروصدا کند، اما اگر بهعنوان یک ایرانی به تصویر عصا قورتداده مسئولان و سیاستمداران عادت داشته باشید، دیدن عکس یک وزیر درحال چرتزدن با عینک و کلاه کجشده برایتان جالب خواهد بود. کمی بعد عکسهایی با لباس آستین کوتاه و کلاه لبهدار از آقای وزیر دیده شد، آن هم در راهپیمایی روز قدس و درحالیکه پسر کوچکش هم روی شانههایش نشسته بود. بههرحال راهپیمایی روز قدس محل حضور خیلی از مسئولان است و غیر از نحوه پوشش آذریجهرمی چیز دیگری دربارهاش جلب توجه نکرد، اما کمی بعد از این حضور، آذریجهرمی تصویر خودش را به عنوان «یکی مثل همه جوانهای مملکت» در عکسی با کیمیا علیزاده تثبیت کرد. همین که او بهعنوان وزیر ارتباطات از تلاشهای یک زن جوان ورزشکار تقدیر میکرد، میتوانست به اندازه کافی سروصدا راه بیندازد، اما چیزی که توجه بیشتری را به خودش جلب کرد، تیشرت آستین کوتاه سفید و شلوار جین آقای وزیر بود. بعد از جنجالی که بر سر لباس او در دیدار با کیمیا علیزاده به راه افتاد، نوبت به حرفها و اقداماتی رسید که درباره فسادستیزی انجام داد و او را سر زبانها انداخت. به همین موازات کارهای دیگری هم کرد که در کنار انجام وظایف اصلیاش، به خوراک رسانهای خوبی تبدیل شد. از میهمان اهالی تئاتر شدنش گرفته تا حضورش در ورزشگاه موقع مسابقه استقلال و پرسپولیس و بعد هم درخشیدنش با سه گل در بازی دوستانهای که بین تیم منتخب خبرنگاران ورزشی و وزارت ارتباطات برگزار شده بود. این حضور همهجانبه وزیر جوان دو نوع واکنش به همراه داشته است، عدهای این موضوع را نوعی جلب توجه و مقدمهچینی برای برنامههای آینده او میدانند و عدهای دیگر هم میگویند اینها اقتضائات زندگی یک وزیر دهه شصتی است. آنها میگویند مگر وزیر جوان نمیخواستید؟ پس باید نحوه تعامل و زندگی او را هم بهعنوان یک جوان بپذیرید.
دیدگاه تان را بنویسید