آیت‌الله خلخالی راه خانه چه کسی را هیچوقت فراموش نکرد؟ + عکس

مشرق: آقای خلخالی در دوران اوج گیری بیماری پارکینسون - که حتی راه خانه خود را گم کرده بود- راه خانه این آقا را بلد بود و به آنجا آمد و شد می‌کرد.

محمدرضا کائینی از فعالان تاریخ و رسانه در یکی از شبکه‌های اجتماعی نوشت:

این روز‌ها مصادف با سالگرد فوت آیت الله منتظری (به تاریخ قمری) بود و این قلم دریغ دارد از اینکه به نکته‌ای مغفول در منش سیاسی او در دوران پس از پیروزی انقلاب اشاره نکند.

راستش نویسنده این سطور، هیچگاه سخنان آقای منتظری در اعتراض به بدرفتاری با زندانیان سیاسی را باور نکرد. چرا؟ چون هرگز در یکی دو سال آغازین استقرار نظام، در هیچ تریبون و پیام و نامه‌ای از او نشنید و نخواند که به رفتار‌های رفیق شفیق خود آقای شیخ صادق خلخالی، کوچکترین اعتراضی کرده باشد! اگر با ملاک‌های مدنظر آقای منتظری، رفتار‌های هیات چندنفره صدور حکم برای مجاهدین در سال شصت و هفت یا رفتار‌های آقای لاجوردی و دوستانش در زندان قابل اعتراش باشد، با همان ملاک ها، رفتار‌های قضایی خلخالی بسی قابل تخطئه‌تر است.

با این همه آقای منتظری در آن دوره، درباره او کاملا سکوتی تائیدآمیز داشت. آقای خلخالی در جلد اول خاطرات خود اذعان دارد که در دوره ایفای مسئولیت قضایی، کاملا مورد حمایت آقای منتظری بوده و در آغاز جلد دوم خاطرات، از قلم منتظری در سال هزار و سیصد و هفتاد و سه، اجازه نامه‌ای را نقل می‌کند که او را به القابی بس فاخر ستوده است.

آقای منتظری در خاطرات خود - که در سالیان پایانی دهه هفتاد در سایت وی منتشر شد- درباره آقای خلخالی تنها یک جمله انتقادی دارد: "کار ایشان هم بی نقص نبود" جمله‌ای که درباره هر غیر معصومی می‌توان گفت. در اوایل دهه هفتاد که باب آشنایی صاحب این قلم با آقای منتظری باز شد، در موارد بسیار، آقای خلخالی را در منزل آقای منتظری می‌دید. او در دوران اوج گیری بیماری پارکینسون - که حتی راه خانه خود را گم کرده بود- راه خانه آقای منتظری را بلد بود و به آنجا آمد و شد می‌کرد.

واقعیت این است که این دو با یکدیگر دوستانی نزدیک بودند و هرچند که به ظاهر- و شاید به صلاحدید اطرافیان- آقای منتظری برای درگذشت آقای خلخالی پیامی صادر نکرد، اما در همان شب آغازین دفن، بر مزار او در بقعه شهید مفتح در حرم حضرت معصومه (س) حاضر شد و این در افواه، بازتاب زیادی داشت. از همین سربند است که این قلم، حرف‌های اخیر احمد منتظری درباره افول رابطه پدرش با خلخالی در سال‌های آخر را جدی نمی‌گیرد و البته دیگر مطلعین نیز جدی نمی‌گیرند.

پی نوشت اول: سطوری که در فوق آمد، در صدد قضاوت درباره منش آقای خلخالی نبود که این مجالی دیگر می‌طلبد، بلکه در صدد نشان دادن تناقضی کمتر دیده شده در رفتار‌های آقای منتظری بود. پی نوشت دوم:در فرصتی دیگر برخی خاطرات خود از آقای خلخالی را خواهم نگاشت، به همراه تصاویر و اسناد بسیار...