کارشناس لندن نشین: آیت الله جنتی! بعد از ۹۲ سال سن دیگر مسوولیت نپذیر!

سرویس سیاسی فردا: علی علیزاده نوشت:آیت‌الله جنتی در نود و دو سالگی یکسال دیگر دبیر شورای نگهبان شد. سی و هشت سال جدا نشدن از یکی از مهمترین صندلی‌های قدرت. آنهم صندلی انتصابی که میتوانست با فردی جوانتر از همان جناح و موضع پر شود

تا زمانی که آیت الله جنتی مصرانه در مقامش باشد، تمام حرف‌های اصولگرایان درباره جوانگرایی و چرخش قدرت ادایی بیش نیست.

در بیست سال گذشته همیشه در بخشی از جامعه که به ان تعلق داشته‌ام، آیت الله جنتی موضوع تهمت و حمله و یا حداقل موضوع جک و شوخی بوده. مدتی طول کشید تا فهمیدم حداقل «بخشی» از این کینه‌ها به دلایل مواضع انقلابی ارتدکس ایشان است.

امروز کارنامه آیت الله جنتی را متفاوت ارزیابی میکنم. اشراف ستیزی و سلطه ستیزی او در این سال‌ها وزنه سنگینی میدانم. با اینکه همچنان با محتوای بسیاری از مواضعش مخالفم، اما فرم و نوع سیاست ورزیش را قابل احترام میدانم: اینکه بر مواضعش پافشاری میکند و بر ارزش‌هایی که به ان‌ها معتقد است اصرار میورزد و ترسی از قضاوت و توهین و فشار و لابی هم ندارد و با کسی حتی فرزندانش هم در این سال‌ها تعارف نداشته.

:برای مثال با اینکه شخصا موافق بازگشت سپنتا نیکنام به شورای شهر بودم، عکس هفته گذشته که ایت الله جنتی یک نفره مقابله اکثریت ایستاد و از کسی نترسید برایم بسیار الگوی نوعی سیاست ورزی انقلابی بود

اما ایشان حتی اگر هزار برابر توانایی‌ها و ارزشهایش را هم داشت حضور سی و هشت ساله اش بر مقام پرقدرت شورای نگهبان در یکی از جوانترین جوامع جهان چگونه قابل توجیه بود؟ آنهم حضور در نظامی که خیابانهایش را زمانی به این جمله شهید بهشتی که «ما تشنگان خدمتیم نه شیفتگان قدرت» مزین کرده بود؟

تلویزیون در یکی از کج سلیقه‌ترین برنامه‌های اخیرش به نام «بدون تعارف» روی ساده زیستی ایشان تاکید داشت. ساده زیستی مسئولان یکی از ضروری‌ترین خصوصیات انهاست و این خصلت ایت الله جنتی قابل ستایش است. اما سوال این است که ساده زیستی چه اهمیتی دارد وقتی کسی سی و هشت سال یکی از مهمترین مقامات و جایگاه‌های قدرت را در کنار چندین و چند صندلی دیگر در اختیار داشته و برغم انکه میداند حضورش باعث کدورت دل‌های بخشی از جامعه میشود حاضر به ترک این مقام نیست؟ چرا که انباشت قدرت و ثروت هر دو مذموم است.

: بخشی از طرفدارانش میگویند شغل او نیازمند تجربه است. میگویم درست، سن نمایندگان مجالس نظارتی مثل مجلس اعیان انگلیس هم بسیار بالاتر از نمایندگان قانونگذاری یا مقام‌های اجرایی است. اما نه نود و دو سال. آنهم وقتی تاثیر سن در رفتار و گفتار ایشان هم مشهود شده.

طرفداران دیگرش میگویند او عمار انقلاب است و دیگر کسی مثل او نداریم. جواب میدهم چهل سال وقت داشتید کسی مثل او بسازید. اگر در این چهل سال نساخته اید مطمین باشید چهار صد سال دیگر هم نخواهید ساخت. اصلا وقتی تحت فشار نیستید که چرخش نیرو انجام دهید، اصلا وقتی که نگران قضاوت جامعه‌ای نیستید که جوان بیست ساله و سی ساله اش در خانه بیکار و بی هدف نشسته و نظام توان ایجاد شغل و معنا برای ان جوان ندارد، مسلما بدنبال ایجاد فضایی که در ان نخبگان جدید و جوان بوجود بیایند نخواهید رفت

وظیفه نیرویی که خود را انقلابی میداند این است که خود را نقد کند پیش از انکه دشمن یا رقیب او را نقد کند. وظیفه اوست با نقد شفاف خود، حربه نقد را از دست دشمن بگیرد؛ و تمام این سال‌ها ندیده‌ام دوستان و طرفداران آیت‌الله جنتی با تشکر از خدماتش از او بخواهند صندلیش را واگذار کند.

منتظرم بخشی از نیرو‌های انقلابی بگویند نفوذی هستم. اما چه نفوذی باشم چه انطور که اپوزیسیون میگوید مزدور نظام، این نقدی است که در دل جامعه وجود دارد و هر روز برای نظام هزینه سازی میکند. زمان حساسی برای نظام فرا رسیده است و شما مجبور به انتخاب هستید: هدف حفظ نظام است یا حفظ افراد؟