دو واژه حیرت‌انگیز جنتی از وزیران ناتوان کابینه
معامله و باج سنگین؛ دو واژه حیرت‌انگیز آقای علی جنتی، مشاور رییس دفتر رییس‌جمهوری، در توصیف مناسبات «وزیران ناتوان» با « نمایندگان پرتوقع» برای مصونیت از سؤال و استیضاح در برابر مشکلات مردم است. این روایت شفاف و ناگوار بخشی از برآیند راهبرد رأی‌دهی «تکرار» در انتخابات بهارستان و پاستور است.
پسر علیه پدر، اوج برجسته‌سازی رسانه جریان اصلاحات از شخصیت علی جنتی بود. تصویرسازی هدفمند حمایت پسر آیت‌الله جنتی از آقای حسن روحانی در انتخابات جذابیتی فراوان برای مخالفان رییس شورای نگهبان داشت. علی جنتی مشتاقانه جدایی از رویکرد سیاسی پدرش را مطرح می‌کرد. مزد زحماتش صدارت بر کرسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. هرچند الگوی خود را رییس دولت اصلاحات می‌دانست ولی ارائه دیدگاه در قبال روابط بین‌الملل به خصوص مذاکرات هسته‌ای و جدال گفتاری با منتقدان دولت یازدهم، اصلی‌ترین محور برنامه‌های وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. علی جنتی در شرایط ناگهانی برای افکار عمومی صندلی وزارت را ترک کرد و این روزها مشاور سید محمود واعظی است. علی جنتی، مشاور رییس دفتر رییس‌جمهور و سرپرست نهاد، برخلاف رییس‌جمهوری مخالف مرزبندی اعضای کابینه دولت دوازدهم امیدوار و ناامید است و در همین راستا اظهار داشت: «نسبت به دولت به معنای قوه مجریه انتقاد خاصی ندارم اما دولت از اجزا و اعضای کابینه تشکیل شده است. اعضای کابینه هم متفاوت هستند. برخی بسیار باانگیزه هستند و کار خود را می‌دانند، از نیروهای توانمند و همراه دولت استفاده می‌کنند، در کارشان هم موفق هستند. برخی هم هستند که انگیزه کمتری دارند یا خودشان را در ایفای مسوولیت ناتوان می‌بینند یا در انتخاب معاونان و مدیرانی که به کار گرفته‌اند از نیروهای توانمند و باکفایت استفاده نمی‌کنند.» پس از این گزاره‌های متداول سیاسی، به افشاگری جدی نسبت به مناسبات پاستور و بهارستان دست زد و نسبت به چگونگی استمرار فعالیت اعضای کابینه ناتوان اظهار داشت: «با برخی از نمایندگان پرتوقع مجلس معامله می‌کنند و برای اینکه به دور از سؤال یا استیضاح بمانند باج‌های سنگینی به نمایندگان مجلس می‌دهند و برخلاف سیاست‌های رییس‌جمهوری عمل می‌کنند. این موضوعات باعث شده که دولت نتواند به وظیفه و رسالتی که بر دوش دارد، عمل کند و انتظارات رییس‌جمهوری از اعضای کابینه به طور کامل محقق نشود. ایشان گاهی از برخی اعضای دولت گلایه‌هایی دارد به این دلیل که آنچه ایده‌آل اوست، تحقق پیدا نمی‌کند.» این سخنان تنها بخشی از چگونگی نحوه تعامل عجیب وزیران دولت دوازدهم با مجلس شورای اسلامی است و در این مقطع زمانی می‌توان علل ناکامی برخی از استیضاح‌ها را پی برد.
افشاگری پایان استیضاح نخستین استیضاح پرحاشیه مجلس دهم به اسم آقای علی ربیعی نام گرفت و به طور ناگهانی افشاگری در قبال اصلی‌ترین مخالف استمرار وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی رخ داد؛ فرزند دهه هفتادی آقای محمدعلی وکیلی بر صندلی مدیریت هلدینگ اقتصادی تکیه زده است. عضو برجسته فراکسیون اصلاح‌طلب امید، این افشاگری را «توطئه» دانست و خبر از تنبیه فرزندش برای حقوق دو میلیون تومانی مدیریت داد و در همین راستا اظهار داشت: « این حد هجمه رسانه‌ای علی‌الاصول باید برای آنهایی راه بیفتد که بدون نیاز به مقام کارمندی جزء، پورشه‌سوار می‌شوند. خب آنها از کجا پول می‌آورند که پورشه‌سوار شوند؟ یا این حاشیه‌سازی برای آنهایی راه بیفتد که هیأت‌مدیره و مجوز معامله می‌کنند. اینکه یک بچه برای ماهی دو میلیون تومان با این سطح هجمه مواجه شود، آیا درست است؟ این کارشان یک گاف بزرگ بود.» پس از این رخداد محمدعلی وکیلی از سخنرانی در قبال مخالفت با استمرار وزارت علی ربیعی منصرف شد و در توجیه این رفتار اظهار داشت: « زمانی که مشخص شد من در فهرست ثبت‌نام‌کنندگان برای اعلام مخالفت با آقای ربیعی قرار ندارم، بعضی حمل بر این کردند که حتماً معامله‌ای میان من و ایشان صورت گرفته است، در حالی که من مخالف آقای ربیعی بوده، هستم و خواهم بود و این موضوع بر رییس‌جمهوری و هیچ‌کدام از نمایندگان مجلس پوشیده نیست.» و نیمه پنهان یک استیضاح در مجلس شورای اسلامی دهم نمایان شد. از سوی دیگر محمدعلی وکیلی پس از فروکش شدن انتقادات به انتصاب ژن‌های خوب هیچ‌گاه در قبال چهاردرصدی‌های پورشه‌سوار موضع‌گیری نکرد.
باجگیری سیاسی؛ اغما استیضاح!؟ اسفند پراستیضاح، مهم‌ترین خبر سیاسی هفته‌های پایانی سال 1396 بود. آقایان آخوندی، ربیعی و حجتی وزیران دولت دوازدهم برای استمرار وزارت در دولت دوازدهم تلاش‌های خود را آغاز کردند. برخی چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب مانند خانم سهیلا جلودارزاده و آقای مسعود پزشکیان از پشت پرده استیضاح روایت کردند و آقای بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید و یکی از امضاکنندگان استیضاح آخوندی و ربیعی در پایان «استیضاح بازی» در اخطار قانون اساسی استیضاح ربیعی را «استیضاح کثیف» نامید و از کُندشدن تیغ استیضاح مجلس ابراز نگرانی کرد. برخی از نمایندگان اصول‌گرا نیز به روایت علی جنتی، از معامله و باجگیری سنگین در صحن بهارستان گلایه کردند، هرچند این روند در قبال استیضاح عباس آخوندی به صورت فراکسیونی صورت گرفت. در همین راستا آقای حسین‌علی حاجی‌دلیگانی، نماینده مردم شاهین‌شهر اظهار داشت: « صبح روز استیضاح فراکسیون امید در جلسه‌ای که برگزار کرد بر این نکته تأکید داشتند که استیضاح وزیر راه و شهرسازی رأی بیاورد اما در جلسه‌ای که در ظهر همان روز و پیش از آغاز جلسه استیضاح عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی برگزار کردند تصمیمشان تغییر کرد و بنای کارشان بر این شد تا به استیضاح آقای آخوندی رأی ندهند و کسانی هم که از اعضای فراکسیون امید بنا بود به‌عنوان موافق استیضاح وزیر راه صحبت کنند به آنها گفته شد که صحبت نکنید و آقای محمود صادقی و آقای محمد علی وکیلی که اسمشان در لیست موافقان استیضاح بود و قرائت هم شد صحبتی نکردند و نه تنها تلاشی را در جهت رأی آوردن استیضاح نکردند بلکه صحبت هم در این راستا نکردند.
سرنوشت سؤال از رییس‌جمهوری به روایت مشاور رییس دفتر رییس جمهوری و سرپرست نهاد، معامله و باج‌دهی سنگین یکی از شیوه‌های مناسبات حاکم بر روابط بهارستان و پاستور است؛ با این وجود این پرسش در افکارعمومی طرح می‌شود که آیا فرجام طرح سؤال از رییس‌جمهوری هم در این مسیر قرار گرفته است؟ سخنان حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنوری مهر تأیید نسبت به اثرگذاری چنین رویکردی است؛ نماینده مردم قم در بهارستان اظهار داشت: « دولت به شدت بسیج شده و استانداران کاملاً فعال شدند تا نمایندگان را از سؤال منصرف کنند و بعضاً برای پس گرفتن امضا نماینده‌ها را تهدید می‌کنند. به‌عنوان مثال استاندار با نماینده مجلس تماس گرفته و گفته که اگر تا امروز امضایت را پس گرفتی به خاطر رفاقت با ما بوده و اگر پس نگرفتی خودت می‌دانی.»
پسر علیه پدر، اوج برجسته‌سازی رسانه جریان اصلاحات از شخصیت علی جنتی بود. تصویرسازی هدفمند حمایت پسر آیت‌الله جنتی از آقای حسن روحانی در انتخابات جذابیتی فراوان برای مخالفان رییس شورای نگهبان داشت. علی جنتی مشتاقانه جدایی از رویکرد سیاسی پدرش را مطرح می‌کرد. مزد زحماتش صدارت بر کرسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. هرچند الگوی خود را رییس دولت اصلاحات می‌دانست ولی ارائه دیدگاه در قبال روابط بین‌الملل به خصوص مذاکرات هسته‌ای و جدال گفتاری با منتقدان دولت یازدهم، اصلی‌ترین محور برنامه‌های وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. علی جنتی در شرایط ناگهانی برای افکار عمومی صندلی وزارت را ترک کرد و این روزها مشاور سید محمود واعظی است. علی جنتی، مشاور رییس دفتر رییس‌جمهور و سرپرست نهاد، برخلاف رییس‌جمهوری مخالف مرزبندی اعضای کابینه دولت دوازدهم امیدوار و ناامید است و در همین راستا اظهار داشت: «نسبت به دولت به معنای قوه مجریه انتقاد خاصی ندارم اما دولت از اجزا و اعضای کابینه تشکیل شده است. اعضای کابینه هم متفاوت هستند. برخی بسیار باانگیزه هستند و کار خود را می‌دانند، از نیروهای توانمند و همراه دولت استفاده می‌کنند، در کارشان هم موفق هستند. برخی هم هستند که انگیزه کمتری دارند یا خودشان را در ایفای مسوولیت ناتوان می‌بینند یا در انتخاب معاونان و مدیرانی که به کار گرفته‌اند از نیروهای توانمند و باکفایت استفاده نمی‌کنند.» پس از این گزاره‌های متداول سیاسی، به افشاگری جدی نسبت به مناسبات پاستور و بهارستان دست زد و نسبت به چگونگی استمرار فعالیت اعضای کابینه ناتوان اظهار داشت: «با برخی از نمایندگان پرتوقع مجلس معامله می‌کنند و برای اینکه به دور از سؤال یا استیضاح بمانند باج‌های سنگینی به نمایندگان مجلس می‌دهند و برخلاف سیاست‌های رییس‌جمهوری عمل می‌کنند. این موضوعات باعث شده که دولت نتواند به وظیفه و رسالتی که بر دوش دارد، عمل کند و انتظارات رییس‌جمهوری از اعضای کابینه به طور کامل محقق نشود. ایشان گاهی از برخی اعضای دولت گلایه‌هایی دارد به این دلیل که آنچه ایده‌آل اوست، تحقق پیدا نمی‌کند.» این سخنان تنها بخشی از چگونگی نحوه تعامل عجیب وزیران دولت دوازدهم با مجلس شورای اسلامی است و در این مقطع زمانی می‌توان علل ناکامی برخی از استیضاح‌ها را پی برد.
افشاگری پایان استیضاح نخستین استیضاح پرحاشیه مجلس دهم به اسم آقای علی ربیعی نام گرفت و به طور ناگهانی افشاگری در قبال اصلی‌ترین مخالف استمرار وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی رخ داد؛ فرزند دهه هفتادی آقای محمدعلی وکیلی بر صندلی مدیریت هلدینگ اقتصادی تکیه زده است. عضو برجسته فراکسیون اصلاح‌طلب امید، این افشاگری را «توطئه» دانست و خبر از تنبیه فرزندش برای حقوق دو میلیون تومانی مدیریت داد و در همین راستا اظهار داشت: « این حد هجمه رسانه‌ای علی‌الاصول باید برای آنهایی راه بیفتد که بدون نیاز به مقام کارمندی جزء، پورشه‌سوار می‌شوند. خب آنها از کجا پول می‌آورند که پورشه‌سوار شوند؟ یا این حاشیه‌سازی برای آنهایی راه بیفتد که هیأت‌مدیره و مجوز معامله می‌کنند. اینکه یک بچه برای ماهی دو میلیون تومان با این سطح هجمه مواجه شود، آیا درست است؟ این کارشان یک گاف بزرگ بود.» پس از این رخداد محمدعلی وکیلی از سخنرانی در قبال مخالفت با استمرار وزارت علی ربیعی منصرف شد و در توجیه این رفتار اظهار داشت: « زمانی که مشخص شد من در فهرست ثبت‌نام‌کنندگان برای اعلام مخالفت با آقای ربیعی قرار ندارم، بعضی حمل بر این کردند که حتماً معامله‌ای میان من و ایشان صورت گرفته است، در حالی که من مخالف آقای ربیعی بوده، هستم و خواهم بود و این موضوع بر رییس‌جمهوری و هیچ‌کدام از نمایندگان مجلس پوشیده نیست.» و نیمه پنهان یک استیضاح در مجلس شورای اسلامی دهم نمایان شد. از سوی دیگر محمدعلی وکیلی پس از فروکش شدن انتقادات به انتصاب ژن‌های خوب هیچ‌گاه در قبال چهاردرصدی‌های پورشه‌سوار موضع‌گیری نکرد.
باجگیری سیاسی؛ اغما استیضاح!؟ اسفند پراستیضاح، مهم‌ترین خبر سیاسی هفته‌های پایانی سال 1396 بود. آقایان آخوندی، ربیعی و حجتی وزیران دولت دوازدهم برای استمرار وزارت در دولت دوازدهم تلاش‌های خود را آغاز کردند. برخی چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب مانند خانم سهیلا جلودارزاده و آقای مسعود پزشکیان از پشت پرده استیضاح روایت کردند و آقای بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید و یکی از امضاکنندگان استیضاح آخوندی و ربیعی در پایان «استیضاح بازی» در اخطار قانون اساسی استیضاح ربیعی را «استیضاح کثیف» نامید و از کُندشدن تیغ استیضاح مجلس ابراز نگرانی کرد. برخی از نمایندگان اصول‌گرا نیز به روایت علی جنتی، از معامله و باجگیری سنگین در صحن بهارستان گلایه کردند، هرچند این روند در قبال استیضاح عباس آخوندی به صورت فراکسیونی صورت گرفت. در همین راستا آقای حسین‌علی حاجی‌دلیگانی، نماینده مردم شاهین‌شهر اظهار داشت: « صبح روز استیضاح فراکسیون امید در جلسه‌ای که برگزار کرد بر این نکته تأکید داشتند که استیضاح وزیر راه و شهرسازی رأی بیاورد اما در جلسه‌ای که در ظهر همان روز و پیش از آغاز جلسه استیضاح عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی برگزار کردند تصمیمشان تغییر کرد و بنای کارشان بر این شد تا به استیضاح آقای آخوندی رأی ندهند و کسانی هم که از اعضای فراکسیون امید بنا بود به‌عنوان موافق استیضاح وزیر راه صحبت کنند به آنها گفته شد که صحبت نکنید و آقای محمود صادقی و آقای محمد علی وکیلی که اسمشان در لیست موافقان استیضاح بود و قرائت هم شد صحبتی نکردند و نه تنها تلاشی را در جهت رأی آوردن استیضاح نکردند بلکه صحبت هم در این راستا نکردند.
سرنوشت سؤال از رییس‌جمهوری به روایت مشاور رییس دفتر رییس جمهوری و سرپرست نهاد، معامله و باج‌دهی سنگین یکی از شیوه‌های مناسبات حاکم بر روابط بهارستان و پاستور است؛ با این وجود این پرسش در افکارعمومی طرح می‌شود که آیا فرجام طرح سؤال از رییس‌جمهوری هم در این مسیر قرار گرفته است؟ سخنان حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنوری مهر تأیید نسبت به اثرگذاری چنین رویکردی است؛ نماینده مردم قم در بهارستان اظهار داشت: « دولت به شدت بسیج شده و استانداران کاملاً فعال شدند تا نمایندگان را از سؤال منصرف کنند و بعضاً برای پس گرفتن امضا نماینده‌ها را تهدید می‌کنند. به‌عنوان مثال استاندار با نماینده مجلس تماس گرفته و گفته که اگر تا امروز امضایت را پس گرفتی به خاطر رفاقت با ما بوده و اگر پس نگرفتی خودت می‌دانی.»
دیدگاه تان را بنویسید