رجانیوز: روز گذشته نامه تعدادی از حامیان محمود احمدی نژاد به رهبر معظم انقلاب منتشر شد. نامهای سراسر سیاه نمایی، القای ناامیدی و زیر سوال بردن قریب به اتفاق ارکان حاکمیت. هر چند این راهبرد چند ماهی است که از سوی این جریان پیگیری شده و برای عموم مردم تازگی ندارد، اما شباهت حداکثری این نامه با بیانیهای که یک روز قبل، آنهم از سوی نهضت آزادی! صادر شده، علامت سوالهای جدیدی را در مقابل جریان انحرافی قرار میدهد. "گسست بین مردم و حاکمیت"، "لزوم اصلاحات بنیادین"، "پمپاژ ناامیدی و سیاه نمایی مطلق"، "تاکید چندباره بر فروپاشی اجتماعی در کشور" و همچنین القای این نکته که ناآرامیهای دیماه ماهیت صرف اقتصادی نداشته و مسائل سیاسی در اولویت است، محورهای اصلی نامه اخیر حامیان احمدی نژاد است؛ از سوی دیگر، اما نهضت آزادی همین موضوعات را تقریبا با همین ادبیات در بیانیه دو روز گذشته خود مطرح میکند. این چند عبارت را بخوانید: ۱) القای گسست بین مردم و حاکمیت "اقرار نهادهای حاکمیتی به بحران «ناکارآمدی»، در کنار پنج ابَربحران ساختاری در مدیریت کشور، و شکاف فزاینده دولت-ملت افزون بر آن... از برآمدن طوفانهای
ترسناک در عرصه مناسبات کلان جامعه خبر میدهد. " (بیانیه نهضت آزادی) " دوازدهم فروردین امسال در شرایطی خاطراتِ پیروزیِ ملت، و شوقها و امیدهای فراوانِ ناشی از حرکت در جهت آرمانهامان را مرور کردیم و وارد چهل سالگیِ جمهوری اسلامی ایران شدیم که نگرانی عمومی نسبت به ... گسست بین مردم و حاکمیت و ... به بالاترین سطح خود در چهار دههی گذشته رسیده است. (نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) ۲) پمپاژ ناامیدی " هنگامی که جامعه بحرانزده از اصلاح امور ناامید شود و جانش به لب برسد... بطور طبیعی انگیزههای لازم برای دست یازیدن به خشونت فراهم آمده، عقلانیت جای خود را به عصبیت میدهد. " (بیانیه نهضت آزادی) " اعتراضاتِ مختلفِ مردمی سال ۹۶ اعتراضاتی متفاوت از گذشته بودند، و نحوهی شکلگیری، ترکیب جمعیتی و شعارهاشان به کلی رنگ و بوی دیگری داشته و از ناامیدیِ گستردهای خبر میدادند... این ناامیدی و احساسِ مردم -خصوصاً نسل جوان- مبنی بر نداشتنِ آیندهای بِسامان و افقِ روشنِ پیشِرو، اعتراضات مردمی سال ۹۶ صورتی از آن را به نمایش گذاشت... این ناامیدیِ عمیق و احساسِ تبعیضِ شدید و دلزدگی از زندگی در این کشور و ذیل
سازوکارهای حاکمیتی موجود، گاهی در افزایش آمارِ خودکشی و فحشا و دزدی، یا پناه بردن به اعتیاد و مهاجرت به خارج از کشور خود را نشان میدهد، گاهی در کنارهگیری و بیتفاوتی نسبت به عرصهی سیاسی... تبعاتِ عدم وجود تصویری روشن از آینده و تهی شدن جمهوری اسلامی از معنا و فضای آرمانیای که ارزش هزینه دادن داشته باشد را در فرهنگ سیاسی حاکم بر مسئولین کشور نیز میتوان به وضوح مشاهده و پیگیری نمود... همچنین در فضای به اصطلاح حزباللهی نیز اثرات این ناامیدی به جد قابل مشاهده است؛ (نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) ۳) القای فروپاشی اجتماعی "پیامدهای این خشونت پیشِ رو، نه تنها نظام سیاسی که تمامیت ارضی و انسجام اجتماعی ایران را تهدید میکند و در صورت وقوع و گستردگی، روند مبارزات اصلاحطلبانه برای برقراری دمکراسی را به مخاطره انداخته، فروپاشی سیاسی و اجتماعی را قابل پیش بینی خواهد کرد... بازگشت صادقانه به اصول قانون اساسی و تحقق حقوق و حاکمیت ملت یگانه راهی است که میتواند کشور عزیزمان را از افتادن به ورطه فروپاشی اجتماعی و اقتصادی نجات دهد... " (بیانیه نهضت آزادی) "... اعتراضات سال ۹۶ زنگ خطرِ هولناکِ
فروپاشی اجتماعی ایران را به صدا در آورده است" (نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) تطابق حداکثری مواضع جریان انحرافی با نهضت آزادی در این برهه در حالی است که پیش از نیز شاهد تشابه برخی نامههای احمدی نژاد با مواضع مرحوم منتظری در اواخر دوران قائم مقامی او و حتی منافقین در سال ۶۰ بوده ایم. از سوی دیگر بازتاب نامه اخیر حامیان احمدی نژاد به رسانههای این طیف محدود نماند و برخی کانالهای نزدیک به نهضت آزادی نیز اقدام به بازنشر و حمایت از آن کرده اند. به نظر میرسد گذشت زمان به تدریج واقعیات و حقایق دیگری را هم پیرامون انحراف عمیق جریان مذکور عیان خواهد کرد. موضوعی که به اعتقاد برخی ناظران، دلیل سکوت و خویشتنداری مقامات نظام در برابر احمدی نژاد و حلقه پیرامونی او بوده است. بگذریم از اینکه بسیاری از مشکلات ذکر شده در این نامهها در دوران ریاست جمهوری خود احمدی نژاد وجود داشته، اما اکنون و در زمانی او در راس قدرت نیست، توسط حامیانش دیده میشود!
دیدگاه تان را بنویسید