روزنامه کیهان در گفت و شنود خود نوشت: گفت: دولت کره جنوبی به هر یک از ۶۲۰۰ ورزشکار شرکتکننده در المپیکزمستانی یک گوشی تلفن همراه هدیه داده، ولی به ۴ ورزشکار ایران گفته است، چون کشورتان در تحریم است این گوشیها به شما داده نمیشود! گفتم: هدیه به تحریم چه ربطی دارد؟! هدیه در فهرست امکاناتی نظیر اسکان و غذای ورزشکاران جای دارد که بر عهده کشور میزبان است. گفت: عمو یادگار! خوابی یا بیدار؟! کرهجنوبی که نوکر سینهچاک آمریکاست قصد تحقیر ملت و دولت ایران را داشته است! گفتم: کمترین واکنش آن است که ورزشکاران کشورمان را برگردانیم، سفیر کرهجنوبی را اخراج و شرکت سامسونگ را تحریم کنیم. گفت:، ولی رئیس کمیته ملی المپیک در واکنش به این اقدام تحقیرآمیز گفته است؛ با خرید گوشی تلفن همراه برای ورزشکارانمان از آنها دلجویی میکنیم؟! گفتم: یعنی ایشان نمیداند که پای تحقیر در میان است و نه چند دستگاه گوشی تلفن همراه؟! گفت: اگر میدانست که این برخورد دمدستی را نمیکرد! گفتم: قاضی از متهم پرسید؛ چرا سر این آقا را شکستی؟ متهم جواب داد؛ من از روی علاقه یک شاخه گل برایش پرتاب کردم. قاضی پرسید؛ پس چرا سرش شکسته؟! متهم گفت؛ البته
حواسم نبود گلها را با گلدان پرتاب کردم!
دیدگاه تان را بنویسید