سرویس سیاسی فردا: محمدرضا باهنز در بخشی از گفتگوی خود با شرق گفت: من منكر اين نيستم كه در رشد آقای احمدی نژاد نقش داشتيم، اما يك نفر سؤال زيباتري از من كرد؛ گفت احمدينژاد سال ٨٤ و ٨٨ چه فرقي داشت كه ديگر از او حمايت نكرديد؟ من گفتم كه او فرقي نكرد، من اطلاعاتم درباره او بيشتر شد. احمدينژاد روي يك كرسياي نشست كه ما او را در اين كرسي تجربه نكرده بوديم. ما مسائل ديگري هم داريم. اول انقلاب، حضرت امام آقايي به نام قطبزاده را مديرعامل صداوسيما كرد. ما در دانشگاه سر قطبزاده كلي با منافقين، همديگر را ميزديم. ما دفاع ميكرديم، آنها فحش ميدادند. بعد از دوسال، قطبزاده در جريان كودتايي اعدام شد.
منافقين ميگفتند ديديد كه دفاع ميكرديد؟ ما ميگفتيم آن زمان درست دفاع ميكرديم، الان هم كه اعدام شد درست اعدام شد. الان خود من شايد ظرفيت اين صندلي را داشته باشم، اما فردا اگر بلايي سر ملت نازل شود و من رئيسجمهور شوم، شايد ظرفيت آن صندلي را نداشته باشم. در نظاممان اينقدر از اين بالا و پايينرفتنها بوده است. نميخواهم بگويم خوب بوده. جاهايي باعث تأسف است.
دیدگاه تان را بنویسید