سرویس سیاسی فردا: پروفسور فرانسیس آنتونی بویل استاد حقوق بین الملل دانشگاه ایلینوی آمریکا در گفتگوی اسکایپی با نادر طالب زاده در برنامه تلویزیونی ۵۷ به واکاوی طراحی سفارتخانه آمریکا در تهران برای کودتا علیه انقلاب اسلامی پرداخت.
به گزارش ارتباطات رسانهای ۵۷: قسمت دوم از فصل دوم برنامۀ ۵۷ با حضور حسین شیخالاسلام مشاورز وزیر خارجه و از دانشجویان تسخیرکنندۀ لانۀ جاسوسی دیشب روی آنتن شبکۀ پنج سیما رفت. در این برنامه پروفسور فرانسیس آنتونی بویل استاد حقوق دانشگاه ایلینوی آمریکا هم به صورت اسکایپی دیدگاههای خود دربارۀ ابعاد حقوقی تسخیر سفارت آمریکا در سال ۱۳۵۸ را بیان کرد.
در ابتدا حسین شیخالاسلام با بیان اینکه تسخیر سفارت پیام بزرگی برای آزادگان جهان داشت گفت: درست است که دانشجوها لانه را تسخیر کردند، اما این امام (ره) بود که بعد از اطلاع از حرکت دانشجویان انقلابی فضا را مدیریت کرد و این نتیجه بزرگ حاصل شد؛ و مهمترین مساله هم گفتار مشهور «آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند» بود، هم در صحنۀ داخلی ایران و هم در صحنۀ بینالمللی و این مهمترین پیامی بود که حضرت امام (ره) برای همۀ آزادگان داشت..
پروفسور آنتونی بویل: کارتر در حال برنامهریزی کودتا علیه انقلاب ایران بود
در ادامۀ برنامه پروفسور فرانسیس آنتونی بویل با اشاره به تاریخ روابط ایران و آمریکا گفت: در سال ۱۹۶۹ سؤالات زیادی دربارۀ ایران داشتم و همان زمان مطالعاتم را به همراه یک کارشناس ایرانی در این زمینه شروع کردم. آمریکا برخوردهای ننگینی با ایران داشته ازجمله کودتای ۲۸ مرداد، روی کار آوردن ساواک و صدماتی که شاه با حمایت آمریکا به ایران وارد کرده بود. تا زمانی که انقلاب اسلامی ایران با رهبری آیتالله خمینی (ره) به پیروزی رسید. زمانی که مسئله گروگانگیری شروع شد من به وسواس آن را دنبال میکردم و راجع به آن مصاحبه انجام میدادم. با پیگیری اسناد و مدارک و اخبار در آمریکا به نظرم رسید کارتر، تحت نفوذ برژینسکی در حال برنامهریزی کودتا علیه انقلاب ایران بود. همان اتفاقی که در سال ۱۹۵۳ (۱۳۳۲ شمسی) افتاد، قرار بود تکرار شود و به همین خاطر برژینسکی ژنرال هاوزر را به ایران فرستاد تا ارتش را با خودش در این کودتا همراه کند. همانطور که در کتابم نوشتهام تسخیر سفارت کنوانسیونهای دیپلماتیک را نقض میکند، ولی در این مورد یک کودتا علیه جمهوری اسلامی در جریان داشت و به وضوح همان کاری که با دولت مصدق انجام میدادند را
میخواستند تکرار کنند.
آمریکاییها سعی میکنند مساله تسخیر را از خود تسخیر شروع کنند نه مُداخلات پیشین!
در ادامه شیخالاسلام با اشاره به ظلم تاریخی آمریکا به ملت ایران افزود: آمریکاییها تلاش میکنند قضیۀ تسخیر لانه را خود تسخیر آغاز کنند و اینجا را ابتدای کار میدانند. اما واقع این است که داستان با ظلم تاریخی که به ما کرده بهویژه در کودتای ۲۸ مرداد شروع میشود. همانطور که پروفسور بویل میگوید کودتای سال ۱۳۳۲ در ۱۳۵۸ تکرار میشود. هر آدم عاقلی در دنیا میداند که مردم ایران در سال ۵۷ و ۵۸ مردم ایران در سال ۳۲ نیستند و رهبری امام (ره) رهبری دکتر مصدق نیست. ولی آیا ما میدانیم که آمریکاییها این را میفهمند؟ هر احمقی در دنیا وقتی شاه از ایران رفت و بختیار را بهجای خود گذاشت میدانست که بختیار نمیتواند پایدار باشد، غیر از رئیسجمهور آمریکا! فردای آن روز کارتر از بختیار حمایت کرد.
تمام امکانات ایران توسط آمریکاییها استفاده میشد تا بتوانند جریان نفت را اداره کند، به خرج ما و به سود آنها. اما حالا بعد از سالها این امکان را از چنگ آنها درآورده بودیم و طبیعی بود که تلاش کنند اوضاع را به حالت قبل برگردانند. در ارتباط مجدد برنامه ۵۷ با پروفسور بویل، او با اشاره به امکان استفاده ایران از دکترین ضرورت در توجیه تسخیر سفارت آمریکا گفت: ایران میتوانست یک پرونده حقوقی از حق خودش راه بیندازد و برای توجیه تسخیر سفارت از "دکترین ضرورت" به نفع خودش بهره بگیرد. چون در دکترین حقوق بینالملل دکترینی به نام ضرورت وجود دارد.
متأسفانه همانطور که میدانید آمریکا برای داستان گروگانگیری از ایران در دیوان بینالمللی دادگستری شکایت کرد و ایران تصمیم گرفت برای ارائه دلایل خودش شکایت نکند. ولی من فکر میکنم اگر ایران شکایت میکرد میتوانست مدارک تمامکارهایی که آمریکا با کرده است را ارائه کند. متأسفانه این پرونده بسته شد و ایران باخت و با توجه به گذشت بیش از ۱۰ سال از گذشت اشغال سفارت ایران دیگر نمیتواند این پرونده را به جریان بیندازد. با توجه به شرایط فعلی هیچ راهی وجود ندارد که ایران برگردد و این استدلالها را انجام دهد.
استاد حقوق بین الملل دانشگاه ایلینوی دربارۀ شرایط سالهای اخیر رابطۀ ایران و آمریکا افزود: همان زمانی که آمریکاییها و صهیونیستها ایران را به حملۀ نظامی تهدید میکردند بارها پیشنهاد دادم که اجازه بدهید از آمریکا و دیگر دولت در دیوان بینالمللی شکایت کنم و اگر ایران دوباره تهدید شود باید پرونده آمریکا و طبیعتاً اسرائیل را در دادگاههای بینالمللی پیگیری کنیم و به نظر میرسد این موضوع دوباره پیش میآید که ترامپ و نتانیاهو ایران را تهدید کنند.
آمریکا به سیاست هایش رنگِ حقوق میزند
پس از ارتباط اسکایپی با پروفسور بویل، مشاور وزیر امور خارجه با اشاره به ساختارهای بینالملل که ساختارهایی استکبارساخته است، گفت: این ساختاری است که آمریکاییها در شورای امنیت و دادگاه لاهه نظر خودشان را اعمال میکنند. آمریکا هر وقت بخواهد به اعمالش رنگ حقوق میزند و هر وقت نه از کنارش عبور میکند. انقلاب قانون خودش را مینویسد. ما در ایران اول وظیفهمان این نبوده که قانون بینالمللی را مراعات کنیم، قرار بوده که از دستاورد این ملت محافظت کنیم.
وی با اشارۀ مجدد به ظلم تاریخی آمریکا به ایران افزود کدام قانون بینالمللی اجازه میدهد به یک آدمکش مثل شاه اجازه پناهندگی سیاسی دهند. یا به کسی که شکنجهگر است گذرنامه دیپلماتیک بگیرد و وارد ایران شود. این مسائل است که نشان میدهد این قواعد برای زورمندان نوشتهشده است. یکی از اشتباهات بزرگ کارتر این بود که میدانست این افراد دانشجو هستند، اما به آنها برچسب تروریست زد و وقتی این کار را انجام داد راه را بر خودش بست. چون باید با تروریست مقابله کرد و نباید به خواسته تروریست تن داد. همین اشتباه را الآن آقای ترامپ کرده است. وقتی برچسب تروریست روی سپاه پاسدارن زد دیگر نمیتواند کاری با آن بکند. البته این برچسب زدن به کل ملت ایران است، چون میگوید هر کسی با آن کار کند تروریست است.
برخی میخواهند حملۀ عراق به ایران را نتیجۀ تسخیر لانۀ جاسوسی معرفی کنند
شیخالاسلام در پایان تأکید کرد: فراموش نکنیم که داستان ما و آمریکا، با انقلاب اسلامی عوض شد و حتی اگر ماجرای تسخیر لانه جاسوسی نبود حتماً جنگ رخ میداد. بعضیها میخواهند جنگ را نتیجۀ این اتفاق بدانند. جنگ با توجه به خوی جنگطلبی صدام و ضدیتش با ایران و شیعه و اینکه میدید ایران ارتش ندارد و در حالا انقلاب است و... صدام را مطمئن کرد که در جنگ موفق میشود. قول و قرارهای آمریکاییها برای کمک در حمله هم باعث شد صدام برای حمله تصمیم بگیرد. بعدازآن هم غیظ آمریکاییها به خاطر جنایتی که نتوانستند به وسیله صدام در ایران محقق کنند سبب شد به هواپیمای مسافربری حمله کنند و ۲۹۰ نفر انسان بیگناه را هدف موشک قرار دهند.
دیدگاه تان را بنویسید