عباس سلیمی نمین در یادداشتی در «روزنامه صبح نو» نوشت:
اخیراً کتابی درباره آقای کروبی در خارج از کشور چاپ شده که به موضوع انتخابات 84 و 88 پرداخته است. اولین انتظاری که از خواننده می‌رود این است که ایشان ناگفته‌هایی را درارتباط با عنوان تقلبی که در انتخابات مدعی شده بود ارائه بدهد. درگذشته در خصوص مخدوش کردن انتخابات می‌گفتند که ادله دارند ولی اثبات نشد و مدرک و سندی ارائه نکردند.
در گذشته مطرح می‌شد که آقایان در انتخابات ادله بسیاری دارند اما می‌گفتند که رسانه‌ها در داخل کشور نمی‌توانند یا مایل نیستند به انتشار این اسناد اقدام کنند؛ اما حال که این کتاب در خارج از کشور منتشر شده، انتظار این است که همه دلایل مطرح شود تا مخاطب قضاوت بهتری از سوی این مدعیان داشته باشد که آیا ادعای مخدوش بودن انتخابات از دلایل مستند برخوردار است یا خیر؟
با خواندن کتاب در اولین نگاه به جمع بندی می‌رسیم که خیر؛ هیچ سندی و هیچ مستندی در این باره ارائه نشده است تا جامعه به این جمع بندی برسد که انتخابات، صحیح برگزار نشده است.
آنچه حائز اهمیت است، این است که بیشتر به مسائل بعد از برهم ریختن فضای اجتماعی تاکید شده است به این معنی که این کتاب به حوادث بعد از انتخابات و اینکه جامعه دچار برهم ریختگی و احساسات برخی از جوانان برانگیخته شد و اینکه آرایشان مورد صیانت قرار نگرفته و به خیابان‌ها کشانده شدند و مسائل تأسفباری را که به وجود آمد، پرداخته شده، در حالی که انتظار این است ثابت بشود خطایی در انتخابات رخ داده و بعد کشاندن جوانان به خیابان‌ها مطرح شود؛ اما دلایلی ارائه نشد.
اما طبیعتاً هر آنچه در این برهم ریختگی صورت می‌گیرد، مقصر کسانی هستند که ادعایی کردند که نمی‌توانند ادعایشان را ثابت کنند. امروز هم اگر فرصتی پیدا کردند که کتابی در خارج از کشور منتشر کنند، هیچ دلیلی در این باره نتوانستند ارائه کنند. منتها نکات مورد توجه و قابل تأمل است که آقای کروبی حتی شکست خودش را در انتخابات سال 84 به گونه‌ای توجیه می‌کند که برای همه بسیار درس آموز است. کروبی از آنجایی که نمی‌تواند ادعای خود را در مورد سال 84 اثبات کند، می‌آید یک ادعای بزرگ دیگری را مطرح می‌کند و آن تبانی دولت اصلاحات و شورای نگهبان است.
چون نمی‌تواند اثبات کند که خطایی صورت گرفته رییس دولت اصلاحات را به تبانی متهم می‌کند.
وی در صفحه 54 کتاب خودش به نقل ازایشان آورده است:« یک روز قبل از انتشار نامه سرگشاده از سوی کروبی، برای دیدار با رهبری دعوت شد. تلاش او و دوستانش برای بعد از اعلام آمار استان‌ها پیش از دیدار با آقای خامنه‌ای از سوی وزارت کشور بی پاسخ ماند. او می‌خواست بداند آمار کدام استان در آرا تأثیر داشته تا با رهبری مطرح کند اما این درخواست قانونی اجابت نشد. وقتی رهبری گفت انتخابات سالم است، کروبی از پیگیری حقوقی موضوع صرف نظر کرد.
این ادعای بزرگی است که از جانب آقای کروبی مطرح می‌شود ضمن اینکه در این جمله آقای کروبی حتی آرای استان‌ها را مورد مطالعه قرار دهد، ادعای بزرگ تخلف را آنهم در سطح نامه سرگشاده به رهبری مطرح می‌کند. حتی در تأمل آمارها آن هم در سطح کلی، وقت نگذاشته و دقت نکرده و نامه‌ای می‌نویسد و ادعای به این بزرگی را مطرح می‌کند.
این درحالی است که یک روز بعد، آمار تفکیکی استان‌ها منتشر می‌شود لذا تازه اگر ایشان آمار را هم داشته باشد، آیا چیزی اثبات می‌شود؟ یعنی آمار نشان دهنده مساله ای است ؟ این چیزی را نشان نمی‌دهد؛ ایشان از جهت اینکه آمار استان‌ها را در اختیار ندارد دلیل این می‌داند که تقلب و بالاتر از آن تبانی شده است و دولت اصلاحات را به تبانی متهم می‌کند.
بنابراین کروبی نشان می‌دهد برای آنکه شکست را نپذیرد و خودش را نشکند، حاضر است هر مقامی را بدون سند مورد انتقاد قرار دهد.
بنابراین آقای کروبی نمی‌خواهد شکست را بپذیرد و هیچ مستندانی را هم در این زمینه ارائه نکرده چه درباره انتخابات سال 84 یا 88 صرفاً ادعایی مطرح و با احساسات رأی دهندگان بازی می‌کند و امروز هم از اثبات ادعاهایش بر نمی‌آید و سعی می‌کند با احساسات بازی می‌کند. امروز هم تلاش می‌کنند تا بر احساسات سوار شود و از زندانی‌ها و حواشی آن می گویند؛ همه این‌ها تاکید بر تحریک است نه درمسیر عقلانیت.
این‌ها نشان دهنده غرور و خود خواهی کسانی است که وارد انتخابات شدند اما هرگز حاضر نیستند شکست در انتخابات را بپذیرند.
دیدگاه تان را بنویسید