جزئیاتى کمترشنیده شده از رخدادهاى اخیر میانمار

خبرگزاری فارس: بیش از دو هفته است که مسئله سرکوب اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار بار دیگر به تیتر رسانه‌ها تبدیل شده است. بنا بر آمارهای رسمی، از آغاز دور تازه حملات به این اقلیت، نزدیک به بنگلادش فرستاده‌است 300 هزار نفر مجبور به ترک خانه‌های خود و حرکت به سمت بنگلادش شده‌اند. برای اطلاع بیشتر در مورد جزئیات این حملات و وضعیت کنونی مناطق مسلمان‌نشین میانمار، گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس با «نی سان لوئین» یک فعال سیاسی و وبلاگ‌نویس روهینگیا گفت‌وگو کرده است. وی در این مصاحبه گفت: «کار امروز دولت میانمار، یک پاکسازی قومی است. ما بومی ایالت "آراکان" (نام پیشین "راخین") هستیم ولی دولت می‌خواهد به هر نحوی، ما را از اینجا بیرون کند.» به گفته لوئین، دور جدید درگیری‌ها پس از آن آغاز شد که ارتش میانمار به بهانه مقابله با گروهی از جوانانی که سلاح سرد به همراه داشتند، غیرنظامیان را هدف حمله قرار داد. این فعال روهینگیا می‌گوید ارزیابی‌های محلی از کشته شدن بیش از 4000 نفر در حملات هفته‌های اخیر ارتش و افراط‌گرایان محلی به اقلیت مسلمان حکایت دارد. وی گفت: «نیروهای دولتی حتی به کودکان و پیران هم رحم نمی‌کنند و گزارش‌های زیادی از شکنجه، فلج شدن و کشته شدن آن‌ها با تیر مستقیم نیروهای دولتی وجود دارد.» او با بیان اینکه در حملات اخیر به اقلیت روهینگیا، فقط در یک روستا 1000 نفر و در یک روستای دیگر 1500 نفر کشته شده‌اند، گفت: «ما آمار کشته‌ها را حداقل 4000 نفر اعلام می‌کنیم، ولی مطمئناً آمار بیشتر از این است ولی کسی حق ورود به روستاها و کسب آمار دقیق را ندارد.» به گفته لوئین، تاکنون حدود 300 هزار نفر از روهینگیا وارد بنگلادش شده‌اند و 200 هزار نفر دیگر یا پشت مرزها هستند یا در صدد یافتن راهی برای رسیدن به مرز. وی افزود: «مردمی که هنوز در روستاهای خود در ایالت راخین مانده‌اند، حق خرید از مغازه‌های اطراف را ندارند و ذخیره غذایی‌شان هم رو به اتمام است؛ آن‌ها در چند روز آینده دچار گرسنگی خواهند شد. برای این افراد، دولت دیگر نیازی به کشتار دسته‌جمعی ندارد و با ادامه همین گرسنگی، ساکنان روستا خودشان خواهند مرد. از منطقه‌ای که روستاهای روهینگیا در آنجا واقع است تا مرز بنگلادش، بین 7 تا 10 روز با پای پیاده راه است و گزارش‌های زیادی داریم که کودکان بسیاری در همین مسیر، از گرسنگی و تشنگی مرده‌اند.» وی با بیان اینکه روهینگیا پیش از حمله سلسله «کُن‌باونگ» به ایالت آراکان در سال 1784، در این ناحیه زندگی می‌کرده‌اند ولی دولت همیشه تاریخ طولانی حضور آن‌ها در این منطقه را رد می‌کند، گفت: «دولت زمین‌های ما را می‌خواهد و به همین خاطر است که ما را به بنگالی بودن متهم می‌کند.» این فعال روهینگیا افزود: «ما بنگالی نیستیم؛ ما ظاهری همچون دیگر ساکنان جنوب شرق آسیا داریم و به همین خاطر از نظر ظاهری به بنگالی‌ها شباهت داریم، ولی زبان و فرهنگ ما با آنان متفاوت است؛ دولت اما همیشه به شبیه بودن ظاهر ما تکیه می‌کند. در ایالت آراکان 2 اقلیت قومی دیگر به نام‌های "داینجنت" و "ماراماجی" حضور دارند که ظاهر و زبانی همسان با روهینگیا دارند ولی از آنجا که مسلمان نیستند، حقوق کامل شهروندی به آن‌ها اعطاء شده است. پس از استقلال برمه در سال 1948، ما به عنوان یکی از اقلیت‌های رسمی کشور شناخته شدیم و حقوق کامل شهروندی داشتیم اما پس از تغییر قوانین شهروندی در سال 1982، به مردمی بی‌کشور در کشور خودمان تبدیل شدیم.» او در پاسخ به این سوال که کشورهای اسلامی تاکنون چه اقداماتی برای کمک به این اقلیت انجام داده‌اند، گفت: «اگر کشورهای مسلمان کماکان به صدور بیانیه و محکومیت خشونت‌های اعمال‌شده علیه مسلمانان روهینگیا بسنده کنند، کاری از پیش نخواهد رفت.» وی افزود: «سازمان همکاری‌های اسلامی 57 عضو دارد و همه آن‌ها باید به دولت میانمار فشار بیاورند و به روسای دولت متذکر شوند که در صورت ادامه روند فعلی، رابطه تجاری همه کشورهای مسلمان با میانمار به زودی قطع می‌شود. این فقط تحریم تجاری است که می‌تواند کاری از پیش ببرد و خشونت‌ها را متوقف کند. دولت میانمار خیلی از تبعات تحریم تجاری می‌ترسد. مالدیو هفته گذشته بیانیه‌ای شدیداللحن صادر و روابط تجاری با میانمار را قطع کرد. این کار مالدیو الگوی بسیار خوبی برای دیگر کشورهای اسلامی است. دیگر کشورهای مسلمان هم باید همین کار را بکنند و تا هنگام احقاق همه حقوق روهینگیا و بازگردانده شدن حقوق شهروندی به آنان، این کار را ادامه دهند. این تنها راه‌حل پیش روی کشورهای اسلامی است.» هفته گذشته «آنگ سان سوچی» برنده جایزه صلح نوبل در پاسخ به سوالی در مورد روهینگیا، گفت اخبار منتشر شده در مورد نقض حقوق اقلیت مسلمان در میانمار «جعلی» است و ارتش در حال مبارزه با تروریست‌ها است. لوئین در این رابطه گفت: «هیچ اثری از القاعده، داعش و یا هر جنگجوی خارجی در میان جوانان روهینگیا نیست و حتی "ارتش آزادیبخش روهینگیای آراکان" که مسئولیت حملات 9 اکتبر سال گذشته و 25 اوت امسال بر گردن آن‌ها است، در حقیقت جوانانی هستند مسلح به سلاح سرد. آن‌ها فقط در حمله 9 اکتبر به 3 پاسگاه پلیس، به سلاح گرم دست یافتند.» وى افزود: "‎«آنگ سان سوچی» هم طرف نظامیان را می‌گیرد؛ از او انتظار حمایت از مسلمانان را نداشته باشید. او ما را تروریست می‌خواند." او با بیان اینکه اعضاى شوراى امنیت و قدرت هایى چون روسیه، چین، آمریکا و هند به دلیل روابط تجارى گسترده تاکنون اقدامى علیه میانمار انجام نداده اند، در مورد کمک ایران به اقلیت روهینگیا گفت: "ایران هم تاکنون محموله‌هایی برای پناهجویان روهینگیا در منطقه مرزی بنگلادش فرستاده ولی در حال حاضر اوضاع این مردم در منطقه مزبور بسیار نامناسب است و انتظار داریم که کشورهای کمک‌کننده، سرپناهی برای آنها بسازند چون آنها به این زودی به میانمار بازنخواهند گشت." وی در پایان گفت: "شکایت از دولت میانمار در دیوان کیفری بین‌المللی هم کاری از پیش نخواهد برد چون میانمار در این دادگاه عضو نیست؛ تنها راه اعمال فشار حقوقی بر دولت میانمار، صدور قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل است." مصاحبه از على علیمددى