روح الله حسینیان بزرگترین ضربه را به تاریخ نگاری انقلاب زد!
بالاخره راوی انسان است و انسان هم فراموشکار. من نمی توانم این خاطرات را اینجا انبار کنم و بگویم ممکن است تناقض داشته باشد.بعد از این که منابع فراوان شد و زیاد به رشته تحریر درآمد محقق می تواند صحیح را از غلط تشخیص دهد و الان کار ما نیست.
سرویس سیاسی فردا: اولین شماره عصر اندیشه در دوره جدید به بهانه تاریخ نگاری انقلاب به سراغ حمید روحانی و روح الله حسینیان رفته است. بخشی از این مصاحبه ها درباره اختلاف این دو درباره مدیریت مرکز اسناد و نحوه اداره آن است، تا جایی که حمید روحانی انتقادات بسیاری تندی به روحانی می کند.
حمید روحانی: با آمدن آقای حسینیان در سال ۱۳۷۲ ایشان شیوه دیگری داشتند و البته دعوت من از ایشان به این دلیل بود که بیایند کار اجرایی را از دوش من بردارند. از ایشان دعوت کردم تا بیایند در جهت اداره امور اجرایی وظیفه را بر عهده بگیرد اما ایشان در همه کارها وارد شدند. تفاوت من با ایشان این بود که دنبال این نبودند تا یک کار علمی و محققانه ارائه بدهند و دنبال این بودند که کتاب منتشر شود. با این روشی که ایشان در پی گرفته بودند، یکی کتاب های کاملا بی مایه و بی محتوایی منتشر می شد و از آن بدتر مساله تحریف بود، یکی از خواسته های حضرت امام(ره) که صریحاً فرمودند. این بود که تاریخ ۱۰۰ سال گذشته را معاندین و مخالفین نوشتند و شما یک جدید نظری هم در زمینه تاریخ صدساله انجام بدهید. ایشان که آمده بودند، برعکس به جای اینکه به کتابهایی که به دست طاغوت، فراماسونها، مارکسیست ها و ملی گراهای بیگانه از خداوخلق نوشته شده بود، بپردازند و آنها را نقد کنند و تحریفات آنها را کنار بگذارند، افرادی را آوردند که این ها همان کتاب را به صورت چکیده در مرکز اسناد رسمی منتشر کردند. از خلاصه کتاب کسروی یا نوشته فریلون آدمیت و... این نقض غرض بود و بزرگترین ضریه برای تاریخ نگاری ما بود. مشکل بعدی در زمینه خاطرات بود. شما اگر نگاه کنید به خاطراتی که مرکز اسناد آن را منتشر کرده است، آنقدر در آن ها تناقض وجود دارد که انسان تعجب می کند. در ۵۰ سال بعد کسانی که می خواهند بیایند حوادث ومسائل دوران نهضت امام را بررسی کنند چگونه می توانند در لابه لای این تناقضات، واقعیت را کشف کنید .
اما روح الله حسینیان در همین شماره از عصر اندیشه در پاسخ به صحبت های حمید روحانی و حمله های او به مدیریت حسینیان می گوید:
یادم می آید وقتی اینجا را از آقای روحانی تحویل گرفتم به همراه ایشان که به اتاق آرشیو رفتیم به من گفتند شما بعد از آقای عرفاتی دومین نفری هستید که به این آرشیو سرکشی کردید. یعنی تاکیدشان بر این بود که این جا باید حفظ شود تا یک وقت دستبردی صورت نگیرد. ولی واقعیت دیگری هم بود که من به نظرم رسید ما نمی خواهیم انباری از اسناد ذی قیمت را این جا ایجاد کنیم و در دسترس هیچ محققی قرار ندهیم
[در مورد تناقض در آثار هم] بالاخره راوی انسان است و انسان هم فراموشکار. من نمی توانم این خاطرات را اینجا انبار کنم و بگویم ممکن است تناقض داشته باشد.بعد از این که منابع فراوان شد و زیاد به رشته تحریر درآمد محقق می تواند صحیح را از غلط تشخیص دهد و الان کار ما نیست .
دیدگاه تان را بنویسید