سرویس سیاسی فردا: تندمزاجی و ساختارشکنیهای حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی اخیر، را میتوان تنها ناشی از احساس ترس رئیس دولت یازدهم و مشاورانش از نتیجه انتخابات 29 اردیبهشت قلمداد کرد!
روحانی این روزها به هرکجا که سفر میکند با اعتراض شدید جماعتی روبرو میشود که در دوره چهارساله دولت وی، وضعیت معیشتی آنان «رو به فنا» شده است و از نتیجه وعدههای اقتصادی روحانی جز رکود، بیکاری و تعطیلی کارخانهها چیزی در سفره زندگیشان نیامده است.
کابوس شکست، تکدورهای شدن ریاستجمهوری و گسترش نارضایتیهای عمومی، حسن روحانی را در موضع هوچیگریهای سیاسی قرار داده است تا شاید با اتخاذ رادیکالترین مواضع، ریزش آرای خود را با تغییر در جنس سبد آرای خود جبران کند.
مخالفت صریح با حصر، حمایت علنی از سران فتنه، عصبانیت شدید از شفافیت و اطلاعرسانیهای سخنگوی قوه قضاییه، اعتراض به نمایش دستاوردهای موشکی، تیکه پرانیهای سخیف به صداوسیما و قوه قضاییه و سپاه گویای «انتحار سیاسی» و دستوپازدنهای بیحاصل روحانی برای فرار از شکست در انتخابات پیش رو است؛ حتی اگر این مواضع به قیمت زیرپاگذاشته شدن اصول دفاعی، امنیتی و قانونی کشور باشد.
از سوی دیگر با نگاهی به مواضع انتخاباتی روحانی در روزهای اخیر، رقیبهراسی نیز به دیگر محورهای اصلی سخنرانیهای وی تبدیل شده و این نامزد انتخابات ریاستجمهوری با نسبت دادن موضوعات دروغین، بیپایه و سخیف، سیاست تخریب رقبای خود را در پیش گرفته است؛ اما روحانی در این مورد نیز دچار «آلزایمر سیاسی» شده است و با وجود آنکه نسبت به رقبای خود به هوادارانش گفته «شما اینها را نمیشناسید من اینها را میشناسم» اما گویا مواضع و عملکرد گذشته خود و حامیان امروزیاش را فراموش کرده است!
کمتر کسی است که نداند کارنامه حسن روحانی و اطرافیانش در گذشته با مواضع امروزی آنان از سویی دارای تناقض آشکار و از سوی دیگر سرشار از رفتارهای افراطی و التقاطی بوده است و اگر نبود ارشادات و نصیحتهای امام راحل و مقام معظم رهبری، معلوم نبود چه سرنوشتی در انتظار آنان و کشور در پی عملکردشان در آینده متصور بود؟!
روحانی اگر امروز رقبایش را متهم میکند که در طول 38 سال گذشته فقط اعدام و زندان بلد بودهاند و خود اکنون از برخورد با سران فتنه و توطئهگران فتنه 88 انتقاد میکند اما واقعیت این است که وی در گذشته از مدافعان برخورد شدید با فتنهگران بوده است و ادعا داشته که باید توطئهگرها را در محل نماز جمعه اعدام کرد. روحانی که نمایندگی مردم سمنان در سال 1359 را برعهده داشته در مقابل فتنهگران کودتای نوژه در یک سخنرانی جنجالی در مجلس شورای اسلامی از دادگاه ارتش تقاضا میکند که توطئهگرها را هنگام نماز جمعه در حضور مردم به دار آویزان کنند تا تأثیر بیشتری داشته باشد.
روحانی اگر امروز به جامعه هشدار میدهد که اگر به وی رأی داده نشود کسانی سرکار خواهند آمد که در پیادهروها دیوار میکشند و پیادهروها را زنانه و مردانه کنند، بد نیست به مواضع حامیان و اطرافیانش در گذشته نگاهی بیاندازد که در سالهای مسئولیتشان به صورت جدی و کاملاً واقعی تصمیم به دیوار کشی بین دانشجویان دختر و پسر در دانشگاهها را داشتند که در همان سالها حضرت آیتالله خامنهای به دستور امام خمینی در نماز جمعه تهران به صراحت با آنان به مخالفت میپردازند و میگویند که دیوار کشی حرف انقلاب، اسلام و امام نیست.
کاش روحانی فرصت چهارساله دولت یازدهم را به جای نمیشودها، نمیتوانیمها و دل بستن به کدخدا، نیمنگاهی هم به مطالبات جامعه داشت تا امروز لازم نباشد با اتخاذ مواضع هنجارشکن و غیرواقعی و با تزویر و دورویی صرفاً دل به آرای فتنهگران و چهار درصد جامعه ببندد و ضدانقلاب را به خود امیدوار کند!
دیدگاه تان را بنویسید