ضعف بزرگ دولت فعلی حذف و ندیدن مردم است/ باید جلوی از بین رفتن سرمایه وقت را گرفت

سرویس سیاسی فردا: برنامه دکتر محمدباقر قالیباف ، نامزد دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با ایرانیان خارج از کشور از طریق برنامه «ایران 96» شبکه جام جم گفتگو کرد، مشروح این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

امروز با بیکاری مفرط، گرانی و رکود بازار روبرو هستیم

هر ایرانی نسبت به جامعه خودش نظراتی دارد و دوست دارد مردم عزیز ایرانی بتوانند همیشه با افتخار و سرفراز باشند؛ طبیعتا وقتی مشکلات و مسایل را می بیند نسبت به آنها دغدغه مند می شود، خصوصا اگر احساس کند می تواند نسبت به آن ها کاری انجام دهد. قلب هر ایرانی فارغ از اینکه در داخل یا خارج از کشور زندگی می کنند، برای این سرزمین می تپد. در سال های اخیر دیده شد که روند اداره کشور در مسیر خوبی قرار نگرفته است؛ البته هیچ گاه نمی خواهم منکر زحمات عزیزان شوم چرا که این خارج از انصاف است اما هر کاری یک معدل و نتیجه ای دارد. جمع بندی من از عملکرد امروز دولت نیز جمع بندی مناسبی نیست. امروز دغدغه دولت، دغدغه مردم نیست. دولت ها همیشه تلاش دارند در شرایط سختی که برای مردم به وجود می آید، به حمایت و کمک مردم بیایند. ما معتقدیم امروز مردم ما دغدغه هایی دارند که مهم ترین آنها بحران اقتصادی کشور است. همچنانکه بحران اقتصادی باعث شده است که چالش های جدی در عرصه اجتماعی پیدا کنیم. امروز با بیکاری مفرط، گرانی و رکود بازار روبرو هستیم؛ همچنین در چالش های اجتماعی موضوعاتی مثل اعتیاد، طلاق، حاشیه نشینی، اختلاف طبقاتی و مهاجرت مردم را رنج می دهد.

اعتقاد من بر این است که بخش قابل توجهی از این آسیب های اجتماعی ریشه در چالش ها و مشکلات اقتصادی دارد؛ در کنار این دو موضوع باید به مسئله مهم محیط زیست نیز توجه داشت. ما دچار بحران جدی آب در کشور هستیم، در کنار آن معضلی همچون آلودگی هوا در کلانشهرها وجود دارد که ریشه در وسایل نقلیه متحرک دارد. در حقیقت منشا آلودگی در کلانشهرها عمدتا به مواد شیمیایی، سوخت، حمل و نقل، کوره ها و ... بر می گردد و بخشی از آلودگی نیز به ریزگرد ها مربوط می شود که دارای منشا داخلی و خارجی است. همه این موارد کیفیت زندگی را خصوصا برای طبقه محروم کاهش داده است. این موضوعات یا دغدغه دولت امروز ما هست یا نیست؛ اگر دغدغه دولت نیست که اشکال بزرگی است اما اگر این موضوعات دغدغه دولت است، باید پاسخ دهد چرا نتوانسته این دغدغه ها را حل و فصل کند؟ البته نمی گوییم این دغدغه ها باید در کمترین زمان ممکن حل شود اما مردم از دولت یازدهم توقع دارند حداقل روند بهبودی را در عرصه های مختلف ببینند؛ این در حالی است که شاخص ها نشان می دهد این روند به سمت مثبت شدن حرکت نمی کند. طبیعتا وقتی من به عنوان ایرانی چنین شرایطی را می بینیم، احساس می کنم در این زمینه ها تجربه ای دارم و حس می کنم می توانم با کمک مردم این روند را تغییر دهم.

باید به وضعیت موجود پایان داد و یک تغییری در روند مدیریت فعلی ایجاد کرد

حتما ایرانیان خارج از کشور به شهر تهران رفت و آمد می کنند و تحولات را می بینند؛ بعضی ایرانیان مقیم خارج از کشور که سال های طولانی در خارج بوده اند، به جدی دلسوز هستند که نکات و پیشنهادات خود را به ما منتقل می کنند. اگر شهر تهران را با یک دهه قبل مقایسه کنیم شاهد هستیم این تحول رخ داده است اما چرا این تحولی که در تهران با همه سختی ها به وجود آمد، در کشور رخ ندهد؟ دولت یازدهم با نوع نگرش خود عملا مردم و ظرفیت های مردمی را از مدار حل مشکلات خارج کرده است. هم اکنون ما کمتر شاهد هستیم که مردم در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند. اگر بیکاری معضل ما است باید بدانیم بیش از 80 درصد ایجاد شغل در دست مردم و بخش خصوصی است. در یک نگاه کلی شاهد هستیم هم دولت تحرک لازم را ندارد، هم نوع زندگی، رفتار، خو و خصلتی که در دولت وجود دارد از سوی جامعه پذیرفته شده نیست. مردم دوست دارند مدیران را ببینند و گاها با آن ها رو در رو حرف بزنند. در کشور اسلامی نباید بین مدیران ارشد با عموم جامعه تفاوت فاحشی وجود داشته باشد؛ این خوی و خصلت در فرهنگ ایرانی و اسلامی در طول تاریخ همیشه وجود داشته است که باید به آن توجه کنیم. می بینیم عمدتا می گویند درباره فلان مشکل منابع نداریم. این در حالی است که عدد و رقم نشان می دهد اگر ایران یک درصد جمعیت دنیا را دارد، در مقابل پنج درصد منابع را در اختیار دارد. در حوزه نفت و گاز به تنهایی رتبه اول را در جهان داریم اما این وضع ما در خوزستان است. مردم در حاشیه اهواز می بینند لوله های نفت و گاز از زیر پای آنها عبور می کند اما آب شرب ندارند! این به خاطر ضعف مدیریت است. برای بعضی موضوعات می گویند نمی شود، این در حالی است که حتما می شود. علت نشدن در این دولت آن است که رویکردهای دولت برای نسل دوم است این در حالی است امروز در دنیا نوع مدیریت، مدیریت نسل چهارمی است. در مدیریت نسل چهارمی اجرای پروژه ها بیش از ده برابر سرعت گرفته و هزینه ها به یک چهارم کاهش پیدا کرده اند. همچنین ارزش افزوده ها حداقل بیش از سه برابر شده است اما امروز خبری از این نوع مدیریت در کشور نیست. معنی همه این حرف ها آن است که باید به وضعیت موجود پایان داد و یک تغییری در روند مدیریت فعلی برای حل مشکلات ایجاد کرد.

کسی که مردم به عنوان رئیس دولت به او اعتماد می کنند، نباید غیر از دغدغه مردم دغدغه دیگری داشته باشد

در کمتر از دو سال قبل چند فارغ التحصیل بسیار خوب و با سواد و با توانایی و قابلیت های خوبی بودند که احساس کردند دیده نمی شوند. در همان زمان در خارج از کشور نیز پیشنهاداتی برای آنها وجود داشت؛ این جوانان به نیوکاسل رفته بودند و بعد که با آنها تماس گرفتیم، دوباره بعد از سه - چهار سال برگشتند و یک کاری را شروع کردیم. باور نمی کنید که در رشد اقتصادی آن کار، این نرم افزار چه تحولی را در بخش حمل و نقل کشور ایجاد کرد. این موارد از ظرفیت های خوبی بود که اگر آنها را از دست دادیم، بعد مطمئن باشید سرمایه های انسانی و مادی را از دست می دهیم اگر پای وقت ایستادیم و روز، ماه و هفته برای ما معنی داشت، نخواهیم گفت برای فلان مشکل 40 سال و برای بعضی مشکلات 100 سال زمان می خواهیم که این مشکلات را حل کنیم. حرف از 40 سال و 100 سال زدن در دنیا امروز هیچ معنی ندارد! امروز در دنیا زمان لحظات و روزها است که باید قدر آن ها را بدانیم. کسی که مردم به عنوان رئیس دولت به او اعتماد می کنند، نباید غیر از دغدغه مردم دغدغه دیگری داشته باشد، امروز مهم ترین دغدغه مردم بیکاری است از این رو مهم ترین برنامه من رسیدگی به اشتغال است. به مردم عزیز ایران متعهد شدم پنج میلیون شغل را با یک برنامه مدون در طول دوره چهار ساله ایجاد کنیم مردم تهران کاملا با مدیریت من آشنا هستند و می دانند به عنوان نمونه در یک پروژه گفتیم که پروژه را در این زمان شروع می کنیم و این زمان به پایان می رسانیم. درباره ایجاد پنج میلیون شغل نیز در صورتی که توفیق خدمت پیدا کنیم از روز اول تابلو مربوط به ایجاد شغل را روشن خواهیم کرد تا مردم ببیند در هر هفته، ماه و سالی که گذشت چند شغل، در کجا شکل می گیرید. ما باید ببینیم موانع پیش روی ایجاد اشتغال چیست؟ مهم ترین مانع که اولویت اصلی ما به شمار می رود آن است که 4 درصد افراد در جامعه اجازه نمی دهند مشکل 96 درصد مردم حل شود. این 4 درصد کسانی هستند که می خواهند منافع اصلی کشور را بدون هیچ تلاش و زحمتی، تنها با واسطه، رانت، حوزه نفوذ، جوسازی و فساد اداری، مالی و تاثیرگذاری در سیاست ها به دست بیاورند. آنها کسانی هستند که قاچاق کالا می کنند؛ همچنانکه 25 میلیارد دلار قاچاق کالا در کشوری که تراز بازرگانی اش در حوزه صادرات و واردات نزدیک به 50 میلیارد دلار است، رقم بسیار بزرگی است. این حجم قاچاق همه تولیدکنندگان، تجار و پیمانکاران را منهدم می کند.

گروه دوم دلالان زالو صفتی هستند که زحمت و دسترنج دیگران را می برند. واسطه ها و دلالان محصول را از کشاورز می خرند و بیش از پنج - شش برابر سود می برند؛ این در حالی است که گاهی تولید کننده ها نمی توانند هزینه خودشان را از این محصول به دست بیاورند. عجیب تر این است که مردم باید همین کالا را با گرانی بخرند اما این دلال ها این وسط بیشترین منفعت را می برند. این افراد دشمن تولید در کشور و دشمن رشد کشور هستند. این افراد نمی خواند هیچ گاه ایران در عرصه اقتصادی افتخار آمیز شود. سومین قشر وارداتچی ها هستند؛ کسانی که با حوزه های نفوذ خود هر کالای مضر و غیر ضروری را از مجراها و مسیرهای غیر قانونی وارد کشور می کنند؛ در واقع آن ها از خلا قانونی استفاده می کنند و قانون را دور می زنند. این 4 درصد سایه خود را بر مراکز تصمیم گیری و قدرت انداخته اند به گونه ای که اکثر بخشنامه ها و سیاست ها به نفع این 4 درصد است و در این موضوع رابطه ها بر کار حاکم است. فرقی بین اولویت اول و دوم برای ما نیست چرا که هر دو اولویت مهم هستند. کسانی که پول، پارتی، رسانه دارند تهدید و تخریب می کنند، آبرو می برند و تهمت می زنند. این افراد به حدی پر رو هستند که در رسانه ها شاهد بودیم وقتی کمتر از یک سال قبل دختر من ازدواج کرد، یک مجلس خیلی عادی مثل یک کارمند برگزار شد و همه میهمانان این مجلس را دیدند اما در رسانه ها یک عروسی مجلل دیگری را گذاشتند و گفتند این عروسی دختر قالیباف است! این افراد حریم شخصی قائل نمی شوند، دروغ می گویند، جو سازی و تخریب می کنند و تهمت می زنند افتخار ما این است روزی که سرزمین مورد تجاوز دشمن قرار گرفت، جان خود را کف دست گذاشتیم و به عنوان سرباز با افتخار به میدان جنگ رفتیم؛ امروز هم برای دفاع از کشور با افتخار حاضر هستیم آبروی خود را کف دست بگذاریم و با این افراد مبارزه کنیم .

در دولت مردم موانع قانونی سرمایه گذاری ایرانی های مقیم خارج از کشور را در ایران حل و فصل خواهیم کرد

ایرانی با هر گرایش، سلیقه، دین و مذهب و با هر قومیتی، ایرانی است و همه برای ما عزیز هستند. ما هرگز بین این ها تفاوتی قائل نیستیم سرمایه ایرانی های مقیم خارج از کشور بالغ بر 500 میلیارد دلار است. اگر دولت ها می توانستند این بستر را فراهم کنند که آنها با اطمینان از سرمایه ها خود وارد کشور شوند و موانع قانونی را حل کنیم، اقدامات بزرگی قابل انجام بود. ما در دولت مردم موانع قانونی سرمایه گذاری ایرانی های مقیم خارج از کشور را در ایران حل و فصل خواهیم کرد. بر اساس قانون مدنی، ما مقرراتی داریم که بعضا مانع این سرمایه گذاری هستند که این موارد را باید حل کرده و از این ظرفیت استفاده کنیم. اگر این مانع را حل کنیم، بخش عمده ای از این سرمایه گذاری از طریق آنها انجام خواهد شد. خود ایرانیان خارج از کشور هم می دانند که امروز نسبت به سرمایه گذاری هایی که انجام می شود، بیشترین منفعت در ایران است. پس چرا نمی توانیم این سرمایه را به ایران بیاوریم، تا منفعتش را هم ایران و ایرانی ببرد و هم افتخار آفرینی کنیم؟ باید مدیریت و تکنولوژی نسل چهارمی در کشور بیاید و تحول اساسی را برای رشد اقتصادی و دو برابر کردن درآمد های مردم و دولت ایجاد کند. پایه و اساس اقتصاد کشور ما از 60 - 70 سال قبل تا کنون بر اساس واردات طراحی شده است تا صادرات. اما در دولت مردم مصمم هستیم که این روند را تغییر داده و صادرات را به جای واردات در اولویت قرار دهیم

ما در وزارت امور خارجه یک تحول ساختاری ایجاد می کنیم؛ مثل کره جنوبی و ژاپن که وزارت خارجه آنها مسئول حوزه تجارت بین المللی هم هستند. در وزارت خارجه حتما بخش تجارت بین الملل را در اولویت قرار می دهیم؛ همه سفارتخانه و کنسولگری ها نیز باید نمایندگی بخش تجارت ما را انجام دهند و از ظرفیت ایرانی های مقیم خارج از کشور استفاده کنند؛ همه ایرانی های خارج از کشرو نیز فروش کالاهای ایرانی را نمایندگی کنند. ما نیازمند اصلاح در حوزه مالیات در کشور هستیم؛ آن 4 درصدی که با ارتباطات و فساد خود این مشکلات را ایجاد می کنند، کسانی هستند که فرار مالیاتی هم دارند. 40 درصد فرار مالیاتی در کشور متعلق به این 4 درصد است. از این رو سیستم های پولی و مالی ما نیازمند یک تحول اساسی هستند. تنها در حوزه بانکی جوانان در صف وام برای ازدواج هستند و نمی توانند وام خود را بگیرند ولی 400 نفر می توانند وام های کلان بگیرند؛ این سیستم بانکی باید اصلاح شود. بخش قابل توجهی از وام ها در سیستم تولید هدایت نمی شوند که این غلط است. برای تحقق سیاست های کلان و اقتصاد مقاومتی باید این موضوع را هم مد نظر قرار دهیم. بحث بازاریابی و مارکتینگ نقش مهم و اساسی در تولید دارد، اگر کالایی تولید شود و بازاری برای آن نباشد، آن تولید دیر یا زود متوقف می شود. تا کنون وزارت خارجه عمدتا در دو حوزه امنیت ملی و سیاست اولویت داشته است اما امروز باید تجارت بین الملل را هم به آن اضافه کرده و اولویت را به کشورهای منطقه و همسایه بدهیم. در کشورهای منطقه و همسایه بیش از 400 میلیون نفر بازار داریم و بخش عمده ای از کالاها در حوزه کشاورزی، صنعت، مواد غذایی، تکنولوژی و بخشی از مواد اولیه به این بازار نیاز دارند. کشور عراق حدود 50 میلیارد دلار واردات دارد و جز نفت تولید جدی و اساسی ندارند اما جای سوال است که چقدر از این سهم 50 میلیارد دلار را پر می کنیم؟ بر اساس آمارها حدود 10 میلیارد دلار از این رقم سهم ایران است اما طبیعتا باید این مبادلات را گسترش دهیم و پس از منطقه، بازارهای جهانی را مد نظر قرار دهیم. ایرانیان خارج از کشور هر کدام با هماهنگی سیستم های داخلی و خارجی ما باید برای فروش کالاهای ایرانی نمایندگی کنند. البته کیفیت، بسته بندی ،تعهد و تحویل به موقع کالا از الزامات اولیه یک بازاریابی درست و صحیح است چرا که قرار است در بازاز جهانی رقابت کنیم. با کمک عزیزان در خارج از کشور می توانیم این ارتباطات را وسیع تر کنیم که ما تنها منحصر به فروش نفت و گاز، آن هم به صورت خام فروشی و فروش به چند کشور مشخص نشویم.

با مدیریت صحیح، نظارت بر کار باید تعادلی بین تورم و رونق به وجود بیاوریم

تا زمانی که رونق در کشور شکل نگیرد، تولیدی شکل نمی گیرد و مشکلات حل و فصل نمی شود. یکی از اشکالتی که بر دولت فعلی دارم این است که به خاطر کنترل تورم، رکود را بر جامعه و اقتصاد حاکم کرده است. این همانند ماشینی است که هیچ تحرکی نداشته باشد، بعد بگوییم بنزین منصرف نمی کند. این خودرو باید حرکت کند و بعد ببینیم به ازای هر 100 کیلومتر چند لیتر بنزین می سوزاند. هنر این است که این روند را اصلاح کنیم نه اینکه ماشین را بخوابانیم؛ الان اقتصاد کشور خوابیده؛ این در حالی است که باید رونق ایجاد کنیم و چرخش نقدینگی را بالا ببریم. با مدیریت صحیح، نظارت بر کار، ایجاد سیستم های نرم افزاری و نظارت های شفاف نیز باید تعادلی بین تورم و رونق به وجود بیاوریم؛ یعنی هم رونق دهیم و هم تورم ایجاد نکنیم یا این کار را متعادل انجام دهیم. طبیعتا وقتی حرف از تورم تک رقمی در کشور زده می شود حدود بیش از 350 قلم کالا مطرح است. جایی که مردم بیشترین نیاز مصرفی را دارند باید سعی کنیم بیشترین فشار را بیاوریم که گرانی اتفاق نیفتد. شاید کمتر از 30 قلم بیشترین کالاهای مصرفی مردم باشد که باید این کالاها را خیلی کنترل کنیم تا زندگی مردم سخت نشود اما اگر در بقیه اقلام تورم آمد، زندگی ها را مختل نخواهد کرد در مقابل می تواند رونق را به بازار بیاورد. باید رونق را ایجاد کرد در شرایطی که تورم ایجاد نشود و اگر تورم بود، برای قشر محروم باید سیاست های جبرانی وجود داشته باشد.

ورزش جزو سبد خانوار است و اگر هر کدام از شهروندان سلامت جسمی نداشته باشند از زندگی خود لذت نمی برند؛ یکی از اولویت های جدی ما توجه به ورزش همگانی برای همه مردم خصوصا بانوان است. همچنانکه این کار را برای بانوان در شهر تهران انجام داده ایم. امروز در شهر تهران هر کسی با فاصله حداکثر 300 متر از منزل خود می تواند به یک مجموعه ورزشی، پارک عمومی و تجهیزات ورزشی دسترسی داشته باشد؛ به اضافه اینکه سالن های متعدد ورزشی، استخر و سونا، سالن های توپی و غیر توپی زیادی ایجاد شده است. هم اکنون در شهر تهران 12 هزار تیم در بیش از 40 رشته داریم که در طول سال مسابقات خود را انجام می دهند. در دولت مردم مصمم هستم که این روند را همگانی کرده و این بخش را هم به مردم واگذار کنم. اجازه نمی دهم دولت در کوچک ترین موضوعات ورزش مثل سالن های ورزشی دخالت کند این در حالی است که الان همه این مراکز دولتی است؛ ممکن است بخش هایی حاکمیتی باشد که دولتی باید کار آن را انجام دهد اما بقیه موارد باید واگذار شود. قله ما باید ورزش قهرمانی باشد که انگیزه های لازم را به وجود بیاورد. برای ورزش قهرمانی نیازمند تجهیزات و زیرساخت های مناسب در کنار مراکز پژوهشی و علمی در ورزش هستیم، همچنین نیازمند پرورش مربیان خوب هستیم و باید از تجربه دنیا نیز در این زمینه استفاده کنیم چرا که در حوزه ورزش قابلیت های خوبی داریم و می بینیم امروز چگونه جوانان در صحنه های بین المللی می درخشند. یک رابطه مستقیم بین رشد اقتصادی و رشد ورزش وجود دارد؛ هر چه رشد اقتصادی بیشتر باشد ما در صنعت ورزش و ورزش قهرمانی نیز بیشتر رشد می کنیم. موضوع صنعت گردشگری امروز یکی از پردرآمد ترین صنعت ها در دنیا است. اما کشور ما با همه ویژگی های تاریخی و توریستی خود نتوانسته از این صنعت به درستی استفاده کند بخشی از ایرانیان که در سال های اخیر و در سه - چهار دهه گذشته در خارج از کشور متولد شده اند، شاید ایران را آنطور که باید و شاید ندیده اند و ایرانگردی نکرده اند این در حالی است که باید این فرصت را برای آن ها فراهم کنیم. امروز موانعی برای ورود و خروج آنها است و یا حس می کنند ممکن است محدودیت هایی باشد اما عرض می کنم هیچ محدودیتی برای رفت و آمد برای ایرنیان خارج از کشور نخواهد شد. ممکن است کسانی که از نظر عرف بین المللی شناخته شده هستند و جنبه تروریستی دارند دارای مشکل باشند اما آن ها حتی یک ده هزارم سایر افراد هم نمی شوند. ایرانیان با هر گرایش و سلیقه ای باید راحت به داخل کشور بیایند و بروند و ایران را ببیند. در کنار این خود ایرانیان مقیم خارج از کشور بانی شوند و بتوانند تورهایی راه اندازی کنند که غیر ایرانی ها را برای بازدید به ایران بیاورند. این موضوع انقدر مهم است که فکر می کنم در حوزه گردشگری، ایرانیان مقیم خارج از کشور می توانند این تحول را ایجاد کند تا هم به اقتصاد خودشان و هم اقتصاد ایران کمک کنند.

در دولت مردم مصمم هستیم بخش هایی از ایران که جنبه گردشگری و توریستی دارد را جزو مناطق آزاد توریستی محسوب کنیم تا گردشگران بتوانند با سفرهای هوایی، بدون ویزا وارد آن فرودگاه محل انتخابی شوند، در همان استان و محیط کار گردشگری خودشان را انجام دهند و از همانجا برگردند. نقاطی از ایران مثل حاشیه زاگرس، کهکیلویه و بویر احمد، چهارمحال و بختیاری، شیراز، اصفهان و کویرهای ما در حوزه توریستی بی نظیر هستند. ما باید همه مشکلات حوزه اداری و رفت و آمد را برداریم؛ این بخشی است که تاثیرات اقتصادی و فرهنگی و هم تاثیرات دوجانبه برای ایرانیان مقیم خارج از کشور و ایرانیان داخل کشور دارد. یک جوان ما در یکی از مناطق زاگرس نشین توانست با همان سیستم چادرهای عشایری خودش، به یک مرکز توریستی تبدیل شود؛ به نحوی که افرادی که در نوبت برای آمدن یه این مرکز عشایری هستند، بیشتر از هتل های مجلل دنیا است. این فرصت را می توان بسیار گسترش داد و از آن استفاده کرد.

یکی از ضعف های دولت فعلی آن است که مردم را حذف کرده اند و ندیدند ایران را به فرهنگ و هنرش می شناسند، ما باید این ویژگی مهم که فرهنگ و هنر است را برای معرفی ایران به جهان در نظر بگیریم البته نه به سبک فعلی. این اقدامات فعلی ما عمدتا دولتی هستند. یکی از ضعف های دولت آن است که مردم را حذف کرده اند و ندیدند. فرهنگ و هنر را اهلش باید منتقل کنند نه دولت؛ خانه های فرهنگ ما باید بستر ساز این کار در حوزه سیاست خارجی باشند نه مجری آن؛ همچنانکه الان در شهر تهران در بسیاری از فستیوال های فرهنگی با دیگر شهرهای دنیا که خواهرخواندگی داریم، شهرداری تهران را به آنجا نمی بریم بلکه نگاه می کنیم چه کسانی در شهر می توانند بیشترین اثرگذاری را داشته باشند و ما از آنها حمایت می کنیم. اولویت فرهنگ و هنر در دولت مردم توسط مردم برای معرفی فرهنگ ایرانی در دستور کار است. چرا که فرهنگ و هنر برای معرفی کشور به دنیا و همچنین ارتقای فرهنگ داخلی بسیار مهم و اثرگذار است. در بیش از یک دهه توفیق خدمت در شهر تهران، بهترین سینماها با بهترین تجهیزات و معماری در شهر ساخته شده است؛ همچنانکه پردیس ملت حتی در طراحی ساختمان و زیبایی معماری جزو 5 سازه برتر معرفی شد. در کنار این موارد بهترین سالن های تئاتر ما در شهر ساخته شد. به عنوان نمونه پردیس تئاتر تهران با بیش از 10 سالن در جنوب شهر و در خاوران ساخته شده است. در دهه گذشته بیش از 5 میلیون متر مربع فضاها و زیر ساخت های فرهنگی شامل سینما، تئاتر، مراکز برای سازمان های مردم نهاد در حوزه فرهنگی، تقویت و ساخت مساجد و مراکز فرهنگی و هنری شهر ایجاد شد. در کنار این بیش از 10 هزار صندلی سینما در این مدت به ظرفیت سینماهای شهر اضافه شد. رویکرد ما مردم است به همین جهت جشنواره های متعدد در حوزه تئاتر، فناوری اطلاعات، مکتوب، موسیقی، سینما، فیلم های کوتاه و مستند برگزار کرده ایم و گروه های مختلف حضور یافتند؛ امروز کادر زیادی تقویت شده اند و افراد آماتور به چهره های مهمی در حوزه فرهنگ و هنر و تئاتر و سینما تبدیل شده اند. معتقدیم این رویه را باید در سطح کشور توسعه دهیم.